بارہ ماہ

(صفحو: 1)

ਬਾਰਹ ਮਾਹਾ ਮਾਂਝ ਮਹਲਾ ੫ ਘਰੁ ੪ ॥

baarah maahaa maanjh mahalaa 5 ghar 4 |

باره مها ~ ٻارهن مهينا: ماه، پنجون مهل، چوٿون بيت:

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥

ik oankaar satigur prasaad |

هڪ عالمگير خالق خدا. سچي گرو جي فضل سان:

ਕਿਰਤਿ ਕਰਮ ਕੇ ਵੀਛੁੜੇ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਮੇਲਹੁ ਰਾਮ ॥

kirat karam ke veechhurre kar kirapaa melahu raam |

اسان جي ڪيل عملن جي ڪري، اسان توکان جدا ٿي ويا آهيون. مهرباني ڪري پنهنجي رحمت ڏيکاري، ۽ اسان کي پنهنجي پاڻ سان گڏ، رب.

ਚਾਰਿ ਕੁੰਟ ਦਹ ਦਿਸ ਭ੍ਰਮੇ ਥਕਿ ਆਏ ਪ੍ਰਭ ਕੀ ਸਾਮ ॥

chaar kuntt dah dis bhrame thak aae prabh kee saam |

اسان ڌرتيءَ جي چئني ڪنڊن ۽ ڏهن طرفن ڏانهن ڀڄڻ کان بيزار ٿي ويا آهيون. اسان تنهنجي حرم ۾ آيا آهيون، خدا.

ਧੇਨੁ ਦੁਧੈ ਤੇ ਬਾਹਰੀ ਕਿਤੈ ਨ ਆਵੈ ਕਾਮ ॥

dhen dudhai te baaharee kitai na aavai kaam |

کير کان سواء، هڪ ڳئون بي مقصد ڪم ڪري ٿي.

ਜਲ ਬਿਨੁ ਸਾਖ ਕੁਮਲਾਵਤੀ ਉਪਜਹਿ ਨਾਹੀ ਦਾਮ ॥

jal bin saakh kumalaavatee upajeh naahee daam |

پاڻي کان سواء، فصل سڪي ويندو، ۽ اهو سٺو اگهه نه آڻيندو.

ਹਰਿ ਨਾਹ ਨ ਮਿਲੀਐ ਸਾਜਨੈ ਕਤ ਪਾਈਐ ਬਿਸਰਾਮ ॥

har naah na mileeai saajanai kat paaeeai bisaraam |

جيڪڏهن اسان کي رب، اسان جو دوست نه ملندو ته اسان کي آرام جي جاء ڪيئن ملندي؟

ਜਿਤੁ ਘਰਿ ਹਰਿ ਕੰਤੁ ਨ ਪ੍ਰਗਟਈ ਭਠਿ ਨਗਰ ਸੇ ਗ੍ਰਾਮ ॥

jit ghar har kant na pragattee bhatth nagar se graam |

اهي گهر، اهي دليون، جن ۾ رب پاڪ ظاهر نه آهي- اهي شهر ۽ ڳوٺ ٻرندڙ ڀتين وانگر آهن.

ਸ੍ਰਬ ਸੀਗਾਰ ਤੰਬੋਲ ਰਸ ਸਣੁ ਦੇਹੀ ਸਭ ਖਾਮ ॥

srab seegaar tanbol ras san dehee sabh khaam |

سڀ سينگار، ساهه کي مٺو ڪرڻ لاءِ چبوترو چبائڻ، ۽ خود جسم، سڀ بيڪار ۽ بيڪار آهن.

ਪ੍ਰਭ ਸੁਆਮੀ ਕੰਤ ਵਿਹੂਣੀਆ ਮੀਤ ਸਜਣ ਸਭਿ ਜਾਮ ॥

prabh suaamee kant vihooneea meet sajan sabh jaam |

خدا کان سواءِ، اسان جو مڙس، اسان جو پالڻھار ۽ پالڻھار، سڀ دوست ۽ ساٿي موت جي رسول وانگر آھن.

ਨਾਨਕ ਕੀ ਬੇਨੰਤੀਆ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਦੀਜੈ ਨਾਮੁ ॥

naanak kee benanteea kar kirapaa deejai naam |

هي نانڪ جي دعا آهي: "مهرباني ڪري پنهنجي رحم ڪر، ۽ پنهنجو نالو عطا ڪر.

ਹਰਿ ਮੇਲਹੁ ਸੁਆਮੀ ਸੰਗਿ ਪ੍ਰਭ ਜਿਸ ਕਾ ਨਿਹਚਲ ਧਾਮ ॥੧॥

har melahu suaamee sang prabh jis kaa nihachal dhaam |1|

اي منهنجا مالڪ ۽ مالڪ، مهرباني ڪري مون کي پنهنجي پاڻ سان گڏ، اي خدا، پنهنجي حضور جي ابدي محل ۾." ||1||

ਚੇਤਿ ਗੋਵਿੰਦੁ ਅਰਾਧੀਐ ਹੋਵੈ ਅਨੰਦੁ ਘਣਾ ॥

chet govind araadheeai hovai anand ghanaa |

چيٽ جي مهيني ۾، رب العالمين جو ذڪر ڪرڻ سان، هڪ تمام گهڻي ۽ گهري خوشي پيدا ٿئي ٿي.

ਸੰਤ ਜਨਾ ਮਿਲਿ ਪਾਈਐ ਰਸਨਾ ਨਾਮੁ ਭਣਾ ॥

sant janaa mil paaeeai rasanaa naam bhanaa |

عاجز بزرگن سان ملڻ سان، رب ملي ٿو، جيئن اسين پنهنجي زبان سان سندس نالو ڳائيندا آهيون.

ਜਿਨਿ ਪਾਇਆ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣਾ ਆਏ ਤਿਸਹਿ ਗਣਾ ॥

jin paaeaa prabh aapanaa aae tiseh ganaa |

جن کي خدا مليو آهي انهن جو هن دنيا ۾ اچڻ آهي.

ਇਕੁ ਖਿਨੁ ਤਿਸੁ ਬਿਨੁ ਜੀਵਣਾ ਬਿਰਥਾ ਜਨਮੁ ਜਣਾ ॥

eik khin tis bin jeevanaa birathaa janam janaa |

جيڪي هن کان سواءِ رهن ٿا، هڪ پل لاءِ به- انهن جي زندگي بيڪار ٿي وڃي ٿي.

ਜਲਿ ਥਲਿ ਮਹੀਅਲਿ ਪੂਰਿਆ ਰਵਿਆ ਵਿਚਿ ਵਣਾ ॥

jal thal maheeal pooriaa raviaa vich vanaa |

رب مڪمل طور تي پاڻي، زمين، ۽ سڀني خلا ۾ پکڙيل آهي. هو ٻيلن ۾ به سمايل آهي.

ਸੋ ਪ੍ਰਭੁ ਚਿਤਿ ਨ ਆਵਈ ਕਿਤੜਾ ਦੁਖੁ ਗਣਾ ॥

so prabh chit na aavee kitarraa dukh ganaa |

جيڪي خدا کي ياد نٿا ڪن، انهن کي ڪيترو نه ڏک ٿيندو!

ਜਿਨੀ ਰਾਵਿਆ ਸੋ ਪ੍ਰਭੂ ਤਿੰਨਾ ਭਾਗੁ ਮਣਾ ॥

jinee raaviaa so prabhoo tinaa bhaag manaa |

جيڪي پنھنجي خدا تي رھندا آھن تن کي وڏي خوش نصيبي آھي.

ਹਰਿ ਦਰਸਨ ਕੰਉ ਮਨੁ ਲੋਚਦਾ ਨਾਨਕ ਪਿਆਸ ਮਨਾ ॥

har darasan knau man lochadaa naanak piaas manaa |

منهنجو ذهن رب جي درشن جي برڪت وارو نظارو ڳولي ٿو. اي نانڪ، منهنجو دماغ ڏاڍو اڃيو آهي!