بارہ ماہ

(صفحو: 5)

ਕੀਤਾ ਕਿਛੂ ਨ ਹੋਵਈ ਲਿਖਿਆ ਧੁਰਿ ਸੰਜੋਗ ॥

keetaa kichhoo na hovee likhiaa dhur sanjog |

پنھنجي عمل سان، ڪجھ به نه ٿو ڪري سگھجي. تقدير شروع کان ئي مقرر هئي.

ਵਡਭਾਗੀ ਮੇਰਾ ਪ੍ਰਭੁ ਮਿਲੈ ਤਾਂ ਉਤਰਹਿ ਸਭਿ ਬਿਓਗ ॥

vaddabhaagee meraa prabh milai taan utareh sabh biog |

وڏي خوش نصيبي سان، مان پنهنجي خدا سان ملندو آهيان، ۽ پوءِ جدائي جا سڀ درد ختم ٿي ويندا آهن.

ਨਾਨਕ ਕਉ ਪ੍ਰਭ ਰਾਖਿ ਲੇਹਿ ਮੇਰੇ ਸਾਹਿਬ ਬੰਦੀ ਮੋਚ ॥

naanak kau prabh raakh lehi mere saahib bandee moch |

مهرباني ڪري نانڪ، خدا جي حفاظت ڪريو. اي منهنجا مالڪ ۽ مالڪ، مهرباني ڪري مون کي غلاميء کان آزاد ڪر.

ਕਤਿਕ ਹੋਵੈ ਸਾਧਸੰਗੁ ਬਿਨਸਹਿ ਸਭੇ ਸੋਚ ॥੯॥

katik hovai saadhasang binaseh sabhe soch |9|

ڪٽڪ ۾، حضور جي صحبت ۾، سڀ پريشانيون ختم ٿي وڃن ٿيون. ||9||

ਮੰਘਿਰਿ ਮਾਹਿ ਸੋਹੰਦੀਆ ਹਰਿ ਪਿਰ ਸੰਗਿ ਬੈਠੜੀਆਹ ॥

manghir maeh sohandeea har pir sang baittharreeaah |

مڱر جي مهيني ۾، جيڪي پنهنجي محبوب مڙس سان گڏ ويهندا آهن، اهي خوبصورت آهن.

ਤਿਨ ਕੀ ਸੋਭਾ ਕਿਆ ਗਣੀ ਜਿ ਸਾਹਿਬਿ ਮੇਲੜੀਆਹ ॥

tin kee sobhaa kiaa ganee ji saahib melarreeaah |

انهن جي شان کي ڪيئن ماپي سگهجي ٿو؟ سندن پالڻهار ۽ مالڪ کين پاڻ سان ملايو.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਮਉਲਿਆ ਰਾਮ ਸਿਉ ਸੰਗਿ ਸਾਧ ਸਹੇਲੜੀਆਹ ॥

tan man mauliaa raam siau sang saadh sahelarreeaah |

سندن جسم ۽ دماغ رب ۾ ڦٽي نڪرندا آهن. انهن کي پاڪ بزرگن جي صحبت آهي.

ਸਾਧ ਜਨਾ ਤੇ ਬਾਹਰੀ ਸੇ ਰਹਨਿ ਇਕੇਲੜੀਆਹ ॥

saadh janaa te baaharee se rahan ikelarreeaah |

جن وٽ حضور جي صحبت جو فقدان آهي، سي اڪيلا رهن ٿا.

ਤਿਨ ਦੁਖੁ ਨ ਕਬਹੂ ਉਤਰੈ ਸੇ ਜਮ ਕੈ ਵਸਿ ਪੜੀਆਹ ॥

tin dukh na kabahoo utarai se jam kai vas parreeaah |

انهن جو درد ڪڏهن به نه ٽٽندو آهي ۽ اهي موت جي رسول جي گرفت ۾ اچي ويندا آهن.

ਜਿਨੀ ਰਾਵਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣਾ ਸੇ ਦਿਸਨਿ ਨਿਤ ਖੜੀਆਹ ॥

jinee raaviaa prabh aapanaa se disan nit kharreeaah |

جن پنهنجي خدا کي خوش ڪيو ۽ لطف اندوز ڪيو، انهن کي مسلسل بلند ۽ بلند ٿيندي ڏٺو وڃي ٿو.

ਰਤਨ ਜਵੇਹਰ ਲਾਲ ਹਰਿ ਕੰਠਿ ਤਿਨਾ ਜੜੀਆਹ ॥

ratan javehar laal har kantth tinaa jarreeaah |

انهن کي رب جي نالي جي زيورن، زمرد ۽ ياقوت جا هار پهريل آهن.

ਨਾਨਕ ਬਾਂਛੈ ਧੂੜਿ ਤਿਨ ਪ੍ਰਭ ਸਰਣੀ ਦਰਿ ਪੜੀਆਹ ॥

naanak baanchhai dhoorr tin prabh saranee dar parreeaah |

نانڪ انهن جي پيرن جي مٽي ڳولي ٿو جيڪي رب جي درگاهه جي حرم ڏانهن وٺي وڃن ٿا.

ਮੰਘਿਰਿ ਪ੍ਰਭੁ ਆਰਾਧਣਾ ਬਹੁੜਿ ਨ ਜਨਮੜੀਆਹ ॥੧੦॥

manghir prabh aaraadhanaa bahurr na janamarreeaah |10|

جيڪي مگھر ۾ خدا جي پوڄا ۽ پوڄا ڪن ٿا، تن کي وري ڪڏهن به جنم جو چڪر نه لڳندو آهي. ||10||

ਪੋਖਿ ਤੁਖਾਰੁ ਨ ਵਿਆਪਈ ਕੰਠਿ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਨਾਹੁ ॥

pokh tukhaar na viaapee kantth miliaa har naahu |

پوھ جي مھيني ۾، سرديءَ انھن کي نه ڇھندي آھي، جن کي پالڻھار رب پنھنجي ڳچيءَ ۾ ويجھو ڪري.

ਮਨੁ ਬੇਧਿਆ ਚਰਨਾਰਬਿੰਦ ਦਰਸਨਿ ਲਗੜਾ ਸਾਹੁ ॥

man bedhiaa charanaarabind darasan lagarraa saahu |

انهن جا ذهن هن جي لوٽس پيرن سان تبديل ٿي ويا آهن. اهي رب جي درشن جي برڪت واري نظر سان جڙيل آهن.

ਓਟ ਗੋਵਿੰਦ ਗੋਪਾਲ ਰਾਇ ਸੇਵਾ ਸੁਆਮੀ ਲਾਹੁ ॥

ott govind gopaal raae sevaa suaamee laahu |

رب العالمين جي حفاظت طلب ڪريو؛ هن جي خدمت واقعي فائدي واري آهي.

ਬਿਖਿਆ ਪੋਹਿ ਨ ਸਕਈ ਮਿਲਿ ਸਾਧੂ ਗੁਣ ਗਾਹੁ ॥

bikhiaa pohi na sakee mil saadhoo gun gaahu |

فساد توهان کي نه ڇهندو، جڏهن توهان مقدس سنتن سان شامل ٿي ۽ رب جي ساراهه ڳائيندا.

ਜਹ ਤੇ ਉਪਜੀ ਤਹ ਮਿਲੀ ਸਚੀ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਮਾਹੁ ॥

jah te upajee tah milee sachee preet samaahu |

جتان اُن جو جنم ٿيو، اُتي وري روح ملي ٿو. اهو سچي رب جي محبت ۾ جذب ٿي ويندو آهي.

ਕਰੁ ਗਹਿ ਲੀਨੀ ਪਾਰਬ੍ਰਹਮਿ ਬਹੁੜਿ ਨ ਵਿਛੁੜੀਆਹੁ ॥

kar geh leenee paarabraham bahurr na vichhurreeaahu |

جڏهن رب العالمين ڪنهن جو هٿ پڪڙيندو آهي ته هو وري ڪڏهن به ان کان جدا نه ٿيندو آهي.

ਬਾਰਿ ਜਾਉ ਲਖ ਬੇਰੀਆ ਹਰਿ ਸਜਣੁ ਅਗਮ ਅਗਾਹੁ ॥

baar jaau lakh bereea har sajan agam agaahu |

مان 100,000 ڀيرا قربان آهيان رب تي، منهنجو دوست، ناقابل رسا ۽ ناقابل فراموش.