सिध गोसटि

(पान: 17)

ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਭਵਸਾਗਰੁ ਤਰੀਐ ਇਤ ਉਤ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥

सबदि गुरू भवसागरु तरीऐ इत उत एको जाणै ॥

शब्द हा गुरू आहे, जो तुम्हाला भयंकर विश्वसागरातून पार करतो. येथे आणि यापुढे केवळ एकच परमेश्वर जाणून घ्या.

ਚਿਹਨੁ ਵਰਨੁ ਨਹੀ ਛਾਇਆ ਮਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ॥੫੯॥

चिहनु वरनु नही छाइआ माइआ नानक सबदु पछाणै ॥५९॥

त्याला कोणतेही रूप किंवा रंग, सावली किंवा भ्रम नाही; हे नानक, शब्द जाण. ||५९||

ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਅਉਧੂ ਸੁੰਨ ਸਚੁ ਆਹਾਰੋ ॥

त्रै सत अंगुल वाई अउधू सुंन सचु आहारो ॥

हे एकांतिक संन्यासी, खरा, निरपेक्ष परमेश्वर म्हणजे सोडलेल्या श्वासाचा आधार आहे, जो दहा बोटांच्या लांबीपर्यंत पसरतो.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲੈ ਤਤੁ ਬਿਰੋਲੈ ਚੀਨੈ ਅਲਖ ਅਪਾਰੋ ॥

गुरमुखि बोलै ततु बिरोलै चीनै अलख अपारो ॥

गुरुमुख वास्तवाचे सार बोलतो आणि मंथन करतो, आणि अदृश्य, अनंत परमेश्वराची जाणीव करतो.

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੈ ਸਬਦੁ ਵਸਾਏ ਤਾ ਮਨਿ ਚੂਕੈ ਅਹੰਕਾਰੋ ॥

त्रै गुण मेटै सबदु वसाए ता मनि चूकै अहंकारो ॥

तिन्ही गुणांचे निर्मूलन करून तो शब्द आत धारण करतो आणि मग त्याचे मन अहंकारापासून मुक्त होते.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥

अंतरि बाहरि एको जाणै ता हरि नामि लगै पिआरो ॥

आतून आणि बाहेर, तो एकट्या परमेश्वरालाच ओळखतो; तो परमेश्वराच्या नावावर प्रेम करतो.

ਸੁਖਮਨਾ ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਬੂਝੈ ਜਾ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥

सुखमना इड़ा पिंगुला बूझै जा आपे अलखु लखाए ॥

तो सुषमना, इडा आणि पिंगला समजून घेतो, जेव्हा अदृश्य परमेश्वर स्वतःला प्रकट करतो.

ਨਾਨਕ ਤਿਹੁ ਤੇ ਊਪਰਿ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਏ ॥੬੦॥

नानक तिहु ते ऊपरि साचा सतिगुर सबदि समाए ॥६०॥

हे नानक, खरा परमेश्वर या तीन ऊर्जा वाहिन्यांच्या वर आहे. खऱ्या गुरूंच्या शब्दाने, माणूस त्याच्यात विलीन होतो. ||60||

ਮਨ ਕਾ ਜੀਉ ਪਵਨੁ ਕਥੀਅਲੇ ਪਵਨੁ ਕਹਾ ਰਸੁ ਖਾਈ ॥

मन का जीउ पवनु कथीअले पवनु कहा रसु खाई ॥

"हवा हा मनाचा आत्मा आहे असे म्हणतात. पण हवा कशाला खायला घालते?

ਗਿਆਨ ਕੀ ਮੁਦ੍ਰਾ ਕਵਨ ਅਉਧੂ ਸਿਧ ਕੀ ਕਵਨ ਕਮਾਈ ॥

गिआन की मुद्रा कवन अउधू सिध की कवन कमाई ॥

अध्यात्मिक गुरू आणि एकांतिक संन्यासी यांचा मार्ग काय आहे? सिद्धाचा व्यवसाय काय आहे?"

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਰਸੁ ਨ ਆਵੈ ਅਉਧੂ ਹਉਮੈ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥

बिनु सबदै रसु न आवै अउधू हउमै पिआस न जाई ॥

हे संन्यासी, शब्दाशिवाय सार येत नाही आणि अहंकाराची तहान भागत नाही.

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੇ ਰਹੇ ਅਘਾਈ ॥

सबदि रते अंम्रित रसु पाइआ साचे रहे अघाई ॥

शब्दाने ओतप्रोत होऊन, व्यक्तीला अमृतत्व प्राप्त होते, आणि तो खऱ्या नामाने परिपूर्ण राहतो.

ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਜਿਤੁ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੀਐ ਕਿਤੁ ਭੋਜਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੈ ॥

कवन बुधि जितु असथिरु रहीऐ कितु भोजनि त्रिपतासै ॥

"ते कोणते शहाणपण आहे, ज्याने माणूस स्थिर आणि स्थिर राहतो? कोणत्या अन्नाने समाधान मिळते?"

ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਪੈ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਾਲੁ ਨ ਗ੍ਰਾਸੈ ॥੬੧॥

नानक दुखु सुखु सम करि जापै सतिगुर ते कालु न ग्रासै ॥६१॥

हे नानक, खऱ्या गुरूंद्वारे दुःख आणि सुख सारखेच पाहिल्यावर त्याला मृत्यूने ग्रासले नाही. ||61||

ਰੰਗਿ ਨ ਰਾਤਾ ਰਸਿ ਨਹੀ ਮਾਤਾ ॥

रंगि न राता रसि नही माता ॥

जर कोणी परमेश्वराच्या प्रेमाने ओतलेला नसेल, किंवा त्याच्या सूक्ष्म साराने नशा केलेला नसेल,

ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦੈ ਜਲਿ ਬਲਿ ਤਾਤਾ ॥

बिनु गुरसबदै जलि बलि ताता ॥

गुरूच्या शब्दाशिवाय तो निराश होतो, आणि त्याच्याच आतल्या अग्नीने भस्म होतो.

ਬਿੰਦੁ ਨ ਰਾਖਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਭਾਖਿਆ ॥

बिंदु न राखिआ सबदु न भाखिआ ॥

तो आपले वीर्य आणि बीज जपत नाही आणि शब्दाचा जप करत नाही.

ਪਵਨੁ ਨ ਸਾਧਿਆ ਸਚੁ ਨ ਅਰਾਧਿਆ ॥

पवनु न साधिआ सचु न अराधिआ ॥

तो श्वासावर ताबा ठेवत नाही; तो खऱ्या परमेश्वराची उपासना करत नाही.

ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਸਮ ਕਰਿ ਰਹੈ ॥

अकथ कथा ले सम करि रहै ॥

पण जो न बोललेले बोलते आणि संतुलित राहते,

ਤਉ ਨਾਨਕ ਆਤਮ ਰਾਮ ਕਉ ਲਹੈ ॥੬੨॥

तउ नानक आतम राम कउ लहै ॥६२॥

हे नानक, परमात्मा परमेश्वराची प्राप्ती होते. ||62||