आसा की वार

(पान: 15)

ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀ ਲਦੀਅਹਿ ਪੜਿ ਪੜਿ ਭਰੀਅਹਿ ਸਾਥ ॥

पड़ि पड़ि गडी लदीअहि पड़ि पड़ि भरीअहि साथ ॥

तुम्ही कदाचित भरपूर पुस्तके वाचू शकता आणि वाचू शकता; तुम्ही अनेक पुस्तके वाचू आणि अभ्यासू शकता.

ਪੜਿ ਪੜਿ ਬੇੜੀ ਪਾਈਐ ਪੜਿ ਪੜਿ ਗਡੀਅਹਿ ਖਾਤ ॥

पड़ि पड़ि बेड़ी पाईऐ पड़ि पड़ि गडीअहि खात ॥

तुम्ही बोटभर पुस्तकं वाचू शकता आणि वाचू शकता; तुम्ही वाचू शकता आणि वाचू शकता आणि त्यांच्यासह खड्डे भरू शकता.

ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਬਰਸ ਬਰਸ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਮਾਸ ॥

पड़ीअहि जेते बरस बरस पड़ीअहि जेते मास ॥

तुम्ही ते वर्षानुवर्षे वाचू शकता; जितके महिने आहेत तितके तुम्ही ते वाचू शकता.

ਪੜੀਐ ਜੇਤੀ ਆਰਜਾ ਪੜੀਅਹਿ ਜੇਤੇ ਸਾਸ ॥

पड़ीऐ जेती आरजा पड़ीअहि जेते सास ॥

तुम्ही ते आयुष्यभर वाचू शकता; तुम्ही ते प्रत्येक श्वासाने वाचू शकता.

ਨਾਨਕ ਲੇਖੈ ਇਕ ਗਲ ਹੋਰੁ ਹਉਮੈ ਝਖਣਾ ਝਾਖ ॥੧॥

नानक लेखै इक गल होरु हउमै झखणा झाख ॥१॥

हे नानक, फक्त एक गोष्ट कोणत्याही खात्यात आहे: बाकी सर्व काही निरुपयोगी बडबड आणि अहंकारात व्यर्थ बोलणे आहे. ||1||

ਮਃ ੧ ॥

मः १ ॥

पहिली मेहल:

ਲਿਖਿ ਲਿਖਿ ਪੜਿਆ ॥ ਤੇਤਾ ਕੜਿਆ ॥

लिखि लिखि पड़िआ ॥ तेता कड़िआ ॥

जितके जास्त लिहितो आणि वाचतो तितके जास्त जळते.

ਬਹੁ ਤੀਰਥ ਭਵਿਆ ॥ ਤੇਤੋ ਲਵਿਆ ॥

बहु तीरथ भविआ ॥ तेतो लविआ ॥

पवित्र तीर्थक्षेत्री जितके जास्त भटकतो तितके व्यर्थ बोलतो.

ਬਹੁ ਭੇਖ ਕੀਆ ਦੇਹੀ ਦੁਖੁ ਦੀਆ ॥

बहु भेख कीआ देही दुखु दीआ ॥

धार्मिक पोशाख जितका जास्त घालतो, तितक्या जास्त वेदना त्याच्या शरीराला होतात.

ਸਹੁ ਵੇ ਜੀਆ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ॥

सहु वे जीआ अपणा कीआ ॥

हे माझ्या आत्म्या, तुझ्या स्वतःच्या कृतीचे परिणाम तुला भोगावे लागतील.

ਅੰਨੁ ਨ ਖਾਇਆ ਸਾਦੁ ਗਵਾਇਆ ॥

अंनु न खाइआ सादु गवाइआ ॥

जो कणीस खात नाही, त्याची चव चुकते.

ਬਹੁ ਦੁਖੁ ਪਾਇਆ ਦੂਜਾ ਭਾਇਆ ॥

बहु दुखु पाइआ दूजा भाइआ ॥

द्वैताच्या प्रेमात माणसाला मोठे दुःख मिळते.

ਬਸਤ੍ਰ ਨ ਪਹਿਰੈ ॥ ਅਹਿਨਿਸਿ ਕਹਰੈ ॥

बसत्र न पहिरै ॥ अहिनिसि कहरै ॥

जो कपडे घालत नाही तो रात्रंदिवस त्रास सहन करतो.

ਮੋਨਿ ਵਿਗੂਤਾ ॥ ਕਿਉ ਜਾਗੈ ਗੁਰ ਬਿਨੁ ਸੂਤਾ ॥

मोनि विगूता ॥ किउ जागै गुर बिनु सूता ॥

मौनाने तो उद्ध्वस्त होतो. गुरूशिवाय झोपलेला कसा जागृत होईल?

ਪਗ ਉਪੇਤਾਣਾ ॥ ਅਪਣਾ ਕੀਆ ਕਮਾਣਾ ॥

पग उपेताणा ॥ अपणा कीआ कमाणा ॥

जो अनवाणी जातो तो स्वतःच्या कृतीने दुःख भोगतो.

ਅਲੁ ਮਲੁ ਖਾਈ ਸਿਰਿ ਛਾਈ ਪਾਈ ॥

अलु मलु खाई सिरि छाई पाई ॥

जो घाण खातो आणि डोक्यावर राख टाकतो

ਮੂਰਖਿ ਅੰਧੈ ਪਤਿ ਗਵਾਈ ॥

मूरखि अंधै पति गवाई ॥

आंधळा मूर्ख त्याचा सन्मान गमावतो.

ਵਿਣੁ ਨਾਵੈ ਕਿਛੁ ਥਾਇ ਨ ਪਾਈ ॥

विणु नावै किछु थाइ न पाई ॥

नामाशिवाय काहीही उपयोग नाही.

ਰਹੈ ਬੇਬਾਣੀ ਮੜੀ ਮਸਾਣੀ ॥

रहै बेबाणी मड़ी मसाणी ॥

जो अरण्यात, स्मशानभूमीत आणि स्मशानभूमीत राहतो

ਅੰਧੁ ਨ ਜਾਣੈ ਫਿਰਿ ਪਛੁਤਾਣੀ ॥

अंधु न जाणै फिरि पछुताणी ॥

तो आंधळा मनुष्य परमेश्वराला ओळखत नाही; त्याला शेवटी पश्चाताप होतो आणि पश्चात्ताप होतो.