Y Shabad yw'r Guru, i'ch cario ar draws y cefnfor byd-eang brawychus. Adnabod yr Un Arglwydd yn unig, yma ac wedi hyn.
Nid oes ganddo ffurf na lliw, cysgod na rhith; O Nanak, sylweddolwch y Shabad. ||59||
O meudwy encilgar, yr Arglwydd Gwir, Hollol yw cynhaliaeth yr anadl anadledig, Sy'n ymestyn allan ddeg bys.
Mae'r Gurmukh yn siarad ac yn corddi hanfod realiti, ac yn sylweddoli'r Arglwydd anfeidrol, anweledig.
Gan ddileu'r tair rhinwedd, mae'n ymgorffori'r Shabad oddi mewn, ac yna, mae ei feddwl yn cael ei ddileu o egotistiaeth.
Y tu mewn a'r tu allan, mae'n adnabod yr Un Arglwydd yn unig; y mae mewn cariad ag Enw yr Arglwydd.
Mae'n deall y Sushmana, Ida a Pingala, pan fydd yr Arglwydd anweledig yn datgelu ei Hun.
O Nanak, mae'r Gwir Arglwydd uwchlaw'r tair sianel egni hyn. Trwy'r Gair, Shabad y Gwir Guru, mae rhywun yn uno ag Ef. ||60||
" Dywedir mai yr awyr yw enaid y meddwl. Ond ar beth y mae yr awyr yn ymborth ?
Beth yw ffordd yr athraw ysbrydol, a'r meudwy attaliol ? Beth yw galwedigaeth y Siddha?"
Heb y Shabad, nid yw'r hanfod yn dod, O meudwy, ac nid yw syched egotistiaeth yn ymadael.
Wedi'i drwytho â'r Shabad, mae rhywun yn dod o hyd i'r hanfod ambrosial, ac yn parhau i fod yn fodlon â'r Gwir Enw.
" Beth yw y ddoethineb yna, trwy ba un yr erys yn gyson a sefydlog ? Pa ymborth sydd yn dwyn boddlonrwydd?"
O Nanac, pan fydd rhywun yn edrych ar boen a phleser fel ei gilydd, trwy'r Gwir Guru, yna nid yw'n cael ei fwyta gan Farwolaeth. ||61||
Os na chaiff rhywun ei drwytho â Chariad yr Arglwydd, na'i feddw â'i hanfod cynnil,
heb y Gair o Shabad y Guru, mae'n rhwystredig, ac yn cael ei yfed gan ei dân mewnol ei hun.
Nid yw'n cadw ei semen a'i had, ac nid yw'n llafarganu'r Sabad.
Nid yw'n rheoli ei anadl; nid yw'n addoli ac yn addoli'r Gwir Arglwydd.
Ond un sy'n llefaru'r Araith Ddilychwin, ac yn parhau'n gytbwys,
O Nanac, cyrhaedded yr Arglwydd, y Goruchaf Enaid. ||62||