सिध गोसटि

(पान: 16)

ਤਤੁ ਨ ਚੀਨੈ ਮਨਮੁਖੁ ਜਲਿ ਜਾਇ ॥

ततु न चीनै मनमुखु जलि जाइ ॥

स्वार्थी मनमुखाला वास्तवाचे मर्म समजत नाही आणि तो जळून राख होतो.

ਦੁਰਮਤਿ ਵਿਛੁੜਿ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥

दुरमति विछुड़ि चोटा खाइ ॥

त्याची वाईट बुद्धी त्याला परमेश्वरापासून दूर करते आणि त्याला त्रास होतो.

ਮਾਨੈ ਹੁਕਮੁ ਸਭੇ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ॥

मानै हुकमु सभे गुण गिआन ॥

परमेश्वराच्या आदेशाचा स्वीकार केल्याने त्याला सर्व सद्गुण आणि आध्यात्मिक ज्ञान प्राप्त होते.

ਨਾਨਕ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥੫੬॥

नानक दरगह पावै मानु ॥५६॥

हे नानक, परमेश्वराच्या दरबारात त्यांचा सन्मान आहे. ||५६||

ਸਾਚੁ ਵਖਰੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥

साचु वखरु धनु पलै होइ ॥

ज्याच्याकडे माल आहे, खऱ्या नामाची संपत्ती आहे,

ਆਪਿ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਭੀ ਸੋਇ ॥

आपि तरै तारे भी सोइ ॥

ओलांडतो, आणि त्याच्याबरोबर इतरांनाही घेऊन जातो.

ਸਹਜਿ ਰਤਾ ਬੂਝੈ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥

सहजि रता बूझै पति होइ ॥

जो अंतर्ज्ञानाने समजून घेतो आणि भगवंताशी एकरूप होतो, त्याचा सन्मान होतो.

ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥

ता की कीमति करै न कोइ ॥

त्याच्या योग्यतेचा कोणीही अंदाज लावू शकत नाही.

ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥

जह देखा तह रहिआ समाइ ॥

मी जिकडे पाहतो तिकडे मला परमेश्वर व्यापलेला आणि व्यापलेला दिसतो.

ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਪਰੈ ਸਚ ਭਾਇ ॥੫੭॥

नानक पारि परै सच भाइ ॥५७॥

हे नानक, खऱ्या परमेश्वराच्या प्रेमाने, माणूस पार करतो. ||५७||

ਸੁ ਸਬਦ ਕਾ ਕਹਾ ਵਾਸੁ ਕਥੀਅਲੇ ਜਿਤੁ ਤਰੀਐ ਭਵਜਲੁ ਸੰਸਾਰੋ ॥

सु सबद का कहा वासु कथीअले जितु तरीऐ भवजलु संसारो ॥

"शब्द कोठे राहावे असे म्हटले आहे? काय आपल्याला भयंकर जग-सागर पार करेल?

ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਕਹੀਐ ਤਿਸੁ ਕਹੁ ਕਵਨੁ ਅਧਾਰੋ ॥

त्रै सत अंगुल वाई कहीऐ तिसु कहु कवनु अधारो ॥

श्वास, श्वास बाहेर टाकल्यावर, दहा बोटांची लांबी वाढवते; श्वासाचा आधार काय आहे?

ਬੋਲੈ ਖੇਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਵੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥

बोलै खेलै असथिरु होवै किउ करि अलखु लखाए ॥

बोलणे आणि खेळणे, माणूस स्थिर आणि स्थिर कसा असू शकतो? न दिसणारे कसे पाहता येईल?"

ਸੁਣਿ ਸੁਆਮੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕੁ ਪ੍ਰਣਵੈ ਅਪਣੇ ਮਨ ਸਮਝਾਏ ॥

सुणि सुआमी सचु नानकु प्रणवै अपणे मन समझाए ॥

हे स्वामी ऐका; नानक खरोखर प्रार्थना करतात. स्वतःच्या मनाला शिकवा.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਕਰਿ ਨਦਰੀ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥

गुरमुखि सबदे सचि लिव लागै करि नदरी मेलि मिलाए ॥

गुरुमुख खऱ्या शब्दाशी प्रेमाने जोडलेला असतो. त्याची कृपादृष्टी देऊन, तो आपल्याला त्याच्या संघात एकत्र करतो.

ਆਪੇ ਦਾਨਾ ਆਪੇ ਬੀਨਾ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਮਾਏ ॥੫੮॥

आपे दाना आपे बीना पूरै भागि समाए ॥५८॥

तो स्वतः सर्वज्ञ आणि सर्व पाहणारा आहे. परिपूर्ण नियतीने, आपण त्याच्यामध्ये विलीन होतो. ||५८||

ਸੁ ਸਬਦ ਕਉ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਅਲਖੰ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਈ ॥

सु सबद कउ निरंतरि वासु अलखं जह देखा तह सोई ॥

ते शब्द सर्व प्राणिमात्रांच्या केंद्रकात खोलवर राहतात. देव अदृश्य आहे; मी जिकडे पाहतो तिकडे मला तो दिसतो.

ਪਵਨ ਕਾ ਵਾਸਾ ਸੁੰਨ ਨਿਵਾਸਾ ਅਕਲ ਕਲਾ ਧਰ ਸੋਈ ॥

पवन का वासा सुंन निवासा अकल कला धर सोई ॥

वायु हे परम परमेश्वराचे निवासस्थान आहे. त्याच्याकडे कोणतेही गुण नाहीत; त्याच्याकडे सर्व गुण आहेत.

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸਬਦੁ ਘਟ ਮਹਿ ਵਸੈ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਗਵਾਏ ॥

नदरि करे सबदु घट महि वसै विचहु भरमु गवाए ॥

जेव्हा तो त्याच्या कृपेची दृष्टी देतो तेव्हा शब्द हृदयात राहतो आणि आतून शंका नाहीशी होते.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਨਾਮੁੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

तनु मनु निरमलु निरमल बाणी नामुो मंनि वसाए ॥

शरीर आणि मन निर्दोष बनतात, त्यांच्या बाणीच्या पवित्र वचनाने. त्याचे नाम आपल्या मनात धारण करू द्या.