സിദ്ധ ഗോഷ്ട്

(പേജ്: 16)

ਤਤੁ ਨ ਚੀਨੈ ਮਨਮੁਖੁ ਜਲਿ ਜਾਇ ॥

tat na cheenai manamukh jal jaae |

സ്വയം ഇച്ഛാശക്തിയുള്ള മന്മുഖൻ യാഥാർത്ഥ്യത്തിൻ്റെ സാരാംശം മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല, കൂടാതെ കത്തിച്ച് ചാരമായി.

ਦੁਰਮਤਿ ਵਿਛੁੜਿ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥

duramat vichhurr chottaa khaae |

അവൻ്റെ ദുഷിച്ച മനസ്സ് അവനെ കർത്താവിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്തുന്നു, അവൻ കഷ്ടപ്പെടുന്നു.

ਮਾਨੈ ਹੁਕਮੁ ਸਭੇ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ॥

maanai hukam sabhe gun giaan |

ഭഗവാൻ്റെ കൽപ്പനയുടെ ഹുക്കം സ്വീകരിച്ചുകൊണ്ട്, അവൻ എല്ലാ പുണ്യങ്ങളാലും ആത്മീയ ജ്ഞാനത്താലും അനുഗ്രഹീതനാണ്.

ਨਾਨਕ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥੫੬॥

naanak daragah paavai maan |56|

ഓ നാനാക്ക്, അവൻ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു. ||56||

ਸਾਚੁ ਵਖਰੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥

saach vakhar dhan palai hoe |

യഥാർത്ഥ നാമത്തിൻ്റെ സമ്പത്തായ ചരക്ക് കൈവശമുള്ളവൻ,

ਆਪਿ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਭੀ ਸੋਇ ॥

aap tarai taare bhee soe |

അക്കരെ കടക്കുന്നു, ഒപ്പം മറ്റുള്ളവരെയും കൂടെ കൊണ്ടുപോകുന്നു.

ਸਹਜਿ ਰਤਾ ਬੂਝੈ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥

sahaj rataa boojhai pat hoe |

അവബോധപൂർവ്വം മനസ്സിലാക്കുകയും ഭഗവാനോട് ഇണങ്ങുകയും ചെയ്യുന്നവൻ ബഹുമാനിക്കപ്പെടുന്നു.

ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥

taa kee keemat karai na koe |

അവൻ്റെ മൂല്യം ആർക്കും കണക്കാക്കാൻ കഴിയില്ല.

ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥

jah dekhaa tah rahiaa samaae |

ഞാൻ എവിടെ നോക്കിയാലും ഭഗവാൻ തുളച്ചുകയറുന്നതും വ്യാപിക്കുന്നതും ഞാൻ കാണുന്നു.

ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਪਰੈ ਸਚ ਭਾਇ ॥੫੭॥

naanak paar parai sach bhaae |57|

ഓ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ കർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹത്തിലൂടെ ഒരാൾ കടന്നുപോകുന്നു. ||57||

ਸੁ ਸਬਦ ਕਾ ਕਹਾ ਵਾਸੁ ਕਥੀਅਲੇ ਜਿਤੁ ਤਰੀਐ ਭਵਜਲੁ ਸੰਸਾਰੋ ॥

su sabad kaa kahaa vaas katheeale jit tareeai bhavajal sansaaro |

"ശബാദ് എവിടെയാണ് താമസിക്കുന്നതെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു? ഭയപ്പെടുത്തുന്ന ലോകസമുദ്രത്തിലൂടെ എന്താണ് നമ്മെ കൊണ്ടുപോകുന്നത്?

ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਕਹੀਐ ਤਿਸੁ ਕਹੁ ਕਵਨੁ ਅਧਾਰੋ ॥

trai sat angul vaaee kaheeai tis kahu kavan adhaaro |

ശ്വാസം, പുറത്തുവിടുമ്പോൾ, പത്ത് വിരലുകൾ നീളത്തിൽ നീട്ടുന്നു; ശ്വാസത്തിൻ്റെ പിന്തുണ എന്താണ്?

ਬੋਲੈ ਖੇਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਵੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥

bolai khelai asathir hovai kiau kar alakh lakhaae |

സംസാരിക്കുകയും കളിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരാൾക്ക് എങ്ങനെ സ്ഥിരതയുള്ളവനും സ്ഥിരതയുള്ളവനുമായിരിക്കാൻ കഴിയും? അദൃശ്യമായത് എങ്ങനെ കാണാൻ കഴിയും?"

ਸੁਣਿ ਸੁਆਮੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕੁ ਪ੍ਰਣਵੈ ਅਪਣੇ ਮਨ ਸਮਝਾਏ ॥

sun suaamee sach naanak pranavai apane man samajhaae |

കർത്താവേ, കേൾക്കൂ; നാനാക്ക് ആത്മാർത്ഥമായി പ്രാർത്ഥിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ സ്വന്തം മനസ്സിനെ ഉപദേശിക്കുക.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਕਰਿ ਨਦਰੀ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥

guramukh sabade sach liv laagai kar nadaree mel milaae |

ഗുർമുഖ് യഥാർത്ഥ ശബ്ദത്തോട് സ്നേഹപൂർവ്വം ഇണങ്ങുന്നു. അവൻ്റെ കൃപയുടെ നോട്ടം നൽകി, അവൻ നമ്മെ അവൻ്റെ ഐക്യത്തിൽ ഒന്നിപ്പിക്കുന്നു.

ਆਪੇ ਦਾਨਾ ਆਪੇ ਬੀਨਾ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਮਾਏ ॥੫੮॥

aape daanaa aape beenaa poorai bhaag samaae |58|

അവൻ തന്നെ എല്ലാം അറിയുന്നവനും കാണുന്നവനുമാകുന്നു. തികഞ്ഞ വിധിയാൽ നാം അവനിൽ ലയിക്കുന്നു. ||58||

ਸੁ ਸਬਦ ਕਉ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਅਲਖੰ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਈ ॥

su sabad kau nirantar vaas alakhan jah dekhaa tah soee |

ആ ശബ്ദം എല്ലാ ജീവജാലങ്ങളുടെയും അണുകേന്ദ്രത്തിൽ ആഴത്തിൽ വസിക്കുന്നു. ദൈവം അദൃശ്യനാണ്; ഞാൻ എവിടെ നോക്കിയാലും അവിടെ ഞാൻ അവനെ കാണുന്നു.

ਪਵਨ ਕਾ ਵਾਸਾ ਸੁੰਨ ਨਿਵਾਸਾ ਅਕਲ ਕਲਾ ਧਰ ਸੋਈ ॥

pavan kaa vaasaa sun nivaasaa akal kalaa dhar soee |

പരമമായ ഭഗവാൻ്റെ വാസസ്ഥലമാണ് വായു. അവന് ഗുണങ്ങളൊന്നുമില്ല; അവന് എല്ലാ ഗുണങ്ങളും ഉണ്ട്.

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸਬਦੁ ਘਟ ਮਹਿ ਵਸੈ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਗਵਾਏ ॥

nadar kare sabad ghatt meh vasai vichahu bharam gavaae |

അവൻ തൻ്റെ കൃപ കാണിക്കുമ്പോൾ, ശബ്ദം ഹൃദയത്തിൽ വസിക്കുന്നു, സംശയം ഉള്ളിൽ നിന്ന് നിർമാർജനം ചെയ്യപ്പെടുന്നു.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਨਾਮੁੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

tan man niramal niramal baanee naamuo man vasaae |

അവൻ്റെ ബാനിയുടെ കുറ്റമറ്റ വചനത്തിലൂടെ ശരീരവും മനസ്സും കളങ്കരഹിതമാകുന്നു. അവൻ്റെ നാമം നിങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ പ്രതിഷ്ഠിക്കട്ടെ.