Ang pag-alaala sa Diyos ang pinakamataas at pinakadakila sa lahat.
Sa pag-alaala sa Diyos, marami ang naligtas.
Sa pag-alaala sa Diyos, napapawi ang uhaw.
Sa pag-alaala sa Diyos, ang lahat ng bagay ay nalalaman.
Sa pag-alala sa Diyos, walang takot sa kamatayan.
Sa pag-alaala sa Diyos, natutupad ang mga pag-asa.
Sa pag-alala sa Diyos, ang dumi ng isip ay naalis.
Ang Ambrosial Naam, ang Pangalan ng Panginoon, ay hinihigop sa puso.
Ang Diyos ay nananatili sa mga wika ng Kanyang mga Banal.
Si Nanak ay lingkod ng alipin ng Kanyang mga alipin. ||4||
Ang mga nakakaalala sa Diyos ay mayaman.
Ang mga nakakaalala sa Diyos ay marangal.
Ang mga nakaaalaala sa Diyos ay sinasang-ayunan.
Ang mga nakaaalaala sa Diyos ay ang pinakakilalang mga tao.
Ang mga nakakaalala sa Diyos ay hindi nagkukulang.
Ang mga nakaaalaala sa Diyos ay ang mga pinuno ng lahat.
Ang mga nakaalala sa Diyos ay nananahan sa kapayapaan.
Ang mga nakakaalala sa Diyos ay walang kamatayan at walang hanggan.
Sila lamang ang nanghahawakan sa pag-alaala sa Kanya, kung kanino Siya mismo ay nagpapakita ng Kanyang Awa.
Nagmamakaawa si Nanak para sa alikabok ng kanilang mga paa. ||5||