آسا کی وار

(صفحو: 16)

ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟੇ ਸੋ ਸੁਖੁ ਪਾਏ ॥

satigur bhette so sukh paae |

جيڪو سچي گروءَ سان ملي ٿو، سو سڪون حاصل ڪري ٿو.

ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮੁ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

har kaa naam man vasaae |

هو پنهنجي ذهن ۾ رب جو نالو رکي ٿو.

ਨਾਨਕ ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸੋ ਪਾਏ ॥

naanak nadar kare so paae |

اي نانڪ، جڏهن رب پنهنجي فضل عطا ڪري ٿو، هو حاصل ڪيو ويو آهي.

ਆਸ ਅੰਦੇਸੇ ਤੇ ਨਿਹਕੇਵਲੁ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥੨॥

aas andese te nihakeval haumai sabad jalaae |2|

هو اُميد ۽ خوف کان آزاد ٿي وڃي ٿو، ۽ لفظ جي ڪلام سان پنهنجي انا کي ساڙي ٿو. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

پورو:

ਭਗਤ ਤੇਰੈ ਮਨਿ ਭਾਵਦੇ ਦਰਿ ਸੋਹਨਿ ਕੀਰਤਿ ਗਾਵਦੇ ॥

bhagat terai man bhaavade dar sohan keerat gaavade |

تنهنجا عقيدتمند تنهنجي من ۾ راضي آهن، رب. اهي تنهنجي دروازي تي خوبصورت نظر اچن ٿا، تنهنجا ساراهه ڳائي رهيا آهن.

ਨਾਨਕ ਕਰਮਾ ਬਾਹਰੇ ਦਰਿ ਢੋਅ ਨ ਲਹਨੑੀ ਧਾਵਦੇ ॥

naanak karamaa baahare dar dtoa na lahanaee dhaavade |

اي نانڪ، جيڪي توهان جي فضل کان انڪار ڪري رهيا آهن، توهان جي دروازي تي ڪا به پناهه نه ملندي. اهي ڀڄندا رهندا آهن.

ਇਕਿ ਮੂਲੁ ਨ ਬੁਝਨਿੑ ਆਪਣਾ ਅਣਹੋਦਾ ਆਪੁ ਗਣਾਇਦੇ ॥

eik mool na bujhani aapanaa anahodaa aap ganaaeide |

ڪي پنهنجي اصليت کي نٿا سمجهن، ۽ بنا ڪنهن سبب جي، اهي پنهنجي خودغرضيءَ جو مظاهرو ڪن ٿا.

ਹਉ ਢਾਢੀ ਕਾ ਨੀਚ ਜਾਤਿ ਹੋਰਿ ਉਤਮ ਜਾਤਿ ਸਦਾਇਦੇ ॥

hau dtaadtee kaa neech jaat hor utam jaat sadaaeide |

مان رب جي منسٽر آهيان، گهٽ سماجي حيثيت جو؛ ٻيا پاڻ کي اعليٰ ذات سڏين ٿا.

ਤਿਨੑ ਮੰਗਾ ਜਿ ਤੁਝੈ ਧਿਆਇਦੇ ॥੯॥

tina mangaa ji tujhai dhiaaeide |9|

مان انھن کي ڳوليان ٿو جيڪي توھان تي غور ڪن ٿا. ||9||

ਸਚੁ ਸਾਹੁ ਹਮਾਰਾ ਤੂੰ ਧਣੀ ਸਭੁ ਜਗਤੁ ਵਣਜਾਰਾ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

sach saahu hamaaraa toon dhanee sabh jagat vanajaaraa raam raaje |

تون منهنجو سچو بينڪر آهين، اي پالڻهار؛ سڄي دنيا تنهنجو سوداگر آهي، اي رب بادشاهه.

ਸਭ ਭਾਂਡੇ ਤੁਧੈ ਸਾਜਿਆ ਵਿਚਿ ਵਸਤੁ ਹਰਿ ਥਾਰਾ ॥

sabh bhaandde tudhai saajiaa vich vasat har thaaraa |

اي رب، توهان سڀني برتن کي ٺاهيو، ۽ جيڪو اندر رهي ٿو اهو پڻ توهان جو آهي.

ਜੋ ਪਾਵਹਿ ਭਾਂਡੇ ਵਿਚਿ ਵਸਤੁ ਸਾ ਨਿਕਲੈ ਕਿਆ ਕੋਈ ਕਰੇ ਵੇਚਾਰਾ ॥

jo paaveh bhaandde vich vasat saa nikalai kiaa koee kare vechaaraa |

جنهن کي تون ان برتن ۾ رکين ٿو، اهو ئي وري ٻاهر اچي ٿو. غريب مخلوق ڇا ڪري سگهي ٿي؟

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਹਰਿ ਬਖਸਿਆ ਹਰਿ ਭਗਤਿ ਭੰਡਾਰਾ ॥੨॥

jan naanak kau har bakhasiaa har bhagat bhanddaaraa |2|

رب پنهنجي عبادت جو خزانو ٻانهن نانڪ کي ڏنو آهي. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਃ ੧ ॥

salok mahalaa 1 |

سالڪ، پھريون مھل:

ਕੂੜੁ ਰਾਜਾ ਕੂੜੁ ਪਰਜਾ ਕੂੜੁ ਸਭੁ ਸੰਸਾਰੁ ॥

koorr raajaa koorr parajaa koorr sabh sansaar |

ڪوڙو بادشاهه آهي، ڪوڙو آهي رعيت؛ ڪوڙ سڄي دنيا آهي.

ਕੂੜੁ ਮੰਡਪ ਕੂੜੁ ਮਾੜੀ ਕੂੜੁ ਬੈਸਣਹਾਰੁ ॥

koorr manddap koorr maarree koorr baisanahaar |

ڪوڙو آهي حويلي، ڪوڙ آهي آسماني عمارتون. ڪوڙا آھن جيڪي انھن ۾ رھندا آھن.

ਕੂੜੁ ਸੁਇਨਾ ਕੂੜੁ ਰੁਪਾ ਕੂੜੁ ਪੈਨੑਣਹਾਰੁ ॥

koorr sueinaa koorr rupaa koorr painanahaar |

ڪوڙ سون آهي، ۽ ڪوڙ چاندي آهي. ڪوڙا آھن اھي جيڪي پائڻ وارا آھن.

ਕੂੜੁ ਕਾਇਆ ਕੂੜੁ ਕਪੜੁ ਕੂੜੁ ਰੂਪੁ ਅਪਾਰੁ ॥

koorr kaaeaa koorr kaparr koorr roop apaar |

ڪوڙو آهي جسم، ڪوڙا ڪپڙا آهن. ڪوڙ بي مثال خوبصورتي آهي.

ਕੂੜੁ ਮੀਆ ਕੂੜੁ ਬੀਬੀ ਖਪਿ ਹੋਏ ਖਾਰੁ ॥

koorr meea koorr beebee khap hoe khaar |

ڪوڙو مڙس آهي، ڪوڙو آهي زال؛ ماتم ڪن ٿا ۽ برباد ڪن ٿا.