આનંદ સાહિબ

(પાન: 7)

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਦਾ ਗਾਵਹੁ ਏਹ ਸਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੩॥

kahai naanak sadaa gaavahu eh sachee baanee |23|

નાનક કહે છે, આ સાચી બાની સદા ગાઓ. ||23||

ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਿਨਾ ਹੋਰ ਕਚੀ ਹੈ ਬਾਣੀ ॥

satiguroo binaa hor kachee hai baanee |

સાચા ગુરુ વિના બીજા ગીતો ખોટા છે.

ਬਾਣੀ ਤ ਕਚੀ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥

baanee ta kachee satiguroo baajhahu hor kachee baanee |

સાચા ગુરુ વિના ગીતો ખોટા છે; અન્ય તમામ ગીતો ખોટા છે.

ਕਹਦੇ ਕਚੇ ਸੁਣਦੇ ਕਚੇ ਕਚਂੀ ਆਖਿ ਵਖਾਣੀ ॥

kahade kache sunade kache kachanee aakh vakhaanee |

વક્તાઓ ખોટા છે, અને શ્રોતાઓ ખોટા છે; જેઓ બોલે છે અને પાઠ કરે છે તે ખોટા છે.

ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਿਤ ਕਰਹਿ ਰਸਨਾ ਕਹਿਆ ਕਛੂ ਨ ਜਾਣੀ ॥

har har nit kareh rasanaa kahiaa kachhoo na jaanee |

તેઓ તેમની જીભ વડે સતત 'હર, હર' બોલી શકે છે, પરંતુ તેઓ જાણતા નથી કે તેઓ શું બોલી રહ્યા છે.

ਚਿਤੁ ਜਿਨ ਕਾ ਹਿਰਿ ਲਇਆ ਮਾਇਆ ਬੋਲਨਿ ਪਏ ਰਵਾਣੀ ॥

chit jin kaa hir leaa maaeaa bolan pe ravaanee |

તેમની ચેતના માયા દ્વારા લલચાય છે; તેઓ માત્ર યાંત્રિક રીતે પાઠ કરે છે.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਹੋਰ ਕਚੀ ਬਾਣੀ ॥੨੪॥

kahai naanak satiguroo baajhahu hor kachee baanee |24|

નાનક કહે છે, સાચા ગુરુ વિના, અન્ય ગીતો ખોટા છે. ||24||

ਗੁਰ ਕਾ ਸਬਦੁ ਰਤੰਨੁ ਹੈ ਹੀਰੇ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥

gur kaa sabad ratan hai heere jit jarraau |

ગુરુના શબ્દનો શબ્દ હીરાથી જડાયેલો રત્ન છે.

ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਜਿਤੁ ਮੰਨੁ ਲਾਗਾ ਏਹੁ ਹੋਆ ਸਮਾਉ ॥

sabad ratan jit man laagaa ehu hoaa samaau |

જે મન આ રત્ન સાથે જોડાયેલું છે, તે શબ્દમાં ભળી જાય છે.

ਸਬਦ ਸੇਤੀ ਮਨੁ ਮਿਲਿਆ ਸਚੈ ਲਾਇਆ ਭਾਉ ॥

sabad setee man miliaa sachai laaeaa bhaau |

જેનું મન શબ્દ સાથે જોડાયેલું છે, તે સાચા ભગવાન માટે પ્રેમને સમાવે છે.

ਆਪੇ ਹੀਰਾ ਰਤਨੁ ਆਪੇ ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਇ ਬੁਝਾਇ ॥

aape heeraa ratan aape jis no dee bujhaae |

તે પોતે જ હીરા છે, અને તે પોતે જ રત્ન છે; જે ધન્ય છે તે તેનું મૂલ્ય સમજે છે.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦੁ ਰਤਨੁ ਹੈ ਹੀਰਾ ਜਿਤੁ ਜੜਾਉ ॥੨੫॥

kahai naanak sabad ratan hai heeraa jit jarraau |25|

નાનક કહે છે, શબ્દ એક રત્ન છે, જેમાં હીરા જડેલા છે. ||25||

ਸਿਵ ਸਕਤਿ ਆਪਿ ਉਪਾਇ ਕੈ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ॥

siv sakat aap upaae kai karataa aape hukam varataae |

તેણે પોતે જ શિવ અને શક્તિ, મન અને દ્રવ્યનું સર્જન કર્યું છે; સર્જક તેમને તેમની આજ્ઞાને આધીન કરે છે.

ਹੁਕਮੁ ਵਰਤਾਏ ਆਪਿ ਵੇਖੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਕਿਸੈ ਬੁਝਾਏ ॥

hukam varataae aap vekhai guramukh kisai bujhaae |

તેમના આદેશનો અમલ કરીને, તે પોતે જ બધું જુએ છે. કેટલા દુર્લભ છે જેઓ, ગુરુમુખ તરીકે, તેમને ઓળખે છે.

ਤੋੜੇ ਬੰਧਨ ਹੋਵੈ ਮੁਕਤੁ ਸਬਦੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

torre bandhan hovai mukat sabad man vasaae |

તેઓ તેમના બંધનો તોડી નાખે છે, અને મુક્તિ પ્રાપ્ત કરે છે; તેઓ તેમના મનમાં શબ્દને સમાવે છે.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਿਸ ਨੋ ਆਪਿ ਕਰੇ ਸੁ ਹੋਵੈ ਏਕਸ ਸਿਉ ਲਿਵ ਲਾਏ ॥

guramukh jis no aap kare su hovai ekas siau liv laae |

જેમને ભગવાન પોતે ગુરુમુખ બનાવે છે, તેઓ પ્રેમથી તેમની ચેતના એક ભગવાન પર કેન્દ્રિત કરે છે.

ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਆਪਿ ਕਰਤਾ ਆਪੇ ਹੁਕਮੁ ਬੁਝਾਏ ॥੨੬॥

kahai naanak aap karataa aape hukam bujhaae |26|

નાનક કહે છે, પોતે સર્જનહાર છે; તે પોતાની આજ્ઞાના હુકમને પોતે જ પ્રગટ કરે છે. ||26||

ਸਿਮ੍ਰਿਤਿ ਸਾਸਤ੍ਰ ਪੁੰਨ ਪਾਪ ਬੀਚਾਰਦੇ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

simrit saasatr pun paap beechaarade tatai saar na jaanee |

સિમૃતિઓ અને શાસ્ત્રો સારા અને ખરાબ વચ્ચે ભેદભાવ કરે છે, પરંતુ તેઓ વાસ્તવિકતાના સાચા સારને જાણતા નથી.

ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ਗੁਰੂ ਬਾਝਹੁ ਤਤੈ ਸਾਰ ਨ ਜਾਣੀ ॥

tatai saar na jaanee guroo baajhahu tatai saar na jaanee |

તેઓ ગુરુ વિના વાસ્તવિકતાનો સાચો સાર જાણતા નથી; તેઓ વાસ્તવિકતાનો સાચો સાર જાણતા નથી.

ਤਿਹੀ ਗੁਣੀ ਸੰਸਾਰੁ ਭ੍ਰਮਿ ਸੁਤਾ ਸੁਤਿਆ ਰੈਣਿ ਵਿਹਾਣੀ ॥

tihee gunee sansaar bhram sutaa sutiaa rain vihaanee |

જગત ત્રણ સ્થિતિ અને સંશયમાં નિદ્રાધીન છે; તે તેના જીવનની રાત ઊંઘમાં પસાર કરે છે.