சித்த் கோஷ்ட்

(பக்கம்: 16)

ਤਤੁ ਨ ਚੀਨੈ ਮਨਮੁਖੁ ਜਲਿ ਜਾਇ ॥

tat na cheenai manamukh jal jaae |

சுய விருப்பமுள்ள மன்முக் யதார்த்தத்தின் சாராம்சத்தைப் புரிந்து கொள்ளாமல், எரிந்து சாம்பலாக்கப்படுகிறார்.

ਦੁਰਮਤਿ ਵਿਛੁੜਿ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥

duramat vichhurr chottaa khaae |

அவனுடைய தீய எண்ணம் அவனை இறைவனிடமிருந்து பிரிக்கிறது, அவன் துன்பப்படுகிறான்.

ਮਾਨੈ ਹੁਕਮੁ ਸਭੇ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ॥

maanai hukam sabhe gun giaan |

இறைவனின் கட்டளையின் ஹுகத்தை ஏற்று, அனைத்து நற்பண்புகளும் ஆன்மீக ஞானமும் கொண்டவர்.

ਨਾਨਕ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥੫੬॥

naanak daragah paavai maan |56|

ஓ நானக், அவர் இறைவனின் நீதிமன்றத்தில் மதிக்கப்படுகிறார். ||56||

ਸਾਚੁ ਵਖਰੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥

saach vakhar dhan palai hoe |

உண்மையான பெயரின் செல்வத்தை, வணிகப் பொருட்களை வைத்திருப்பவர்,

ਆਪਿ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਭੀ ਸੋਇ ॥

aap tarai taare bhee soe |

கடந்து, மற்றவர்களையும் தன்னுடன் கடந்து செல்கிறது.

ਸਹਜਿ ਰਤਾ ਬੂਝੈ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥

sahaj rataa boojhai pat hoe |

உள்ளுணர்வோடு புரிந்துகொண்டு, இறைவனோடு இயைந்திருப்பவன் பெருமைக்குரியவன்.

ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥

taa kee keemat karai na koe |

அவரது மதிப்பை யாராலும் மதிப்பிட முடியாது.

ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥

jah dekhaa tah rahiaa samaae |

எங்கு பார்த்தாலும் இறைவன் வியாபித்து வியாபித்திருப்பதைக் காண்கிறேன்.

ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਪਰੈ ਸਚ ਭਾਇ ॥੫੭॥

naanak paar parai sach bhaae |57|

ஓ நானக், உண்மையான இறைவனின் அன்பின் மூலம் ஒருவர் கடந்து செல்கிறார். ||57||

ਸੁ ਸਬਦ ਕਾ ਕਹਾ ਵਾਸੁ ਕਥੀਅਲੇ ਜਿਤੁ ਤਰੀਐ ਭਵਜਲੁ ਸੰਸਾਰੋ ॥

su sabad kaa kahaa vaas katheeale jit tareeai bhavajal sansaaro |

"ஷபாத் எங்கே வாழ்கிறது? பயங்கரமான உலகப் பெருங்கடலில் எது நம்மை அழைத்துச் செல்லும்?

ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਕਹੀਐ ਤਿਸੁ ਕਹੁ ਕਵਨੁ ਅਧਾਰੋ ॥

trai sat angul vaaee kaheeai tis kahu kavan adhaaro |

சுவாசம், வெளிவிடும் போது, பத்து விரல் நீளம் நீட்டுகிறது; சுவாசத்தின் ஆதரவு என்ன?

ਬੋਲੈ ਖੇਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਵੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥

bolai khelai asathir hovai kiau kar alakh lakhaae |

பேசுவதும் விளையாடுவதும், எப்படி ஒருவர் நிலையாக, நிலையாக இருக்க முடியும்? கண்ணுக்கு தெரியாததை எப்படி பார்க்க முடியும்?"

ਸੁਣਿ ਸੁਆਮੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕੁ ਪ੍ਰਣਵੈ ਅਪਣੇ ਮਨ ਸਮਝਾਏ ॥

sun suaamee sach naanak pranavai apane man samajhaae |

தலைவரே, கேளுங்கள்; நானக் உண்மையிலேயே பிரார்த்தனை செய்கிறார். உங்கள் சொந்த மனதை அறிவுறுத்துங்கள்.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਕਰਿ ਨਦਰੀ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥

guramukh sabade sach liv laagai kar nadaree mel milaae |

குர்முக் உண்மையான ஷபாத்துடன் அன்புடன் இணைந்துள்ளார். அவருடைய கருணைப் பார்வையை அளித்து, அவர் நம்மைத் தனது ஒன்றியத்தில் இணைக்கிறார்.

ਆਪੇ ਦਾਨਾ ਆਪੇ ਬੀਨਾ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਮਾਏ ॥੫੮॥

aape daanaa aape beenaa poorai bhaag samaae |58|

அவனே அனைத்தையும் அறிந்தவன், பார்ப்பவன். சரியான விதியால், நாம் அவரில் இணைகிறோம். ||58||

ਸੁ ਸਬਦ ਕਉ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਅਲਖੰ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਈ ॥

su sabad kau nirantar vaas alakhan jah dekhaa tah soee |

அந்த ஷபாத் அனைத்து உயிரினங்களின் கருவுக்குள் ஆழமாக வாழ்கிறது. கடவுள் கண்ணுக்கு தெரியாதவர்; நான் எங்கு பார்த்தாலும் அங்கே அவரைக் காண்கிறேன்.

ਪਵਨ ਕਾ ਵਾਸਾ ਸੁੰਨ ਨਿਵਾਸਾ ਅਕਲ ਕਲਾ ਧਰ ਸੋਈ ॥

pavan kaa vaasaa sun nivaasaa akal kalaa dhar soee |

முழுமையான இறைவனின் இருப்பிடம் காற்று. அவருக்கு எந்த குணங்களும் இல்லை; அவனிடம் எல்லா குணங்களும் உள்ளன.

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸਬਦੁ ਘਟ ਮਹਿ ਵਸੈ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਗਵਾਏ ॥

nadar kare sabad ghatt meh vasai vichahu bharam gavaae |

அவர் கருணையின் பார்வையை வழங்கும்போது, ஷபாத் இதயத்தில் நிலைத்திருக்கும், மேலும் சந்தேகம் உள்ளிருந்து அகற்றப்படுகிறது.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਨਾਮੁੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

tan man niramal niramal baanee naamuo man vasaae |

அவரது பானியின் மாசற்ற வார்த்தையின் மூலம் உடலும் மனமும் மாசற்றதாகிறது. அவருடைய நாமம் உங்கள் மனதில் நிலைத்திருக்கட்டும்.