સુખમણી સાહિબ

(પાન: 3)


ਪ੍ਰਭ ਕਾ ਸਿਮਰਨੁ ਸਭ ਤੇ ਊਚਾ ॥
prabh kaa simaran sabh te aoochaa |

ભગવાનનું સ્મરણ સર્વોચ્ચ અને સર્વોત્તમ છે.

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਉਧਰੇ ਮੂਚਾ ॥
prabh kai simaran udhare moochaa |

ભગવાનના સ્મરણમાં ઘણાનો ઉદ્ધાર થાય છે.

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਬੁਝੈ ॥
prabh kai simaran trisanaa bujhai |

ભગવાનના સ્મરણથી તરસ છીપાય છે.

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੁਝੈ ॥
prabh kai simaran sabh kichh sujhai |

પરમાત્માના સ્મરણમાં જ સર્વ બાબતો જાણી શકાય છે.

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਨਾਹੀ ਜਮ ਤ੍ਰਾਸਾ ॥
prabh kai simaran naahee jam traasaa |

ભગવાનના સ્મરણમાં મૃત્યુનો ભય રહેતો નથી.

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਪੂਰਨ ਆਸਾ ॥
prabh kai simaran pooran aasaa |

ભગવાનના સ્મરણમાં આશાઓ પૂર્ણ થાય છે.

ਪ੍ਰਭ ਕੈ ਸਿਮਰਨਿ ਮਨ ਕੀ ਮਲੁ ਜਾਇ ॥
prabh kai simaran man kee mal jaae |

ભગવાનના સ્મરણથી મનની મલિનતા દૂર થાય છે.

ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਨਾਮੁ ਰਿਦ ਮਾਹਿ ਸਮਾਇ ॥
amrit naam rid maeh samaae |

અમૃતમય નામ, પ્રભુનું નામ, હૃદયમાં સમાઈ જાય છે.

ਪ੍ਰਭ ਜੀ ਬਸਹਿ ਸਾਧ ਕੀ ਰਸਨਾ ॥
prabh jee baseh saadh kee rasanaa |

ભગવાન તેમના સંતોની જીભ પર રહે છે.

ਨਾਨਕ ਜਨ ਕਾ ਦਾਸਨਿ ਦਸਨਾ ॥੪॥
naanak jan kaa daasan dasanaa |4|

નાનક તેના દાસોના દાસના સેવક છે. ||4||

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਸੇ ਧਨਵੰਤੇ ॥
prabh kau simareh se dhanavante |

જેઓ ભગવાનને યાદ કરે છે તે ધનવાન છે.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਸੇ ਪਤਿਵੰਤੇ ॥
prabh kau simareh se pativante |

જેઓ ભગવાનને યાદ કરે છે તે આદરણીય છે.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਸੇ ਜਨ ਪਰਵਾਨ ॥
prabh kau simareh se jan paravaan |

જેઓ ભગવાનને યાદ કરે છે તે મંજૂર છે.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਸੇ ਪੁਰਖ ਪ੍ਰਧਾਨ ॥
prabh kau simareh se purakh pradhaan |

જેઓ ભગવાનને યાદ કરે છે તે સૌથી પ્રતિષ્ઠિત વ્યક્તિ છે.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਸਿ ਬੇਮੁਹਤਾਜੇ ॥
prabh kau simareh si bemuhataaje |

ભગવાનને યાદ કરનારાઓની કમી નથી.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਸਿ ਸਰਬ ਕੇ ਰਾਜੇ ॥
prabh kau simareh si sarab ke raaje |

જે ભગવાનનું સ્મરણ કરે છે તે સર્વના અધિપતિ છે.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਸੇ ਸੁਖਵਾਸੀ ॥
prabh kau simareh se sukhavaasee |

જેઓ ભગવાનનું સ્મરણ કરે છે તેઓ શાંતિમાં રહે છે.

ਪ੍ਰਭ ਕਉ ਸਿਮਰਹਿ ਸਦਾ ਅਬਿਨਾਸੀ ॥
prabh kau simareh sadaa abinaasee |

જેઓ ભગવાનને યાદ કરે છે તે અમર અને શાશ્વત છે.

ਸਿਮਰਨ ਤੇ ਲਾਗੇ ਜਿਨ ਆਪਿ ਦਇਆਲਾ ॥
simaran te laage jin aap deaalaa |

તેઓ એકલા તેમના સ્મરણને પકડી રાખે છે, જેમને તે પોતે પોતાની દયા બતાવે છે.

ਨਾਨਕ ਜਨ ਕੀ ਮੰਗੈ ਰਵਾਲਾ ॥੫॥
naanak jan kee mangai ravaalaa |5|

નાનક તેમના પગની ધૂળ માંગે છે. ||5||