ಸಿಧ್ ಗೋಷ್ಟ್

(ಪುಟ: 17)

ਸਬਦਿ ਗੁਰੂ ਭਵਸਾਗਰੁ ਤਰੀਐ ਇਤ ਉਤ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ॥

sabad guroo bhavasaagar tareeai it ut eko jaanai |

ಭಯಾನಕವಾದ ವಿಶ್ವ-ಸಾಗರದಾದ್ಯಂತ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಸಾಗಿಸಲು ಶಾಬಾದ್ ಗುರು. ಒಬ್ಬನೇ ಭಗವಂತನನ್ನು ಇಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಮುಂದೆ ತಿಳಿಯಿರಿ.

ਚਿਹਨੁ ਵਰਨੁ ਨਹੀ ਛਾਇਆ ਮਾਇਆ ਨਾਨਕ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ॥੫੯॥

chihan varan nahee chhaaeaa maaeaa naanak sabad pachhaanai |59|

ಅವನಿಗೆ ಯಾವುದೇ ರೂಪ ಅಥವಾ ಬಣ್ಣ, ನೆರಳು ಅಥವಾ ಭ್ರಮೆ ಇಲ್ಲ; ಓ ನಾನಕ್, ಶಬ್ದವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಿ. ||59||

ਤ੍ਰੈ ਸਤ ਅੰਗੁਲ ਵਾਈ ਅਉਧੂ ਸੁੰਨ ਸਚੁ ਆਹਾਰੋ ॥

trai sat angul vaaee aaudhoo sun sach aahaaro |

ಓ ಏಕಾಂತ ಸನ್ಯಾಸಿಯೇ, ಸತ್ಯವಾದ, ಸಂಪೂರ್ಣ ಭಗವಂತ ಹತ್ತು ಬೆರಳಿನ ಉದ್ದವನ್ನು ವಿಸ್ತರಿಸುವ ಬಿಡುವ ಉಸಿರಾಟದ ಬೆಂಬಲವಾಗಿದೆ.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਬੋਲੈ ਤਤੁ ਬਿਰੋਲੈ ਚੀਨੈ ਅਲਖ ਅਪਾਰੋ ॥

guramukh bolai tat birolai cheenai alakh apaaro |

ಗುರುಮುಖನು ಮಾತನಾಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ವಾಸ್ತವದ ಸಾರವನ್ನು ಮಂಥನ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಕಾಣದ, ಅನಂತ ಭಗವಂತನನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਤ੍ਰੈ ਗੁਣ ਮੇਟੈ ਸਬਦੁ ਵਸਾਏ ਤਾ ਮਨਿ ਚੂਕੈ ਅਹੰਕਾਰੋ ॥

trai gun mettai sabad vasaae taa man chookai ahankaaro |

ಮೂರು ಗುಣಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮೂಲನೆ ಮಾಡಿ, ಅವನು ಶಬ್ದವನ್ನು ಒಳಗೆ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾನೆ, ಮತ್ತು ನಂತರ, ಅವನ ಮನಸ್ಸು ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ತೊಡೆದುಹಾಕುತ್ತದೆ.

ਅੰਤਰਿ ਬਾਹਰਿ ਏਕੋ ਜਾਣੈ ਤਾ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਲਗੈ ਪਿਆਰੋ ॥

antar baahar eko jaanai taa har naam lagai piaaro |

ಒಳಗೆ ಮತ್ತು ಹೊರಗೆ, ಅವನು ಒಬ್ಬನೇ ಭಗವಂತನನ್ನು ಮಾತ್ರ ತಿಳಿದಿದ್ದಾನೆ; ಅವನು ಭಗವಂತನ ಹೆಸರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਸੁਖਮਨਾ ਇੜਾ ਪਿੰਗੁਲਾ ਬੂਝੈ ਜਾ ਆਪੇ ਅਲਖੁ ਲਖਾਏ ॥

sukhamanaa irraa pingulaa boojhai jaa aape alakh lakhaae |

ಅದೃಶ್ಯ ಭಗವಂತ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದಾಗ ಅವನು ಸುಷ್ಮನಾ, ಇಡಾ ಮತ್ತು ಪಿಂಗಲವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਨਾਨਕ ਤਿਹੁ ਤੇ ਊਪਰਿ ਸਾਚਾ ਸਤਿਗੁਰ ਸਬਦਿ ਸਮਾਏ ॥੬੦॥

naanak tihu te aoopar saachaa satigur sabad samaae |60|

ಓ ನಾನಕ್, ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ ಈ ಮೂರು ಶಕ್ತಿ ಚಾನಲ್‌ಗಳ ಮೇಲಿದ್ದಾನೆ. ಪದದ ಮೂಲಕ, ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಶಬ್ದ, ಒಬ್ಬನು ಅವನೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||60||

ਮਨ ਕਾ ਜੀਉ ਪਵਨੁ ਕਥੀਅਲੇ ਪਵਨੁ ਕਹਾ ਰਸੁ ਖਾਈ ॥

man kaa jeeo pavan katheeale pavan kahaa ras khaaee |

"ಗಾಳಿಯನ್ನು ಮನಸ್ಸಿನ ಆತ್ಮ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಗಾಳಿಯು ಏನು ತಿನ್ನುತ್ತದೆ?

ਗਿਆਨ ਕੀ ਮੁਦ੍ਰਾ ਕਵਨ ਅਉਧੂ ਸਿਧ ਕੀ ਕਵਨ ਕਮਾਈ ॥

giaan kee mudraa kavan aaudhoo sidh kee kavan kamaaee |

ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಶಿಕ್ಷಕ ಮತ್ತು ಏಕಾಂತ ಸನ್ಯಾಸಿಗಳ ಮಾರ್ಗವೇನು? ಸಿದ್ಧನ ಉದ್ಯೋಗವೇನು?"

ਬਿਨੁ ਸਬਦੈ ਰਸੁ ਨ ਆਵੈ ਅਉਧੂ ਹਉਮੈ ਪਿਆਸ ਨ ਜਾਈ ॥

bin sabadai ras na aavai aaudhoo haumai piaas na jaaee |

ಶಬ್ದವಿಲ್ಲದೆ, ಸಾರವು ಬರುವುದಿಲ್ಲ, ಓ ಸಂನ್ಯಾಸಿ, ಮತ್ತು ಅಹಂಕಾರದ ಬಾಯಾರಿಕೆ ದೂರವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ਸਬਦਿ ਰਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਰਸੁ ਪਾਇਆ ਸਾਚੇ ਰਹੇ ਅਘਾਈ ॥

sabad rate amrit ras paaeaa saache rahe aghaaee |

ಶಾಬಾದ್‌ನಿಂದ ತುಂಬಿದ, ಅಮೃತದ ಸಾರವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ಪೂರ್ಣಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਕਵਨ ਬੁਧਿ ਜਿਤੁ ਅਸਥਿਰੁ ਰਹੀਐ ਕਿਤੁ ਭੋਜਨਿ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸੈ ॥

kavan budh jit asathir raheeai kit bhojan tripataasai |

"ಆ ಬುದ್ಧಿವಂತಿಕೆ ಏನು, ಒಬ್ಬನು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸ್ಥಿರವಾಗಿ ಉಳಿಯುತ್ತಾನೆ? ಯಾವ ಆಹಾರವು ತೃಪ್ತಿಯನ್ನು ತರುತ್ತದೆ?"

ਨਾਨਕ ਦੁਖੁ ਸੁਖੁ ਸਮ ਕਰਿ ਜਾਪੈ ਸਤਿਗੁਰ ਤੇ ਕਾਲੁ ਨ ਗ੍ਰਾਸੈ ॥੬੧॥

naanak dukh sukh sam kar jaapai satigur te kaal na graasai |61|

ಓ ನಾನಕ್, ಒಬ್ಬನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಮೂಲಕ ನೋವು ಮತ್ತು ಆನಂದವನ್ನು ಸಮಾನವಾಗಿ ನೋಡಿದಾಗ, ಅವನು ಮರಣದಿಂದ ಸೇವಿಸಲ್ಪಡುವುದಿಲ್ಲ. ||61||

ਰੰਗਿ ਨ ਰਾਤਾ ਰਸਿ ਨਹੀ ਮਾਤਾ ॥

rang na raataa ras nahee maataa |

ಒಬ್ಬನು ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ತುಂಬಿಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಅಥವಾ ಅವನ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಸಾರದಿಂದ ಅಮಲೇರದಿದ್ದರೆ,

ਬਿਨੁ ਗੁਰਸਬਦੈ ਜਲਿ ਬਲਿ ਤਾਤਾ ॥

bin gurasabadai jal bal taataa |

ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವಿಲ್ಲದೆ, ಅವನು ನಿರಾಶೆಗೊಂಡಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ತನ್ನ ಆಂತರಿಕ ಬೆಂಕಿಯಿಂದ ಆಹುತಿಯಾಗುತ್ತಾನೆ.

ਬਿੰਦੁ ਨ ਰਾਖਿਆ ਸਬਦੁ ਨ ਭਾਖਿਆ ॥

bind na raakhiaa sabad na bhaakhiaa |

ಅವನು ತನ್ನ ವೀರ್ಯ ಮತ್ತು ಬೀಜವನ್ನು ಸಂರಕ್ಷಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಶಬ್ದವನ್ನು ಪಠಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਪਵਨੁ ਨ ਸਾਧਿਆ ਸਚੁ ਨ ਅਰਾਧਿਆ ॥

pavan na saadhiaa sach na araadhiaa |

ಅವನು ತನ್ನ ಉಸಿರನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುವುದಿಲ್ಲ; ಅವನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪೂಜಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಆರಾಧಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਸਮ ਕਰਿ ਰਹੈ ॥

akath kathaa le sam kar rahai |

ಆದರೆ ಮಾತನಾಡದ ಮಾತನ್ನು ಮಾತನಾಡುವ ಮತ್ತು ಸಮತೋಲನದಲ್ಲಿ ಉಳಿಯುವವನು,

ਤਉ ਨਾਨਕ ਆਤਮ ਰਾਮ ਕਉ ਲਹੈ ॥੬੨॥

tau naanak aatam raam kau lahai |62|

ಓ ನಾನಕ್, ಪರಮಾತ್ಮನಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ||62||