સિધ ગોષ્ટ

(પાન: 16)

ਤਤੁ ਨ ਚੀਨੈ ਮਨਮੁਖੁ ਜਲਿ ਜਾਇ ॥

tat na cheenai manamukh jal jaae |

સ્વ-ઇચ્છા ધરાવતો મનમુખ વાસ્તવિકતાનો સાર સમજી શકતો નથી, અને બળીને રાખ થઈ જાય છે.

ਦੁਰਮਤਿ ਵਿਛੁੜਿ ਚੋਟਾ ਖਾਇ ॥

duramat vichhurr chottaa khaae |

તેની દુષ્ટ માનસિકતા તેને ભગવાનથી અલગ કરે છે, અને તે પીડાય છે.

ਮਾਨੈ ਹੁਕਮੁ ਸਭੇ ਗੁਣ ਗਿਆਨ ॥

maanai hukam sabhe gun giaan |

ભગવાનની આજ્ઞાનો સ્વીકાર કરીને, તે તમામ ગુણો અને આધ્યાત્મિક જ્ઞાનથી ધન્ય છે.

ਨਾਨਕ ਦਰਗਹ ਪਾਵੈ ਮਾਨੁ ॥੫੬॥

naanak daragah paavai maan |56|

હે નાનક, ભગવાનના દરબારમાં તેનું સન્માન થાય છે. ||56||

ਸਾਚੁ ਵਖਰੁ ਧਨੁ ਪਲੈ ਹੋਇ ॥

saach vakhar dhan palai hoe |

જેની પાસે વ્યાપારી માલ છે, સાચા નામની સંપત્તિ છે,

ਆਪਿ ਤਰੈ ਤਾਰੇ ਭੀ ਸੋਇ ॥

aap tarai taare bhee soe |

પાર કરે છે, અને તેની સાથે અન્યને પણ વહન કરે છે.

ਸਹਜਿ ਰਤਾ ਬੂਝੈ ਪਤਿ ਹੋਇ ॥

sahaj rataa boojhai pat hoe |

જે સાહજિક રીતે સમજે છે, અને ભગવાન સાથે જોડાય છે, તે સન્માનિત થાય છે.

ਤਾ ਕੀ ਕੀਮਤਿ ਕਰੈ ਨ ਕੋਇ ॥

taa kee keemat karai na koe |

તેની કિંમતનો કોઈ અંદાજ લગાવી શકતું નથી.

ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਰਹਿਆ ਸਮਾਇ ॥

jah dekhaa tah rahiaa samaae |

હું જ્યાં પણ જોઉં છું ત્યાં હું પ્રભુને વ્યાપ્ત અને વ્યાપી રહેલા જોઉં છું.

ਨਾਨਕ ਪਾਰਿ ਪਰੈ ਸਚ ਭਾਇ ॥੫੭॥

naanak paar parai sach bhaae |57|

હે નાનક, સાચા ભગવાનના પ્રેમ દ્વારા, વ્યક્તિ પાર કરે છે. ||57||

ਸੁ ਸਬਦ ਕਾ ਕਹਾ ਵਾਸੁ ਕਥੀਅਲੇ ਜਿਤੁ ਤਰੀਐ ਭਵਜਲੁ ਸੰਸਾਰੋ ॥

su sabad kaa kahaa vaas katheeale jit tareeai bhavajal sansaaro |

"શબ્દને ક્યાં રહેવાનું કહેવામાં આવ્યું છે? શું આપણને ભયાનક વિશ્વ-સમુદ્રને પાર લઈ જશે?

ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਕਹੀਐ ਤਿਸੁ ਕਹੁ ਕਵਨੁ ਅਧਾਰੋ ॥

trai sat angul vaaee kaheeai tis kahu kavan adhaaro |

શ્વાસ, જ્યારે બહાર કાઢવામાં આવે છે, ત્યારે દસ આંગળીઓ સુધી લંબાય છે; શ્વાસનો આધાર શું છે?

ਬੋਲੈ ਖੇਲੈ ਅਸਥਿਰੁ ਹੋਵੈ ਕਿਉ ਕਰਿ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥

bolai khelai asathir hovai kiau kar alakh lakhaae |

બોલવું અને રમવું, વ્યક્તિ કેવી રીતે સ્થિર અને સ્થિર રહી શકે? અદ્રશ્ય કેવી રીતે જોઈ શકાય?"

ਸੁਣਿ ਸੁਆਮੀ ਸਚੁ ਨਾਨਕੁ ਪ੍ਰਣਵੈ ਅਪਣੇ ਮਨ ਸਮਝਾਏ ॥

sun suaamee sach naanak pranavai apane man samajhaae |

સાંભળો, હે સ્વામી; નાનક સાચે જ પ્રાર્થના કરે છે. તમારા પોતાના મનને સૂચના આપો.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਬਦੇ ਸਚਿ ਲਿਵ ਲਾਗੈ ਕਰਿ ਨਦਰੀ ਮੇਲਿ ਮਿਲਾਏ ॥

guramukh sabade sach liv laagai kar nadaree mel milaae |

ગુરુમુખ પ્રેમપૂર્વક સાચા શબ્દ સાથે જોડાયેલા છે. તેમની કૃપાની ઝલક આપીને, તે આપણને તેમના સંઘમાં એક કરે છે.

ਆਪੇ ਦਾਨਾ ਆਪੇ ਬੀਨਾ ਪੂਰੈ ਭਾਗਿ ਸਮਾਏ ॥੫੮॥

aape daanaa aape beenaa poorai bhaag samaae |58|

તે પોતે જ સર્વજ્ઞ અને સર્વ જોનાર છે. સંપૂર્ણ નિયતિ દ્વારા, આપણે તેનામાં ભળીએ છીએ. ||58||

ਸੁ ਸਬਦ ਕਉ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਅਲਖੰ ਜਹ ਦੇਖਾ ਤਹ ਸੋਈ ॥

su sabad kau nirantar vaas alakhan jah dekhaa tah soee |

તે શબ્દ બધા જીવોના ન્યુક્લિયસમાં ઊંડે વાસ કરે છે. ભગવાન અદ્રશ્ય છે; હું જ્યાં પણ જોઉં છું ત્યાં હું તેને જોઉં છું.

ਪਵਨ ਕਾ ਵਾਸਾ ਸੁੰਨ ਨਿਵਾਸਾ ਅਕਲ ਕਲਾ ਧਰ ਸੋਈ ॥

pavan kaa vaasaa sun nivaasaa akal kalaa dhar soee |

હવા એ પરમ પ્રભુનું નિવાસ સ્થાન છે. તેની પાસે કોઈ ગુણ નથી; તેની પાસે તમામ ગુણો છે.

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਸਬਦੁ ਘਟ ਮਹਿ ਵਸੈ ਵਿਚਹੁ ਭਰਮੁ ਗਵਾਏ ॥

nadar kare sabad ghatt meh vasai vichahu bharam gavaae |

જ્યારે તેઓ તેમની કૃપાની ઝલક આપે છે, ત્યારે શબ્દ હૃદયમાં રહે છે, અને અંદરથી શંકા દૂર થઈ જાય છે.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਨਾਮੁੋ ਮੰਨਿ ਵਸਾਏ ॥

tan man niramal niramal baanee naamuo man vasaae |

તેમની બાની નિષ્કલંક શબ્દ દ્વારા શરીર અને મન નિષ્કલંક બને છે. તેમના નામને તમારા મનમાં સ્થાયી થવા દો.