സിദ്ധ ഗോഷ്ട്

(പേജ്: 17)

ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਭਵਸਾਗਰੁ ਤਰੀਐ ਇਤ ਉਤ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥

sabad guroo bhavasaagar tareeai it ut eko jaanai |

ഭയാനകമായ ലോകസമുദ്രത്തിലൂടെ നിങ്ങളെ കൊണ്ടുപോകാൻ ശബാദ് ഗുരുവാണ്. ഏകനായ ഭഗവാനെ അറിയുക, ഇവിടെയും പരലോകവും.

ਚਿਹਨੁ ਵਰਨੁ ਨਹੀ ਛਾਇਆ ਮਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ॥੫੯॥

chihan varan nahee chhaaeaa maaeaa naanak sabad pachhaanai |59|

അവന് രൂപമോ നിറമോ നിഴലോ ഭ്രമമോ ഇല്ല; നാനാക്ക്, ശബ്ദത്തെ ഗ്രഹിക്കുക. ||59||

ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਅਉਧੂ ਸੁੰਨ ਸਚੁ ਆਹਾਰੋ ॥

trai sat angul vaaee aaudhoo sun sach aahaaro |

ഹേ ഏകാന്ത സന്യാസി, പത്ത് വിരലുകൾ നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന നിശ്വസിക്കുന്ന ശ്വാസത്തിൻ്റെ താങ്ങാണ് യഥാർത്ഥ, പരമമായ ഭഗവാൻ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲੈ ਤਤੁ ਬਿਰੋਲੈ ਚੀਨੈ ਅਲਖ ਅਪਾਰੋ ॥

guramukh bolai tat birolai cheenai alakh apaaro |

ഗുർമുഖ് യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ സാരാംശം സംസാരിക്കുകയും ചവിട്ടിമെതിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, കൂടാതെ അദൃശ്യവും അനന്തവുമായ ഭഗവാനെ തിരിച്ചറിയുന്നു.

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੈ ਸਬਦੁ ਵਸਾਏ ਤਾ ਮਨਿ ਚੂਕੈ ਅਹੰਕਾਰੋ ॥

trai gun mettai sabad vasaae taa man chookai ahankaaro |

ത്രിഗുണങ്ങളെ ഉന്മൂലനം ചെയ്തുകൊണ്ട് അവൻ ശബ്ദത്തെ ഉള്ളിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്നു, തുടർന്ന് അവൻ്റെ മനസ്സ് അഹംഭാവത്തിൽ നിന്ന് മുക്തമാകുന്നു.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥

antar baahar eko jaanai taa har naam lagai piaaro |

അകത്തും പുറത്തും അവൻ ഏകനായ കർത്താവിനെ അറിയുന്നു; അവൻ കർത്താവിൻ്റെ നാമത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നു.

ਸੁਖਮਨਾ ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਬੂਝੈ ਜਾ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥

sukhamanaa irraa pingulaa boojhai jaa aape alakh lakhaae |

അദൃശ്യനായ ഭഗവാൻ സ്വയം വെളിപ്പെടുത്തുമ്പോൾ അവൻ സുഷമ, ഇഡ, പിംഗള എന്നിവ മനസ്സിലാക്കുന്നു.

ਨਾਨਕ ਤਿਹੁ ਤੇ ਊਪਰਿ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਏ ॥੬੦॥

naanak tihu te aoopar saachaa satigur sabad samaae |60|

ഓ നാനാക്ക്, ഈ മൂന്ന് ഊർജ്ജ ചാനലുകൾക്കും മുകളിലാണ് യഥാർത്ഥ ഭഗവാൻ. യഥാർത്ഥ ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദമായ വചനത്തിലൂടെ ഒരാൾ അവനുമായി ലയിക്കുന്നു. ||60||

ਮਨ ਕਾ ਜੀਉ ਪਵਨੁ ਕਥੀਅਲੇ ਪਵਨੁ ਕਹਾ ਰਸੁ ਖਾਈ ॥

man kaa jeeo pavan katheeale pavan kahaa ras khaaee |

"വായു മനസ്സിൻ്റെ ആത്മാവാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു, പക്ഷേ വായു എന്താണ് ഭക്ഷിക്കുന്നത്?

ਗਿਆਨ ਕੀ ਮੁਦ੍ਰਾ ਕਵਨ ਅਉਧੂ ਸਿਧ ਕੀ ਕਵਨ ਕਮਾਈ ॥

giaan kee mudraa kavan aaudhoo sidh kee kavan kamaaee |

ആത്മീയ ഗുരുവിൻ്റെയും ഏകാന്ത സന്യാസിയുടെയും വഴി എന്താണ്? എന്താണ് സിദ്ധൻ്റെ തൊഴിൽ?"

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਰਸੁ ਨ ਆਵੈ ਅਉਧੂ ਹਉਮੈ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥

bin sabadai ras na aavai aaudhoo haumai piaas na jaaee |

ഹേ സന്യാസി, ശബ്ദമില്ലാതെ സത്ത വരുന്നില്ല, അഹന്തയുടെ ദാഹം നീങ്ങുന്നില്ല.

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੇ ਰਹੇ ਅਘਾਈ ॥

sabad rate amrit ras paaeaa saache rahe aghaaee |

ശബാദിൽ മുഴുകി, ഒരാൾ അമൃത സത്ത കണ്ടെത്തുകയും യഥാർത്ഥ നാമത്തിൽ പൂർത്തീകരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਜਿਤੁ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੀਐ ਕਿਤੁ ਭੋਜਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੈ ॥

kavan budh jit asathir raheeai kit bhojan tripataasai |

"ഒരാൾ സ്ഥിരതയോടെയും സ്ഥിരതയോടെയും നിലകൊള്ളുന്ന ആ ജ്ഞാനം എന്താണ്? ഏത് ഭക്ഷണമാണ് സംതൃപ്തി നൽകുന്നത്?"

ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਪੈ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਾਲੁ ਨ ਗ੍ਰਾਸੈ ॥੬੧॥

naanak dukh sukh sam kar jaapai satigur te kaal na graasai |61|

ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിലൂടെ ഒരാൾ വേദനയും ആനന്ദവും ഒരുപോലെ നോക്കുമ്പോൾ, മരണം അവനെ ദഹിപ്പിക്കുന്നില്ല. ||61||

ਰੰਗਿ ਨ ਰਾਤਾ ਰਸਿ ਨਹੀ ਮਾਤਾ ॥

rang na raataa ras nahee maataa |

ഒരുവൻ കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിൽ മുഴുകിയിട്ടില്ലെങ്കിൽ, അവൻ്റെ സൂക്ഷ്മമായ സത്തയിൽ ലഹരിപിടിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിൽ,

ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦੈ ਜਲਿ ਬਲਿ ਤਾਤਾ ॥

bin gurasabadai jal bal taataa |

ഗുരുവിൻ്റെ ശബ്ദത്തിൻ്റെ വചനം കൂടാതെ, അവൻ നിരാശനായി, സ്വന്തം ആന്തരിക അഗ്നിയാൽ ദഹിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.

ਬਿੰਦੁ ਨ ਰਾਖਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਭਾਖਿਆ ॥

bind na raakhiaa sabad na bhaakhiaa |

അവൻ തൻ്റെ ബീജവും ബീജവും സംരക്ഷിക്കുന്നില്ല, ശബ്ദം ജപിക്കുന്നില്ല.

ਪਵਨੁ ਨ ਸਾਧਿਆ ਸਚੁ ਨ ਅਰਾਧਿਆ ॥

pavan na saadhiaa sach na araadhiaa |

അവൻ തൻ്റെ ശ്വാസം നിയന്ത്രിക്കുന്നില്ല; അവൻ യഥാർത്ഥ കർത്താവിനെ ആരാധിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നില്ല.

ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਸਮ ਕਰਿ ਰਹੈ ॥

akath kathaa le sam kar rahai |

എന്നാൽ പറയാത്ത സംസാരം സംസാരിക്കുകയും സമനില പാലിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാൾ,

ਤਉ ਨਾਨਕ ਆਤਮ ਰਾਮ ਕਉ ਲਹੈ ॥੬੨॥

tau naanak aatam raam kau lahai |62|

ഓ നാനാക്ക്, പരമാത്മാവായ ഭഗവാനെ പ്രാപിക്കുന്നു. ||62||