سدھ گوشٹ

(صفحه: 17)

ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਭਵਸਾਗਰੁ ਤਰੀਐ ਇਤ ਉਤ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥

sabad guroo bhavasaagar tareeai it ut eko jaanai |

شاباد گورو است تا شما را از اقیانوس وحشتناک جهانی ببرد. پروردگار یکتا را در اینجا و آخرت تنها بشناسید.

ਚਿਹਨੁ ਵਰਨੁ ਨਹੀ ਛਾਇਆ ਮਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ॥੫੯॥

chihan varan nahee chhaaeaa maaeaa naanak sabad pachhaanai |59|

او هیچ شکل و رنگ، سایه و توهم ندارد. ای نانک، شاباد را درک کن. ||59||

ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਅਉਧੂ ਸੁੰਨ ਸਚੁ ਆਹਾਰੋ ॥

trai sat angul vaaee aaudhoo sun sach aahaaro |

ای گوشه نشین گوشه نشین، پروردگار واقعی و مطلق تکیه گاه نفس بازدمی است که به طول ده انگشت امتداد می یابد.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲੈ ਤਤੁ ਬਿਰੋਲੈ ਚੀਨੈ ਅਲਖ ਅਪਾਰੋ ॥

guramukh bolai tat birolai cheenai alakh apaaro |

گورموک صحبت می کند و جوهر واقعیت را به هم می زند و به پروردگار غیبی و نامتناهی پی می برد.

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੈ ਸਬਦੁ ਵਸਾਏ ਤਾ ਮਨਿ ਚੂਕੈ ਅਹੰਕਾਰੋ ॥

trai gun mettai sabad vasaae taa man chookai ahankaaro |

او با از بین بردن این سه خصلت، شاباد را در درون خود محفوظ می دارد و سپس، ذهنش از خودپرستی خلاص می شود.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥

antar baahar eko jaanai taa har naam lagai piaaro |

در درون و بیرون، او تنها پروردگار یکتا را می شناسد. او عاشق نام خداوند است.

ਸੁਖਮਨਾ ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਬੂਝੈ ਜਾ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥

sukhamanaa irraa pingulaa boojhai jaa aape alakh lakhaae |

او سوشمانا، آیدا و پینگالا را زمانی که خداوند غیبی خود را آشکار می کند، درک می کند.

ਨਾਨਕ ਤਿਹੁ ਤੇ ਊਪਰਿ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਏ ॥੬੦॥

naanak tihu te aoopar saachaa satigur sabad samaae |60|

ای ناناک، پروردگار حقیقی بالای این سه کانال انرژی است. از طریق کلمه، شاباد گورو واقعی، شخص با او ادغام می شود. ||60||

ਮਨ ਕਾ ਜੀਉ ਪਵਨੁ ਕਥੀਅਲੇ ਪਵਨੁ ਕਹਾ ਰਸੁ ਖਾਈ ॥

man kaa jeeo pavan katheeale pavan kahaa ras khaaee |

می گویند هوا روح ذهن است، اما هوا از چه چیزی تغذیه می کند؟

ਗਿਆਨ ਕੀ ਮੁਦ੍ਰਾ ਕਵਨ ਅਉਧੂ ਸਿਧ ਕੀ ਕਵਨ ਕਮਾਈ ॥

giaan kee mudraa kavan aaudhoo sidh kee kavan kamaaee |

راه معلم روحانی، و گوشه نشین گوشه نشین چیست؟ شغل سیدا چیست؟»

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਰਸੁ ਨ ਆਵੈ ਅਉਧੂ ਹਉਮੈ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥

bin sabadai ras na aavai aaudhoo haumai piaas na jaaee |

بدون شاباد ذات نمی آید ای گوشه نشین و عطش خودپرستی نمی رود.

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੇ ਰਹੇ ਅਘਾਈ ॥

sabad rate amrit ras paaeaa saache rahe aghaaee |

آغشته به شاباد، جوهر آمبروسیال را می‌یابد و با نام واقعی کامل می‌ماند.

ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਜਿਤੁ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੀਐ ਕਿਤੁ ਭੋਜਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੈ ॥

kavan budh jit asathir raheeai kit bhojan tripataasai |

"آن حکمت چیست که به وسیله آن ثابت و پایدار می ماند؟ چه غذایی باعث رضایت می شود؟"

ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਪੈ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਾਲੁ ਨ ਗ੍ਰਾਸੈ ॥੬੧॥

naanak dukh sukh sam kar jaapai satigur te kaal na graasai |61|

ای ناناک، وقتی کسی از طریق گورو واقعی به درد و لذت یکسان نگاه می کند، مرگ او را از بین نمی برد. ||61||

ਰੰਗਿ ਨ ਰਾਤਾ ਰਸਿ ਨਹੀ ਮਾਤਾ ॥

rang na raataa ras nahee maataa |

اگر کسی از محبت پروردگار آغشته نباشد و از ذات لطیف او مست نباشد،

ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦੈ ਜਲਿ ਬਲਿ ਤਾਤਾ ॥

bin gurasabadai jal bal taataa |

بدون کلام شاباد گورو، او ناامید است و در آتش درون خود غرق شده است.

ਬਿੰਦੁ ਨ ਰਾਖਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਭਾਖਿਆ ॥

bind na raakhiaa sabad na bhaakhiaa |

نطفه و بذر خود را حفظ نمی کند و شاباد نمی خواند.

ਪਵਨੁ ਨ ਸਾਧਿਆ ਸਚੁ ਨ ਅਰਾਧਿਆ ॥

pavan na saadhiaa sach na araadhiaa |

او نفس خود را کنترل نمی کند. او پروردگار واقعی را نمی پرستد و نمی پرستد.

ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਸਮ ਕਰਿ ਰਹੈ ॥

akath kathaa le sam kar rahai |

اما کسی که ناگفته را می گوید و متعادل می ماند،

ਤਉ ਨਾਨਕ ਆਤਮ ਰਾਮ ਕਉ ਲਹੈ ॥੬੨॥

tau naanak aatam raam kau lahai |62|

ای نانک، به پروردگار، روح برتر می رسد. ||62||