سکھمنی صاحب

(صفحو: 4)

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਸੇ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ॥

prabh kau simareh se praupakaaree |

جيڪي خدا کي ياد ڪن ٿا، اهي سخاوت سان ٻين جي مدد ڪن ٿا.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਤਿਨ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰੀ ॥

prabh kau simareh tin sad balihaaree |

جيڪي الله کي ياد ڪن ٿا، تن تي مان هميشه لاءِ قربان آهيان.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਸੇ ਮੁਖ ਸੁਹਾਵੇ ॥

prabh kau simareh se mukh suhaave |

جيڪي الله کي ياد ڪندا آهن، انهن جا منهن خوبصورت هوندا آهن.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਤਿਨ ਸੂਖਿ ਬਿਹਾਵੈ ॥

prabh kau simareh tin sookh bihaavai |

جيڪي الله کي ياد ڪن ٿا سي امن ۾ رهن ٿا.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਤਿਨ ਆਤਮੁ ਜੀਤਾ ॥

prabh kau simareh tin aatam jeetaa |

جيڪي الله کي ياد ڪن ٿا انهن جي روح کي فتح ڪري ٿي.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਤਿਨ ਨਿਰਮਲ ਰੀਤਾ ॥

prabh kau simareh tin niramal reetaa |

خدا کي ياد ڪرڻ وارن جي زندگي پاڪ ۽ بي داغ آهي.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਤਿਨ ਅਨਦ ਘਨੇਰੇ ॥

prabh kau simareh tin anad ghanere |

جيڪي خدا کي ياد ڪن ٿا، اهي هر قسم جون خوشيون محسوس ڪن ٿا.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਬਸਹਿ ਹਰਿ ਨੇਰੇ ॥

prabh kau simareh baseh har nere |

جيڪي الله کي ياد ڪندا آهن اهي رب جي ويجهو رهندا آهن.

ਸੰਤ ਕ੍ਰਿਪਾ ਤੇ ਅਨਦਿਨੁ ਜਾਗਿ ॥

sant kripaa te anadin jaag |

اوليائن جي مهربانيءَ سان رات ڏينهن جاڳي ۽ بيدار رهي ٿي.

ਨਾਨਕ ਸਿਮਰਨੁ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ॥੬॥

naanak simaran poorai bhaag |6|

اي نانڪ، هي مراقبي يادگيري صرف مڪمل تقدير سان اچي ٿي. ||6||

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਕਾਰਜ ਪੂਰੇ ॥

prabh kai simaran kaaraj poore |

خدا کي ياد ڪرڻ سان ئي ڪم پورو ٿي ويندا آهن.

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਕਬਹੁ ਨ ਝੂਰੇ ॥

prabh kai simaran kabahu na jhoore |

خدا کي ياد ڪرڻ سان، ڪڏهن به غمگين نه ٿيندو آهي.

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਹਰਿ ਗੁਨ ਬਾਨੀ ॥

prabh kai simaran har gun baanee |

خدا کي ياد ڪرڻ سان، ماڻهو رب جي پاڪائي بيان ڪري ٿو.

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਸਹਜਿ ਸਮਾਨੀ ॥

prabh kai simaran sahaj samaanee |

خدا کي ياد ڪرڻ سان، انسان آسانيءَ جي حالت ۾ جذب ٿي ويندو آهي.

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਨਿਹਚਲ ਆਸਨੁ ॥

prabh kai simaran nihachal aasan |

خدا کي ياد ڪرڻ سان، انسان غير متغير مقام حاصل ڪري ٿو.

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਕਮਲ ਬਿਗਾਸਨੁ ॥

prabh kai simaran kamal bigaasan |

خدا کي ياد ڪرڻ سان، دل جو گل ڦلجي ٿو.

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਅਨਹਦ ਝੁਨਕਾਰ ॥

prabh kai simaran anahad jhunakaar |

خدا کي ياد ڪرڻ سان، اڻڄاتل راڳ وڄندو آهي.

ਸੁਖੁ ਪ੍ਰਭ ਸਿਮਰਨ ਕਾ ਅੰਤੁ ਨ ਪਾਰ ॥

sukh prabh simaran kaa ant na paar |

خدا جي يادگيري جي سڪون جي ڪا به پڇاڙي يا حد ناهي.

ਸਿਮਰਹਿ ਸੇ ਜਨ ਜਿਨ ਕਉ ਪ੍ਰਭ ਮਇਆ ॥

simareh se jan jin kau prabh meaa |

اُهي ئي اُن کي ياد ڪندا آهن، جن تي خدا پنهنجو فضل ڪندو آهي.

ਨਾਨਕ ਤਿਨ ਜਨ ਸਰਨੀ ਪਇਆ ॥੭॥

naanak tin jan saranee peaa |7|

نانڪ انهن عاجز انسانن جي پناهه ڳولي ٿو. ||7||