بارہ ماہ

(صفحو: 4)

ਪਕੜਿ ਚਲਾਇਨਿ ਦੂਤ ਜਮ ਕਿਸੈ ਨ ਦੇਨੀ ਭੇਤੁ ॥

pakarr chalaaein doot jam kisai na denee bhet |

موت جو رسول کيس پڪڙي ٿو، ۽ ڪنهن کي به سندس راز نه ٿو ٻڌائي.

ਛਡਿ ਖੜੋਤੇ ਖਿਨੈ ਮਾਹਿ ਜਿਨ ਸਿਉ ਲਗਾ ਹੇਤੁ ॥

chhadd kharrote khinai maeh jin siau lagaa het |

۽ هن جا پيارا- هڪ پل ۾، اهي اڳتي وڌندا آهن، هن کي اڪيلو ڇڏي.

ਹਥ ਮਰੋੜੈ ਤਨੁ ਕਪੇ ਸਿਆਹਹੁ ਹੋਆ ਸੇਤੁ ॥

hath marorrai tan kape siaahahu hoaa set |

هوءَ پنهنجا هٿ وڍي ٿي، هن جو جسم درد ۾ سڙي ٿو، ۽ هوءَ ڪاري کان اڇي ٿي وڃي ٿي.

ਜੇਹਾ ਬੀਜੈ ਸੋ ਲੁਣੈ ਕਰਮਾ ਸੰਦੜਾ ਖੇਤੁ ॥

jehaa beejai so lunai karamaa sandarraa khet |

جيئن هن پوکيو آهي، تيئن ئي فصل لڻي ٿي. اهڙي آهي ڪرما جو ميدان.

ਨਾਨਕ ਪ੍ਰਭ ਸਰਣਾਗਤੀ ਚਰਣ ਬੋਹਿਥ ਪ੍ਰਭ ਦੇਤੁ ॥

naanak prabh saranaagatee charan bohith prabh det |

نانڪ خدا جي پناهه ڳولي ٿو؛ خدا کيس پنهنجي پيرن جي ٻيڙي ڏني آهي.

ਸੇ ਭਾਦੁਇ ਨਰਕਿ ਨ ਪਾਈਅਹਿ ਗੁਰੁ ਰਖਣ ਵਾਲਾ ਹੇਤੁ ॥੭॥

se bhaadue narak na paaeeeh gur rakhan vaalaa het |7|

جيڪي بھادون ۾ گرو، محافظ ۽ نجات ڏيندڙ سان پيار ڪندا آھن، انھن کي دوزخ ۾ نه اڇلايو ويندو. ||7||

ਅਸੁਨਿ ਪ੍ਰੇਮ ਉਮਾਹੜਾ ਕਿਉ ਮਿਲੀਐ ਹਰਿ ਜਾਇ ॥

asun prem umaaharraa kiau mileeai har jaae |

اسسو جي مهيني ۾، رب جي لاء منهنجي محبت مون کي غالب ڪري ٿي. مان ڪيئن وڃان ۽ رب سان ملي سگهان ٿو؟

ਮਨਿ ਤਨਿ ਪਿਆਸ ਦਰਸਨ ਘਣੀ ਕੋਈ ਆਣਿ ਮਿਲਾਵੈ ਮਾਇ ॥

man tan piaas darasan ghanee koee aan milaavai maae |

منهنجو ذهن ۽ جسم سندس درشن جي برڪت واري نظر لاءِ اڃايل آهن. ڇا ڪو نه ايندو ۽ مون کي هن ڏانهن وٺي ويندو، اي منهنجي ماء.

ਸੰਤ ਸਹਾਈ ਪ੍ਰੇਮ ਕੇ ਹਉ ਤਿਨ ਕੈ ਲਾਗਾ ਪਾਇ ॥

sant sahaaee prem ke hau tin kai laagaa paae |

اولياءَ رب جي عاشقن جا مددگار آهن. مان ڪري پيو ۽ سندن پيرن کي ڇهيو.

ਵਿਣੁ ਪ੍ਰਭ ਕਿਉ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਦੂਜੀ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥

vin prabh kiau sukh paaeeai doojee naahee jaae |

خدا کان سواء، مون کي ڪيئن امن ملي سگهي ٿو؟ ٻيو ڪٿي به وڃڻو ناهي.

ਜਿੰਨੑੀ ਚਾਖਿਆ ਪ੍ਰੇਮ ਰਸੁ ਸੇ ਤ੍ਰਿਪਤਿ ਰਹੇ ਆਘਾਇ ॥

jinaee chaakhiaa prem ras se tripat rahe aaghaae |

جن هن جي محبت جو نفيس ذائقو چکيو آهي، سي مطمئن ۽ مطمئن رهن ٿا.

ਆਪੁ ਤਿਆਗਿ ਬਿਨਤੀ ਕਰਹਿ ਲੇਹੁ ਪ੍ਰਭੂ ਲੜਿ ਲਾਇ ॥

aap tiaag binatee kareh lehu prabhoo larr laae |

اهي پنهنجي خودغرضي ۽ غرور کي ڇڏي ڏين ٿا، ۽ اهي دعا ڪن ٿا، "اي خدا، مهرباني ڪري مون کي پنهنجي پوشاڪ سان ڳنڍيو."

ਜੋ ਹਰਿ ਕੰਤਿ ਮਿਲਾਈਆ ਸਿ ਵਿਛੁੜਿ ਕਤਹਿ ਨ ਜਾਇ ॥

jo har kant milaaeea si vichhurr kateh na jaae |

جن کي رب پاڻ سان ملايو آهي، سي وري کانئس جدا نه ٿيندا.

ਪ੍ਰਭ ਵਿਣੁ ਦੂਜਾ ਕੋ ਨਹੀ ਨਾਨਕ ਹਰਿ ਸਰਣਾਇ ॥

prabh vin doojaa ko nahee naanak har saranaae |

خدا کان سواءِ ٻيو ڪو به ڪونهي. نانڪ رب جي حرم ۾ داخل ٿيو آهي.

ਅਸੂ ਸੁਖੀ ਵਸੰਦੀਆ ਜਿਨਾ ਮਇਆ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥੮॥

asoo sukhee vasandeea jinaa meaa har raae |8|

آسو ۾، رب، خود مختيار بادشاهه، پنهنجي رحمت عطا ڪئي آهي، ۽ اهي امن ۾ رهن ٿا. ||8||

ਕਤਿਕਿ ਕਰਮ ਕਮਾਵਣੇ ਦੋਸੁ ਨ ਕਾਹੂ ਜੋਗੁ ॥

katik karam kamaavane dos na kaahoo jog |

ڪَٽڪَ جي مهيني ۾ چڱا ڪم ڪر. ڪنهن ٻئي کي الزام ڏيڻ جي ڪوشش نه ڪريو.

ਪਰਮੇਸਰ ਤੇ ਭੁਲਿਆਂ ਵਿਆਪਨਿ ਸਭੇ ਰੋਗ ॥

paramesar te bhuliaan viaapan sabhe rog |

رب العالمين کي وسارڻ سان هر قسم جون بيماريون اچي وڃن ٿيون.

ਵੇਮੁਖ ਹੋਏ ਰਾਮ ਤੇ ਲਗਨਿ ਜਨਮ ਵਿਜੋਗ ॥

vemukh hoe raam te lagan janam vijog |

جيڪي خداوند تي پنھنجا پٺڀرائي ڪن ٿا، اھي کانئس جدا ٿي ويندا ۽ وري جنم وٺڻ لاءِ، بار بار.

ਖਿਨ ਮਹਿ ਕਉੜੇ ਹੋਇ ਗਏ ਜਿਤੜੇ ਮਾਇਆ ਭੋਗ ॥

khin meh kaurre hoe ge jitarre maaeaa bhog |

هڪ لمحي ۾، مايا جون سڀ حسياتي خوشيون تلخ ٿي وڃن ٿيون.

ਵਿਚੁ ਨ ਕੋਈ ਕਰਿ ਸਕੈ ਕਿਸ ਥੈ ਰੋਵਹਿ ਰੋਜ ॥

vich na koee kar sakai kis thai roveh roj |

پوءِ ڪير به توهان جي وچولي طور ڪم نٿو ڪري سگهي. اسان ڪنهن ڏانهن رخ ڪري سگهون ٿا ۽ روئي سگهون ٿا؟