رب کي ياد ڪرڻ سان، سندس بندا مشهور ۽ روشن آهن.
رب کي ياد ڪندي، ويدون ٺهي ويون.
رب کي ياد ڪرڻ سان، اسان سڌ، برهمڻ ۽ عطا ڪندڙ بڻجي ويندا آهيون.
رب کي ياد ڪرڻ سان، چئني طرفن کان ذليل سڃاتا وڃن ٿا.
رب جي ياد لاءِ سڄي دنيا قائم هئي.
ياد رکو، مراقبي ۾ رب، خالق، سببن جي سبب کي ياد ڪريو.
رب جي ياد لاءِ هن سڄي مخلوق کي پيدا ڪيو.
رب جي ياد ۾، هو پاڻ بي ترتيب آهي.
هن جي فضل سان، هو پاڻ کي سمجهه ڏئي ٿو.
اي نانڪ، گرومخ رب جي ياد کي حاصل ڪري ٿو. ||8||1||
سلوڪ:
اي غريبن جي دردن ۽ تڪليفن کي ختم ڪندڙ، اي هر دل جا مالڪ، اي بي نياز انسان:
مان تنهنجي درگاهه جي تلاش ۾ آيو آهيان. اي خدا، مهرباني ڪري نانڪ سان گڏ! ||1||
اشتاپدي:
جتي ڪو ماءُ، پيءُ، اولاد، دوست يا ڀائر نه هجي
اي منهنجا ذهن، اتي، صرف نالو، رب جو نالو، توهان جي مدد ۽ مدد طور توهان سان گڏ هوندو.
جتي موت جو عظيم ۽ خوفناڪ رسول توهان کي چيڀاٽڻ جي ڪوشش ڪندو،
اتي، رڳو نالو توهان سان گڏ هوندو.
جتي رڪاوٽون تمام گهڻيون آهن،
رب جو نالو توهان کي هڪ پل ۾ بچائيندو.