اي نانڪ، سچي نالي کان سواءِ، هندن جي اڳيان واري نشان يا سندن مقدس ڌاڳي جو ڪهڙو فائدو؟ ||1||
پهرين مهل:
ھزارين نيڪيون ۽ نيڪ عمل ۽ ھزارين برڪت وارا خيرات،
مقدس مزارن تي سوين هزارين تپسيا، ۽ بيابان ۾ سهج يوگا جي مشق،
سوين هزارين جرئت وارا ڪارناما ۽ جنگ جي ميدان ۾ زندگي جي سانس کي ڇڏي ڏيڻ،
سوين هزارين خدائي سمجھه، سوين هزارين خدائي حڪمتون ۽ مراقبو ۽ ويد ۽ پراڻن جا پڙهڻ
- خالق جي اڳيان جنهن مخلوق کي پيدا ڪيو، ۽ جنهن اچڻ ۽ وڃڻ جو حڪم ڏنو،
اي نانڪ، اهي سڀ ڳالهيون ڪوڙ آهن. سچو آهي سندس فضل جو نشان. ||2||
پورو:
تون ئي سچو رب آهين. حقيقتن جي سچائي هر هنڌ ڦهليل آهي.
اھو اڪيلو سچ حاصل ڪري ٿو، جنھن کي توھان ڏيو ٿا. پوء، هو سچ تي عمل ڪري ٿو.
سچي گروءَ سان ملڻ، سچ ملي ٿو. هن جي دل ۾، سچائي رهي ٿي.
بيوقوف حقيقت کي نٿا ڄاڻن. پاڻ سڳورا پنهنجي زندگي اجائي برباد ڪندا آهن.
اهي به دنيا ۾ ڇو آيا آهن؟ ||8||
آسا، چوٿين مهل:
امرت وارو خزانو، رب جي عقيدت جي خدمت، گرو جي ذريعي ملي ٿو، سچو گرو، اي رب بادشاهه.
گرو، سچو گرو، سچو بينڪر آهي، جيڪو پنهنجي سکن کي رب جي راڄڌاني ڏئي ٿو.
برڪت وارو، برڪت وارو آهي واپار ۽ واپار؛ ڪيڏو نه عجيب آهي بئنڪر، گرو!
اي نوڪر نانڪ، اهي ئي گرو کي حاصل ڪن ٿا، جن جي پيشانيءَ تي اهڙي اڳڀرائي لکيل آهي. ||1||
سالڪ، پھريون مھل: