آسا کی وار

(صفحو: 15)

ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀ ਲਦੀਅਹਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਭਰੀਅਹਿ ਸਾਥ ॥

parr parr gaddee ladeeeh parr parr bhareeeh saath |

توھان پڙھي سگھوٿا ۽ پڙھي سگھوٿا ڪيترائي ڪتاب؛ توھان پڙھي سگھوٿا ۽ پڙھي سگھوٿا وسيع ڪثرت جا ڪتاب.

ਪੜਿ ਪੜਿ ਬੇੜੀ ਪਾਈਐ ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀਅਹਿ ਖਾਤ ॥

parr parr berree paaeeai parr parr gaddeeeh khaat |

توھان پڙھي سگھوٿا ۽ پڙھي سگھو ٿا ٻيڙيءَ تي ڀريل ڪتاب؛ توهان پڙهي سگهو ٿا ۽ پڙهي سگهو ٿا ۽ انهن سان کڏ ڀريو.

ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਬਰਸ ਬਰਸ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਮਾਸ ॥

parreeeh jete baras baras parreeeh jete maas |

توھان انھن کي پڙھي سگھوٿا سال بہ سال؛ توهان انهن کي پڙهي سگهو ٿا جيئن ڪيترا مهينا آهن.

ਪੜੀਐ ਜੇਤੀ ਆਰਜਾ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਸਾਸ ॥

parreeai jetee aarajaa parreeeh jete saas |

توھان انھن کي پنھنجي سڄي زندگي پڙھي سگھو ٿا. توهان انهن کي هر سانس سان پڙهي سگهو ٿا.

ਨਾਨਕ ਲੇਖੈ ਇਕ ਗਲ ਹੋਰੁ ਹਉਮੈ ਝਖਣਾ ਝਾਖ ॥੧॥

naanak lekhai ik gal hor haumai jhakhanaa jhaakh |1|

اي نانڪ، ڪنهن به حساب ۾ صرف هڪ شيءِ آهي: باقي سڀ ڪجهه بيڪار ۽ بيڪار ڳالهيون انا ۾. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

پهرين مهل:

ਲਿਖਿ ਲਿਖਿ ਪੜਿਆ ॥ ਤੇਤਾ ਕੜਿਆ ॥

likh likh parriaa | tetaa karriaa |

جيترو وڌيڪ لکندو ۽ پڙهندو، اوترو وڌيڪ جلندو.

ਬਹੁ ਤੀਰਥ ਭਵਿਆ ॥ ਤੇਤੋ ਲਵਿਆ ॥

bahu teerath bhaviaa | teto laviaa |

مقدس زيارتن تي جيترو گھمندو، اوترو ئي بيڪار ڳالھائيندو.

ਬਹੁ ਭੇਖ ਕੀਆ ਦੇਹੀ ਦੁਖੁ ਦੀਆ ॥

bahu bhekh keea dehee dukh deea |

جيڪو جيترو وڌيڪ مذهبي لباس پائيندو آهي، اوترو ئي وڌيڪ هن جي جسم ۾ درد ٿيندو آهي.

ਸਹੁ ਵੇ ਜੀਆ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ॥

sahu ve jeea apanaa keea |

اي منھنجا جان، توکي پنھنجي عملن جا نتيجا ڀوڳڻا پوندا.

ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਇਆ ਸਾਦੁ ਗਵਾਇਆ ॥

an na khaaeaa saad gavaaeaa |

جيڪو اناج نه کائي، سو ذائقو وڃائي ويٺو.

ਬਹੁ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥

bahu dukh paaeaa doojaa bhaaeaa |

دوئيءَ جي محبت ۾، وڏو درد حاصل ڪري ٿو.

ਬਸਤ੍ਰ ਨ ਪਹਿਰੈ ॥ ਅਹਿਨਿਸਿ ਕਹਰੈ ॥

basatr na pahirai | ahinis kaharai |

جيڪو لباس نه پائيندو آهي، سو ڏينهن رات تڪليف ۾ رهندو آهي.

ਮੋਨਿ ਵਿਗੂਤਾ ॥ ਕਿਉ ਜਾਗੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸੂਤਾ ॥

mon vigootaa | kiau jaagai gur bin sootaa |

خاموشيءَ سان، هو تباهه ٿي ويو آهي. ننڊ ۾ سمهي پوندڙ گروءَ کان سواءِ ڪيئن جاڳندو؟

ਪਗ ਉਪੇਤਾਣਾ ॥ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ਕਮਾਣਾ ॥

pag upetaanaa | apanaa keea kamaanaa |

جيڪو ننگي پيرن ۾ وڃي ٿو، سو پنهنجي ئي عملن جو شڪار ٿئي ٿو.

ਅਲੁ ਮਲੁ ਖਾਈ ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈ ॥

al mal khaaee sir chhaaee paaee |

جيڪو گندگي کائي ٿو ۽ پنهنجي مٿي تي خاڪ اڇلائي ٿو

ਮੂਰਖਿ ਅੰਧੈ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥

moorakh andhai pat gavaaee |

انڌو بيوقوف پنهنجي عزت وڃائي ٿو.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕਿਛੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥

vin naavai kichh thaae na paaee |

نالي کان سواءِ، ڪا به شيءِ ڪم نه ايندي آهي.

ਰਹੈ ਬੇਬਾਣੀ ਮੜੀ ਮਸਾਣੀ ॥

rahai bebaanee marree masaanee |

جيڪو بيابان ۾، قبرستانن ۽ قبرستانن ۾ رهي ٿو

ਅੰਧੁ ਨ ਜਾਣੈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਣੀ ॥

andh na jaanai fir pachhutaanee |

اھو انڌو ماڻھو رب کي نٿو سڃاڻي. هو آخر ۾ پشيمان ۽ توبهه ڪندو آهي.