આસા કી વાર

(પાન: 15)

ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀ ਲਦੀਅਹਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਭਰੀਅਹਿ ਸਾਥ ॥

parr parr gaddee ladeeeh parr parr bhareeeh saath |

તમે વાંચી અને પુસ્તકો લોડ વાંચી શકે છે; તમે વિશાળ સંખ્યામાં પુસ્તકો વાંચી અને અભ્યાસ કરી શકો છો.

ਪੜਿ ਪੜਿ ਬੇੜੀ ਪਾਈਐ ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀਅਹਿ ਖਾਤ ॥

parr parr berree paaeeai parr parr gaddeeeh khaat |

તમે બોટ-લોડ પુસ્તકો વાંચી અને વાંચી શકો છો; તમે વાંચી શકો છો અને વાંચી શકો છો અને તેમની સાથે ખાડાઓ ભરી શકો છો.

ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਬਰਸ ਬਰਸ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਮਾਸ ॥

parreeeh jete baras baras parreeeh jete maas |

તમે તેમને વર્ષ-દર વર્ષે વાંચી શકો છો; તમે તેમને વાંચી શકો છો તેટલા મહિનાઓ છે.

ਪੜੀਐ ਜੇਤੀ ਆਰਜਾ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਸਾਸ ॥

parreeai jetee aarajaa parreeeh jete saas |

તમે તેને આખી જીંદગી વાંચી શકો છો; તમે તેમને દરેક શ્વાસ સાથે વાંચી શકો છો.

ਨਾਨਕ ਲੇਖੈ ਇਕ ਗਲ ਹੋਰੁ ਹਉਮੈ ਝਖਣਾ ਝਾਖ ॥੧॥

naanak lekhai ik gal hor haumai jhakhanaa jhaakh |1|

ઓ નાનક, કોઈ પણ હિસાબ માત્ર એક જ છે: બાકીનું બધું નકામું બડબડ અને અહંકારમાં નિરર્થક વાતો છે. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

mahalaa 1 |

પ્રથમ મહેલ:

ਲਿਖਿ ਲਿਖਿ ਪੜਿਆ ॥ ਤੇਤਾ ਕੜਿਆ ॥

likh likh parriaa | tetaa karriaa |

જેટલું વધુ લખે છે અને વાંચે છે, તેટલું વધુ બળે છે.

ਬਹੁ ਤੀਰਥ ਭਵਿਆ ॥ ਤੇਤੋ ਲਵਿਆ ॥

bahu teerath bhaviaa | teto laviaa |

પવિત્ર તીર્થસ્થાનોમાં જેટલો વધુ ભટકે છે, તેટલી વધુ નકામી વાતો કરે છે.

ਬਹੁ ਭੇਖ ਕੀਆ ਦੇਹੀ ਦੁਖੁ ਦੀਆ ॥

bahu bhekh keea dehee dukh deea |

જેટલો વધુ વ્યક્તિ ધાર્મિક વસ્ત્રો પહેરે છે, તેના શરીરને વધુ પીડા થાય છે.

ਸਹੁ ਵੇ ਜੀਆ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ॥

sahu ve jeea apanaa keea |

હે મારા આત્મા, તમારે તમારા પોતાના કાર્યોનું પરિણામ સહન કરવું પડશે.

ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਇਆ ਸਾਦੁ ਗਵਾਇਆ ॥

an na khaaeaa saad gavaaeaa |

જે મકાઈ નથી ખાતો, તેનો સ્વાદ ચૂકી જાય છે.

ਬਹੁ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥

bahu dukh paaeaa doojaa bhaaeaa |

દ્વૈતના પ્રેમમાં માણસને ભારે દુઃખ મળે છે.

ਬਸਤ੍ਰ ਨ ਪਹਿਰੈ ॥ ਅਹਿਨਿਸਿ ਕਹਰੈ ॥

basatr na pahirai | ahinis kaharai |

જે કોઈ વસ્ત્રો પહેરતો નથી, તે રાત દિવસ દુઃખ ભોગવે છે.

ਮੋਨਿ ਵਿਗੂਤਾ ॥ ਕਿਉ ਜਾਗੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸੂਤਾ ॥

mon vigootaa | kiau jaagai gur bin sootaa |

મૌન દ્વારા, તે બરબાદ થાય છે. સૂતેલાને ગુરુ વિના કેવી રીતે જાગી શકાય?

ਪਗ ਉਪੇਤਾਣਾ ॥ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ਕਮਾਣਾ ॥

pag upetaanaa | apanaa keea kamaanaa |

જે ઉઘાડપગું જાય છે તે તેના પોતાના કાર્યોથી પીડાય છે.

ਅਲੁ ਮਲੁ ਖਾਈ ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈ ॥

al mal khaaee sir chhaaee paaee |

જે ગંદકી ખાય છે અને તેના માથા પર રાખ ફેંકે છે

ਮੂਰਖਿ ਅੰਧੈ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥

moorakh andhai pat gavaaee |

આંધળો મૂર્ખ તેનું સન્માન ગુમાવે છે.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕਿਛੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥

vin naavai kichh thaae na paaee |

નામ વિના કંઈ કામનું નથી.

ਰਹੈ ਬੇਬਾਣੀ ਮੜੀ ਮਸਾਣੀ ॥

rahai bebaanee marree masaanee |

જે અરણ્યમાં, કબ્રસ્તાનમાં અને સ્મશાનભૂમિમાં રહે છે

ਅੰਧੁ ਨ ਜਾਣੈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਣੀ ॥

andh na jaanai fir pachhutaanee |

તે અંધ માણસ ભગવાનને જાણતો નથી; તે પસ્તાવો કરે છે અને અંતે પસ્તાવો કરે છે.