Ang mga nakakaalala sa Diyos ay bukas-palad na tumutulong sa iba.
Ang mga nakakaalala sa Diyos - sa kanila, ako ay isang sakripisyo magpakailanman.
Ang mga nakakaalala sa Diyos - ang kanilang mga mukha ay maganda.
Ang mga nakaaalaala sa Diyos ay nananahan sa kapayapaan.
Ang mga nakaalala sa Diyos ay nananaig sa kanilang mga kaluluwa.
Ang mga nakakaalala sa Diyos ay may dalisay at walang bahid na pamumuhay.
Ang mga nakaaalaala sa Diyos ay nakakaranas ng lahat ng uri ng kagalakan.
Ang mga nakaaalaala sa Diyos ay nananatili malapit sa Panginoon.
Sa Biyaya ng mga Banal, ang isa ay nananatiling gising at mulat, gabi at araw.
O Nanak, ang meditative na pag-alaala na ito ay nagmumula lamang sa perpektong tadhana. ||6||
Ang pag-alala sa Diyos, ang mga gawa ng isang tao ay nagagawa.
Ang pag-alala sa Diyos, hindi kailanman nagdadalamhati.
Ang pag-alala sa Diyos, ang isa ay nagsasalita ng Maluwalhating Papuri ng Panginoon.
Ang pag-alala sa Diyos, ang isa ay nasisipsip sa estado ng intuitive ease.
Ang pag-alala sa Diyos, natatamo ng isang tao ang hindi nagbabagong posisyon.
Ang pag-alala sa Diyos, ang pusong lotus ay namumulaklak.
Ang pag-alala sa Diyos, ang hindi natunog na himig ay nag-vibrate.
Ang kapayapaan ng meditative na pag-alaala sa Diyos ay walang katapusan o limitasyon.
Sila lamang ang nakakaalala sa Kanya, na pinagkalooban ng Diyos ng Kanyang Biyaya.
Hinahanap ni Nanak ang Sanctuary ng mga mapagpakumbabang nilalang na iyon. ||7||