સિધ ગોષ્ટ

(પાન: 17)

ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਭਵਸਾਗਰੁ ਤਰੀਐ ਇਤ ਉਤ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥

sabad guroo bhavasaagar tareeai it ut eko jaanai |

શબ્દ એ ગુરુ છે, જે તમને ભયાનક વિશ્વ-સમુદ્રને પાર પહોંચાડે છે. એકલા ભગવાનને જાણો, અહીં અને હવે પછી.

ਚਿਹਨੁ ਵਰਨੁ ਨਹੀ ਛਾਇਆ ਮਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ॥੫੯॥

chihan varan nahee chhaaeaa maaeaa naanak sabad pachhaanai |59|

તેનું કોઈ સ્વરૂપ કે રંગ, પડછાયો કે ભ્રમ નથી; ઓ નાનક, શબ્દનો સાક્ષાત્કાર કરો. ||59||

ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਅਉਧੂ ਸੁੰਨ ਸਚੁ ਆਹਾਰੋ ॥

trai sat angul vaaee aaudhoo sun sach aahaaro |

હે એકાંતિક સંન્યાસી, સાચા, સંપૂર્ણ ભગવાન એ છોડેલા શ્વાસનો આધાર છે, જે દસ આંગળીઓ સુધી લંબાય છે.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲੈ ਤਤੁ ਬਿਰੋਲੈ ਚੀਨੈ ਅਲਖ ਅਪਾਰੋ ॥

guramukh bolai tat birolai cheenai alakh apaaro |

ગુરુમુખ વાસ્તવિકતાના સારનું બોલે છે અને મંથન કરે છે, અને અદ્રશ્ય, અનંત ભગવાનનો સાક્ષાત્કાર કરે છે.

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੈ ਸਬਦੁ ਵਸਾਏ ਤਾ ਮਨਿ ਚੂਕੈ ਅਹੰਕਾਰੋ ॥

trai gun mettai sabad vasaae taa man chookai ahankaaro |

ત્રણ ગુણોને નાબૂદ કરીને, તે શબ્દને અંદર સમાવે છે, અને પછી, તેનું મન અહંકારથી મુક્ત થાય છે.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥

antar baahar eko jaanai taa har naam lagai piaaro |

અંદર અને બહાર, તે એકલા ભગવાનને જાણે છે; તે ભગવાનના નામ સાથે પ્રેમમાં છે.

ਸੁਖਮਨਾ ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਬੂਝੈ ਜਾ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥

sukhamanaa irraa pingulaa boojhai jaa aape alakh lakhaae |

તે સુષ્મણા, ઇડા અને પિંગલાને સમજે છે, જ્યારે અદ્રશ્ય ભગવાન પોતાને પ્રગટ કરે છે.

ਨਾਨਕ ਤਿਹੁ ਤੇ ਊਪਰਿ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਏ ॥੬੦॥

naanak tihu te aoopar saachaa satigur sabad samaae |60|

ઓ નાનક, સાચા ભગવાન આ ત્રણ ઉર્જા ચેનલોની ઉપર છે. શબ્દ દ્વારા, સાચા ગુરુના શબ્દ, વ્યક્તિ તેમની સાથે ભળી જાય છે. ||60||

ਮਨ ਕਾ ਜੀਉ ਪਵਨੁ ਕਥੀਅਲੇ ਪਵਨੁ ਕਹਾ ਰਸੁ ਖਾਈ ॥

man kaa jeeo pavan katheeale pavan kahaa ras khaaee |

"વાયુને મનનો આત્મા કહેવાય છે. પણ હવા શું ખવડાવે છે?

ਗਿਆਨ ਕੀ ਮੁਦ੍ਰਾ ਕਵਨ ਅਉਧੂ ਸਿਧ ਕੀ ਕਵਨ ਕਮਾਈ ॥

giaan kee mudraa kavan aaudhoo sidh kee kavan kamaaee |

આધ્યાત્મિક શિક્ષક અને એકાંતિક સંન્યાસીનો માર્ગ શું છે? સિદ્ધનો વ્યવસાય શું છે?"

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਰਸੁ ਨ ਆਵੈ ਅਉਧੂ ਹਉਮੈ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥

bin sabadai ras na aavai aaudhoo haumai piaas na jaaee |

હે સંન્યાસી, શબ્દ વિના સાર આવતો નથી અને અહંકારની તરસ છૂટતી નથી.

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੇ ਰਹੇ ਅਘਾਈ ॥

sabad rate amrit ras paaeaa saache rahe aghaaee |

શબ્દથી પ્રભાવિત, વ્યક્તિ અમૃત સાર શોધે છે, અને સાચા નામથી પરિપૂર્ણ રહે છે.

ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਜਿਤੁ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੀਐ ਕਿਤੁ ਭੋਜਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੈ ॥

kavan budh jit asathir raheeai kit bhojan tripataasai |

"એ શાણપણ છે, જેનાથી વ્યક્તિ સ્થિર અને સ્થિર રહે છે? કયો ખોરાક સંતોષ આપે છે?"

ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਪੈ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਾਲੁ ਨ ਗ੍ਰਾਸੈ ॥੬੧॥

naanak dukh sukh sam kar jaapai satigur te kaal na graasai |61|

હે નાનક, જ્યારે વ્યક્તિ સાચા ગુરુ દ્વારા દુઃખ અને આનંદને એકસરખું જુએ છે, ત્યારે તે મૃત્યુ દ્વારા ભસ્મ થતો નથી. ||61||

ਰੰਗਿ ਨ ਰਾਤਾ ਰਸਿ ਨਹੀ ਮਾਤਾ ॥

rang na raataa ras nahee maataa |

જો કોઈ ભગવાનના પ્રેમથી રંગાયેલું નથી, અને તેના સૂક્ષ્મ સારથી નશામાં નથી,

ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦੈ ਜਲਿ ਬਲਿ ਤਾਤਾ ॥

bin gurasabadai jal bal taataa |

ગુરુના શબ્દના શબ્દ વિના, તે હતાશ છે, અને તેની પોતાની આંતરિક અગ્નિથી ભસ્મ થઈ જાય છે.

ਬਿੰਦੁ ਨ ਰਾਖਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਭਾਖਿਆ ॥

bind na raakhiaa sabad na bhaakhiaa |

તે પોતાના વીર્ય અને બીજને સાચવતો નથી, અને શબ્દનો જાપ કરતો નથી.

ਪਵਨੁ ਨ ਸਾਧਿਆ ਸਚੁ ਨ ਅਰਾਧਿਆ ॥

pavan na saadhiaa sach na araadhiaa |

તે તેના શ્વાસને નિયંત્રિત કરતો નથી; તે સાચા ભગવાનની પૂજા અને ઉપાસના કરતો નથી.

ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਸਮ ਕਰਿ ਰਹੈ ॥

akath kathaa le sam kar rahai |

પરંતુ જે અસ્પષ્ટ વાણી બોલે છે, અને સંતુલિત રહે છે,

ਤਉ ਨਾਨਕ ਆਤਮ ਰਾਮ ਕਉ ਲਹੈ ॥੬੨॥

tau naanak aatam raam kau lahai |62|

ઓ નાનક, ભગવાન, પરમાત્માને પ્રાપ્ત કરે છે. ||62||