بارہ ماہ

(صفحو: 6)

ਸਰਮ ਪਈ ਨਾਰਾਇਣੈ ਨਾਨਕ ਦਰਿ ਪਈਆਹੁ ॥

saram pee naaraaeinai naanak dar peeaahu |

مهرباني ڪري منهنجي عزت جي حفاظت ڪر، رب؛ نانڪ تنهنجي در تي عرض ٿو ڪري.

ਪੋਖੁ ਸੁੋਹੰਦਾ ਸਰਬ ਸੁਖ ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ॥੧੧॥

pokh suohandaa sarab sukh jis bakhase veparavaahu |11|

پوھ خوبصورت آھي، ۽ سڀ آسائشون ان کي ملنديون آھن، جنھن کي بي پرواھ رب بخشيندو آھي. ||11||

ਮਾਘਿ ਮਜਨੁ ਸੰਗਿ ਸਾਧੂਆ ਧੂੜੀ ਕਰਿ ਇਸਨਾਨੁ ॥

maagh majan sang saadhooaa dhoorree kar isanaan |

ماگھ جي مھيني ۾، پنھنجي پاڪ غسل کي ساد سنگت، پاڪ جي صحبت جي مٽي ھجي.

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਸੁਣਿ ਸਭਨਾ ਨੋ ਕਰਿ ਦਾਨੁ ॥

har kaa naam dhiaae sun sabhanaa no kar daan |

غور ڪريو ۽ رب جي نالي کي ٻڌو، ۽ سڀني کي ڏيو.

ਜਨਮ ਕਰਮ ਮਲੁ ਉਤਰੈ ਮਨ ਤੇ ਜਾਇ ਗੁਮਾਨੁ ॥

janam karam mal utarai man te jaae gumaan |

اهڙيءَ طرح زندگيءَ جي ڪرم جي گندگي دور ٿي ويندي، ۽ تنهنجي ذهن مان غرور ۽ غرور ختم ٿي ويندو.

ਕਾਮਿ ਕਰੋਧਿ ਨ ਮੋਹੀਐ ਬਿਨਸੈ ਲੋਭੁ ਸੁਆਨੁ ॥

kaam karodh na moheeai binasai lobh suaan |

جنسي خواهش ۽ ڪاوڙ توهان کي لالچ نه ڏيندو، ۽ لالچ جو ڪتو نڪري ويندو.

ਸਚੈ ਮਾਰਗਿ ਚਲਦਿਆ ਉਸਤਤਿ ਕਰੇ ਜਹਾਨੁ ॥

sachai maarag chaladiaa usatat kare jahaan |

حق جي راهه تي هلڻ وارن جي سڄي دنيا ۾ تعريف ٿيندي.

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਸਗਲ ਪੁੰਨ ਜੀਅ ਦਇਆ ਪਰਵਾਨੁ ॥

atthasatth teerath sagal pun jeea deaa paravaan |

سڀني مخلوقن تي رحم ڪر- اِها اَٺ سٺ مقدس درگاهن تي غسل ڪرڻ ۽ خيرات ڏيڻ کان وڌيڪ فضيلت وارو آهي.

ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਵੈ ਦਇਆ ਕਰਿ ਸੋਈ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਨੁ ॥

jis no devai deaa kar soee purakh sujaan |

اهو شخص، جنهن تي رب پنهنجي رحمت نازل ڪري، اهو ئي عقلمند آهي.

ਜਿਨਾ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣਾ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕੁਰਬਾਨੁ ॥

jinaa miliaa prabh aapanaa naanak tin kurabaan |

نانڪ انهن لاءِ قربان آهي جيڪي خدا سان مليا آهن.

ਮਾਘਿ ਸੁਚੇ ਸੇ ਕਾਂਢੀਅਹਿ ਜਿਨ ਪੂਰਾ ਗੁਰੁ ਮਿਹਰਵਾਨੁ ॥੧੨॥

maagh suche se kaandteeeh jin pooraa gur miharavaan |12|

ماگھ ۾، اھي ئي سچا سڃاتا وڃن ٿا، جن تي پورو گرو مھربان آھي. ||12||

ਫਲਗੁਣਿ ਅਨੰਦ ਉਪਾਰਜਨਾ ਹਰਿ ਸਜਣ ਪ੍ਰਗਟੇ ਆਇ ॥

falagun anand upaarajanaa har sajan pragatte aae |

ڦولن جي مهيني ۾، نعمتون انهن لاءِ اينديون آهن، جن تي رب، دوست، نازل ٿيو آهي.

ਸੰਤ ਸਹਾਈ ਰਾਮ ਕੇ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਦੀਆ ਮਿਲਾਇ ॥

sant sahaaee raam ke kar kirapaa deea milaae |

اوليائن، رب جي مددگارن، پنهنجي رحمت ۾، مون کي هن سان گڏ ڪيو آهي.

ਸੇਜ ਸੁਹਾਵੀ ਸਰਬ ਸੁਖ ਹੁਣਿ ਦੁਖਾ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥

sej suhaavee sarab sukh hun dukhaa naahee jaae |

منهنجو بسترو خوبصورت آهي، ۽ مون کي تمام آرام آهي. مون کي ڪو به غم محسوس نه ٿيو.

ਇਛ ਪੁਨੀ ਵਡਭਾਗਣੀ ਵਰੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥

eichh punee vaddabhaaganee var paaeaa har raae |

منهنجون مرادون پوريون ٿي ويون آهن- وڏي خوش نصيبي سان، مون کي رب العالمين پنهنجي مڙس جي حيثيت ۾ حاصل ڪيو آهي.

ਮਿਲਿ ਸਹੀਆ ਮੰਗਲੁ ਗਾਵਹੀ ਗੀਤ ਗੋਵਿੰਦ ਅਲਾਇ ॥

mil saheea mangal gaavahee geet govind alaae |

مون سان شامل ٿيو، منهنجي ڀينرن، ۽ خوشيءَ جا گيت ۽ رب العالمين جا گيت ڳايو.

ਹਰਿ ਜੇਹਾ ਅਵਰੁ ਨ ਦਿਸਈ ਕੋਈ ਦੂਜਾ ਲਵੈ ਨ ਲਾਇ ॥

har jehaa avar na disee koee doojaa lavai na laae |

رب جهڙو ٻيو ڪوبه ڪونهي- سندس برابر ڪو به ڪونهي.

ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਸਵਾਰਿਓਨੁ ਨਿਹਚਲ ਦਿਤੀਅਨੁ ਜਾਇ ॥

halat palat savaarion nihachal diteean jaae |

هن دنيا ۽ آخرت کي سينگاريو، ۽ اسان کي اتي اسان جو مستقل گهر ڏئي ٿو.

ਸੰਸਾਰ ਸਾਗਰ ਤੇ ਰਖਿਅਨੁ ਬਹੁੜਿ ਨ ਜਨਮੈ ਧਾਇ ॥

sansaar saagar te rakhian bahurr na janamai dhaae |

هو اسان کي دنيا جي سمنڊ کان بچائي ٿو. وري ڪڏهن به اسان کي ٻيهر جنم وٺڻ جو چڪر نه هلڻو آهي.

ਜਿਹਵਾ ਏਕ ਅਨੇਕ ਗੁਣ ਤਰੇ ਨਾਨਕ ਚਰਣੀ ਪਾਇ ॥

jihavaa ek anek gun tare naanak charanee paae |

مون کي رڳو هڪ زبان آهي، پر تنهنجون صفتون ڳڻڻ کان ٻاهر آهن. نانڪ بچي ويو، تنهنجي پيرن تي ڪري پيو.