آسا کی وار

(صفحو: 13)

ਨਾਨਕੁ ਕਹੈ ਸੁਣਹੁ ਜਨਹੁ ਇਤੁ ਸੰਜਮਿ ਦੁਖ ਜਾਹਿ ॥੨॥

naanak kahai sunahu janahu it sanjam dukh jaeh |2|

نانڪ چوي ٿو، ٻڌ، ماڻهو: اهڙيءَ طرح مصيبتون دور ٿي وڃن ٿيون. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

پورو:

ਸੇਵ ਕੀਤੀ ਸੰਤੋਖੀੲਂੀ ਜਿਨੑੀ ਸਚੋ ਸਚੁ ਧਿਆਇਆ ॥

sev keetee santokheenee jinaee sacho sach dhiaaeaa |

خدمت ڪرڻ وارا راضي آهن. اُهي سچن جي سچائيءَ تي غور ڪندا آهن.

ਓਨੑੀ ਮੰਦੈ ਪੈਰੁ ਨ ਰਖਿਓ ਕਰਿ ਸੁਕ੍ਰਿਤੁ ਧਰਮੁ ਕਮਾਇਆ ॥

onaee mandai pair na rakhio kar sukrit dharam kamaaeaa |

اهي پنهنجا پير گناهه ۾ نه ٿا رکن، پر نيڪ عمل ڪن ٿا ۽ مذهب ۾ نيڪيءَ سان رهن ٿا.

ਓਨੑੀ ਦੁਨੀਆ ਤੋੜੇ ਬੰਧਨਾ ਅੰਨੁ ਪਾਣੀ ਥੋੜਾ ਖਾਇਆ ॥

onaee duneea torre bandhanaa an paanee thorraa khaaeaa |

اهي دنيا جي بندن کي ساڙي ڇڏيندا آهن، ۽ اناج ۽ پاڻي جي سادي غذا کائيندا آهن.

ਤੂੰ ਬਖਸੀਸੀ ਅਗਲਾ ਨਿਤ ਦੇਵਹਿ ਚੜਹਿ ਸਵਾਇਆ ॥

toon bakhaseesee agalaa nit deveh charreh savaaeaa |

تون وڏو بخشيندڙ آهين؛ توهان مسلسل ڏيو ٿا، هر روز وڌيڪ ۽ وڌيڪ.

ਵਡਿਆਈ ਵਡਾ ਪਾਇਆ ॥੭॥

vaddiaaee vaddaa paaeaa |7|

ان جي عظمت سان، عظيم رب حاصل ٿئي ٿو. ||7||

ਗੁਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਭਿੰਨੀ ਦੇਹੁਰੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਬੁਰਕੇ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

gur amrit bhinee dehuree amrit burake raam raaje |

گرو جو جسم امرت سان ڀريل آهي؛ اھو مون تي اڇلائي ٿو، اي خداوند بادشاهه.

ਜਿਨਾ ਗੁਰਬਾਣੀ ਮਨਿ ਭਾਈਆ ਅੰਮ੍ਰਿਤਿ ਛਕਿ ਛਕੇ ॥

jinaa gurabaanee man bhaaeea amrit chhak chhake |

جن جا ذهن گرو جي ڪلام سان خوش ٿين ٿا، اهي امرت ۾ بار بار پيئندا آهن.

ਗੁਰ ਤੁਠੈ ਹਰਿ ਪਾਇਆ ਚੂਕੇ ਧਕ ਧਕੇ ॥

gur tutthai har paaeaa chooke dhak dhake |

جيئن گرو راضي ٿيو، رب ملي ويو، ۽ توهان کي وڌيڪ نه ڌڪيو ويندو.

ਹਰਿ ਜਨੁ ਹਰਿ ਹਰਿ ਹੋਇਆ ਨਾਨਕੁ ਹਰਿ ਇਕੇ ॥੪॥੯॥੧੬॥

har jan har har hoeaa naanak har ike |4|9|16|

رب جو عاجز ٻانهو، رب، هار، هار؛ بڻجي ٿو. اي نانڪ، رب ۽ سندس ٻانهو هڪ ئي آهن. ||4||9||16||

ਸਲੋਕ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل:

ਪੁਰਖਾਂ ਬਿਰਖਾਂ ਤੀਰਥਾਂ ਤਟਾਂ ਮੇਘਾਂ ਖੇਤਾਂਹ ॥

purakhaan birakhaan teerathaan tattaan meghaan khetaanh |

مرد، وڻ، زيارت جا مقدس مزار، مقدس دريائن جا ڪنارا، ڪڪر، ميدان،

ਦੀਪਾਂ ਲੋਆਂ ਮੰਡਲਾਂ ਖੰਡਾਂ ਵਰਭੰਡਾਂਹ ॥

deepaan loaan manddalaan khanddaan varabhanddaanh |

جزائر، براعظم، دنيا، شمسي نظام، ۽ ڪائنات؛

ਅੰਡਜ ਜੇਰਜ ਉਤਭੁਜਾਂ ਖਾਣੀ ਸੇਤਜਾਂਹ ॥

anddaj jeraj utabhujaan khaanee setajaanh |

تخليق جا چار ذريعا - اوندهه مان ڄائو، پيٽ مان ڄائو، زمين مان ڄائو ۽ پگهر مان پيدا ٿيو.

ਸੋ ਮਿਤਿ ਜਾਣੈ ਨਾਨਕਾ ਸਰਾਂ ਮੇਰਾਂ ਜੰਤਾਹ ॥

so mit jaanai naanakaa saraan meraan jantaah |

ساگر، جبل، ۽ سڀ مخلوقات - اي نانڪ، انهن جي حالت صرف هو ڄاڻي ٿو.

ਨਾਨਕ ਜੰਤ ਉਪਾਇ ਕੈ ਸੰਮਾਲੇ ਸਭਨਾਹ ॥

naanak jant upaae kai samaale sabhanaah |

اي نانڪ، جاندارن کي پيدا ڪري، هو انهن سڀني کي پالي ٿو.

ਜਿਨਿ ਕਰਤੈ ਕਰਣਾ ਕੀਆ ਚਿੰਤਾ ਭਿ ਕਰਣੀ ਤਾਹ ॥

jin karatai karanaa keea chintaa bhi karanee taah |

جنهن مخلوق کي خلقيو آهي، ان جو به خيال رکي ٿو.

ਸੋ ਕਰਤਾ ਚਿੰਤਾ ਕਰੇ ਜਿਨਿ ਉਪਾਇਆ ਜਗੁ ॥

so karataa chintaa kare jin upaaeaa jag |

هو، خالق جنهن دنيا ٺاهي آهي، ان جي پرواهه ڪري ٿو.

ਤਿਸੁ ਜੋਹਾਰੀ ਸੁਅਸਤਿ ਤਿਸੁ ਤਿਸੁ ਦੀਬਾਣੁ ਅਭਗੁ ॥

tis johaaree suasat tis tis deebaan abhag |

هن جي اڳيان آئون سجدو ڪريان ٿو ۽ پنهنجو احترام پيش ڪريان ٿو. سندس شاهي ڪورٽ ابدي آهي.