بارہ ماہ

(انگ: 6)

ਸਰਮ ਪਈ ਨਾਰਾਇਣੈ ਨਾਨਕ ਦਰਿ ਪਈਆਹੁ ॥

saram pee naaraaeinai naanak dar peeaahu |

ہے نانک! (اہ بڑا دیال ہے) در اتے ڈگیاں دی اس پربھو نوں ازت رکھنی ہی پیندی ہے۔

ਪੋਖੁ ਸੁੋਹੰਦਾ ਸਰਬ ਸੁਖ ਜਿਸੁ ਬਖਸੇ ਵੇਪਰਵਾਹੁ ॥੧੧॥

pokh suohandaa sarab sukh jis bakhase veparavaahu |11|

جس اتے اہ بے-پرواہ پربھو مہر کردا ہے، اس نوں پوہ دا مہینا سہاونا لگدا ہے اس نوں سارے ہی سکھ مل جاندے ہن ۔۔11۔۔

ਮਾਘਿ ਮਜਨੁ ਸੰਗਿ ਸਾਧੂਆ ਧੂੜੀ ਕਰਿ ਇਸਨਾਨੁ ॥

maagh majan sang saadhooaa dhoorree kar isanaan |

ماگھ وچ (ماگھی والے دن لوک پریاگ آدک تیرتھاں تے اشنان کرنا بڑا پنّ سمجھدے ہن، پر توں ہے بھائی!) گرمکھاں دی سنگتِ وچ (بیٹھ، اہی ہے تیرتھاں دا) اشنان، اہناں دی چرن دھوڑ وچ اشنان کر۔

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇ ਸੁਣਿ ਸਭਨਾ ਨੋ ਕਰਿ ਦਾਨੁ ॥

har kaa naam dhiaae sun sabhanaa no kar daan |

(نمرتا-بھاوت نال گرمکھاں دی سنگتِ کر، اتھے) پرماتما دا نام جپ، پرماتما دی سفت-سالاہ سن، ہور سبھناں نوں اہ نام دی دات ونڈ،

ਜਨਮ ਕਰਮ ਮਲੁ ਉਤਰੈ ਮਨ ਤੇ ਜਾਇ ਗੁਮਾਨੁ ॥

janam karam mal utarai man te jaae gumaan |

(اس تراں) کئی جنماں دے کیتے کرماں توں پیدا ہوئی وکاراں دی میل (تیرے من توں) لہِ جائگی، تیرے من وچوں اہنکار دور ہو جائگا۔

ਕਾਮਿ ਕਰੋਧਿ ਨ ਮੋਹੀਐ ਬਿਨਸੈ ਲੋਭੁ ਸੁਆਨੁ ॥

kaam karodh na moheeai binasai lobh suaan |

(سمرن دی برکتِ نال) کام وچ کرودھ وچ نہیں پھسیدا، لوبھ-کتا بھی مکّ جاندا ہے (لوبھ، جس دے اسر ہیٹھ منکھّ کتے وانگ در در تے بھٹکدا ہے)۔

ਸਚੈ ਮਾਰਗਿ ਚਲਦਿਆ ਉਸਤਤਿ ਕਰੇ ਜਹਾਨੁ ॥

sachai maarag chaladiaa usatat kare jahaan |

اس سچے رستے اتے تریاں جگت دی سوبھا کردا ہے۔

ਅਠਸਠਿ ਤੀਰਥ ਸਗਲ ਪੁੰਨ ਜੀਅ ਦਇਆ ਪਰਵਾਨੁ ॥

atthasatth teerath sagal pun jeea deaa paravaan |

اٹھاہٹھ تیرتھاں دا اشنان، سارے پنّ کرم، جیواں اتے دیا کرنی جو دھارمک کمّ منی گئی ہے (اہ سبھ کجھ سمرن دے وچ ہی آ جاندا ہے)۔

ਜਿਸ ਨੋ ਦੇਵੈ ਦਇਆ ਕਰਿ ਸੋਈ ਪੁਰਖੁ ਸੁਜਾਨੁ ॥

jis no devai deaa kar soee purakh sujaan |

پرماتما کرپا کر کے جس منکھّ نوں (سمرن دی داتِ) دیندا ہے، اہ منکھّ (زندگی دے سہیہ رستے دی پچھان والا) سیانا ہو جاندا ہے۔

ਜਿਨਾ ਮਿਲਿਆ ਪ੍ਰਭੁ ਆਪਣਾ ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਕੁਰਬਾਨੁ ॥

jinaa miliaa prabh aapanaa naanak tin kurabaan |

ہے نانک! (آکھ-) جنھاں نوں پیارا پربھو مل پیا ہے، میں اہناں توں سدکے ہاں۔

ਮਾਘਿ ਸੁਚੇ ਸੇ ਕਾਂਢੀਅਹਿ ਜਿਨ ਪੂਰਾ ਗੁਰੁ ਮਿਹਰਵਾਨੁ ॥੧੨॥

maagh suche se kaandteeeh jin pooraa gur miharavaan |12|

ماگھ مہینے وچ سرف اہی سچے بندے آکھے جاندے ہن، جنھاں اتے پورا ستگورو دیاوان ہندا ہے (تے جنھاں نوں سمرن دی دات دیندا ہے) ॥12۔۔

ਫਲਗੁਣਿ ਅਨੰਦ ਉਪਾਰਜਨਾ ਹਰਿ ਸਜਣ ਪ੍ਰਗਟੇ ਆਇ ॥

falagun anand upaarajanaa har sajan pragatte aae |

(سیالی رتّ دی کرڑی سردی پچھوں بہار پھرن تے پھگن دے مہینے وچ لوک ہولیاں دے رنگ-تماشیاں دی راہیں خشیاں مناندے ہن، پر) پھگن وچ (اہناں جیو-استریاں دے اندر) آتمک آنند پیدا ہندا ہے، جنھاں دے ہردے وچ سجن-ہری پرتکھّ آ وسدا ہے۔

ਸੰਤ ਸਹਾਈ ਰਾਮ ਕੇ ਕਰਿ ਕਿਰਪਾ ਦੀਆ ਮਿਲਾਇ ॥

sant sahaaee raam ke kar kirapaa deea milaae |

پرماتما نال ملن وچ سہائتا کرن والے سنت جن مہر کر کے اہناں نوں پربھو نال جوڑ دیندے ہن۔

ਸੇਜ ਸੁਹਾਵੀ ਸਰਬ ਸੁਖ ਹੁਣਿ ਦੁਖਾ ਨਾਹੀ ਜਾਇ ॥

sej suhaavee sarab sukh hun dukhaa naahee jaae |

اہناں دی ہردا-سیجا سندر بن جاندی ہے، اہناں نوں سارے ہی سکھّ پراپت ہو جاندے ہن، پھر دکھاں لئی (اہناں دے ہردے وچ) کتے رتا تھاں نہیں رہِ جاندی۔

ਇਛ ਪੁਨੀ ਵਡਭਾਗਣੀ ਵਰੁ ਪਾਇਆ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥

eichh punee vaddabhaaganee var paaeaa har raae |

اہناں وڈ-بھاگن جیو-استریاں دی منو-کامنا پوری ہو جاندی ہے، اہناں نوں ہری-پربھو خسم مل پیندا ہے۔

ਮਿਲਿ ਸਹੀਆ ਮੰਗਲੁ ਗਾਵਹੀ ਗੀਤ ਗੋਵਿੰਦ ਅਲਾਇ ॥

mil saheea mangal gaavahee geet govind alaae |

اہ ست-سنگی سہیلیاں نال رل کے گووند دی سفت-سالاہ دے گیت الاپ کے آتمک آنند پیدا کرن والی گربانی گاندیاں ہن۔

ਹਰਿ ਜੇਹਾ ਅਵਰੁ ਨ ਦਿਸਈ ਕੋਈ ਦੂਜਾ ਲਵੈ ਨ ਲਾਇ ॥

har jehaa avar na disee koee doojaa lavai na laae |

پرماتما ورگا کوئی ہور، اس دی برابری کر سکن والا کوئی دوجا اہناں نوں کتے دسدا ہی نہیں۔

ਹਲਤੁ ਪਲਤੁ ਸਵਾਰਿਓਨੁ ਨਿਹਚਲ ਦਿਤੀਅਨੁ ਜਾਇ ॥

halat palat savaarion nihachal diteean jaae |

اس پرماتما نے (اہناں ست-سنگیاں دا) لوک پرلوک سوار دتا ہے، اہناں نوں (آپنے چرناں وچ لو-لینتا والی) ایسی تھاں بخشی ہے جو کدے ڈولدی ہی نہیں۔

ਸੰਸਾਰ ਸਾਗਰ ਤੇ ਰਖਿਅਨੁ ਬਹੁੜਿ ਨ ਜਨਮੈ ਧਾਇ ॥

sansaar saagar te rakhian bahurr na janamai dhaae |

پربھو نے سنسار-سمندر توں اہناں نوں (ہتھ دے کے) رکھّ لیا ہے، جنماں دے گیڑ وچ مڑ اہناں دی دوڑ بھجّ نہیں ہندی۔

ਜਿਹਵਾ ਏਕ ਅਨੇਕ ਗੁਣ ਤਰੇ ਨਾਨਕ ਚਰਣੀ ਪਾਇ ॥

jihavaa ek anek gun tare naanak charanee paae |

ہے نانک! (آکھ-) ساڈی اک جیبھ ہے، پربھو دے انیکاں ہی گن ہن (اسیں اہناں نوں بیان کرن جوگے نہیں ہاں، پر) جیہڑے جیو اس دی چرنیں پیندے ہن (اس دا آسرا تکدے ہن) اہ (سنسار-سمندر توں) تر جاندے ہن۔