ಸಿಧ್ ಗೋಷ್ಟ್

(ಪುಟ: 18)

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਰੰਗੇ ਰਾਤਾ ॥

guraparasaadee range raataa |

ಗುರುವಿನ ಕೃಪೆಯಿಂದ ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಪಾತ್ರರಾಗುತ್ತಾರೆ.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਸਾਚੇ ਮਾਤਾ ॥

amrit peea saache maataa |

ಅಮೃತದ ಅಮೃತವನ್ನು ಕುಡಿದು ಸತ್ಯದ ಅಮಲಿನಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಾನೆ.

ਗੁਰ ਵੀਚਾਰੀ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥

gur veechaaree agan nivaaree |

ಗುರುವನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಿದರೆ ಒಳಗಿನ ಬೆಂಕಿ ನಂದಿಸುತ್ತದೆ.

ਅਪਿਉ ਪੀਓ ਆਤਮ ਸੁਖੁ ਧਾਰੀ ॥

apiau peeo aatam sukh dhaaree |

ಅಮೃತದ ಅಮೃತವನ್ನು ಕುಡಿಯುವುದರಿಂದ ಆತ್ಮವು ಶಾಂತಿಯಿಂದ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ.

ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰੁ ਤਾਰੀ ॥

sach araadhiaa guramukh tar taaree |

ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಆರಾಧನೆಯಲ್ಲಿ ಪೂಜಿಸುತ್ತಾ, ಗುರುಮುಖನು ಜೀವನದ ನದಿಯನ್ನು ದಾಟುತ್ತಾನೆ.

ਨਾਨਕ ਬੂਝੈ ਕੋ ਵੀਚਾਰੀ ॥੬੩॥

naanak boojhai ko veechaaree |63|

ಓ ನಾನಕ್, ಆಳವಾದ ಚಿಂತನೆಯ ನಂತರ, ಇದು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತದೆ. ||63||

ਇਹੁ ਮਨੁ ਮੈਗਲੁ ਕਹਾ ਬਸੀਅਲੇ ਕਹਾ ਬਸੈ ਇਹੁ ਪਵਨਾ ॥

eihu man maigal kahaa baseeale kahaa basai ihu pavanaa |

"ಈ ಮನಸ್ಸು-ಆನೆ ಎಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತದೆ? ಉಸಿರು ಎಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತದೆ?

ਕਹਾ ਬਸੈ ਸੁ ਸਬਦੁ ਅਉਧੂ ਤਾ ਕਉ ਚੂਕੈ ਮਨ ਕਾ ਭਵਨਾ ॥

kahaa basai su sabad aaudhoo taa kau chookai man kaa bhavanaa |

ಮನಸ್ಸಿನ ಅಲೆದಾಟಗಳು ನಿಲ್ಲಲು ಶಾಬಾದ್ ಎಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಬೇಕು?"

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਪਾਏ ॥

nadar kare taa satigur mele taa nij ghar vaasaa ihu man paae |

ಭಗವಂತನು ತನ್ನ ಕೃಪೆಯ ನೋಟದಿಂದ ಒಬ್ಬನನ್ನು ಆಶೀರ್ವದಿಸಿದಾಗ, ಅವನು ಅವನನ್ನು ನಿಜವಾದ ಗುರುವಿನ ಬಳಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುತ್ತಾನೆ. ನಂತರ, ಈ ಮನಸ್ಸು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ.

ਆਪੈ ਆਪੁ ਖਾਇ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਧਾਵਤੁ ਵਰਜਿ ਰਹਾਏ ॥

aapai aap khaae taa niramal hovai dhaavat varaj rahaae |

ವ್ಯಕ್ತಿಯು ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ಸೇವಿಸಿದಾಗ, ಅವನು ನಿರ್ಮಲನಾಗುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಅಲೆದಾಡುವ ಮನಸ್ಸು ಸಂಯಮದಿಂದ ಕೂಡಿರುತ್ತದೆ.

ਕਿਉ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੈ ਆਤਮੁ ਜਾਣੈ ਕਿਉ ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਸਮਾਵੈ ॥

kiau mool pachhaanai aatam jaanai kiau sas ghar soor samaavai |

"ಎಲ್ಲದರ ಮೂಲ, ಮೂಲವನ್ನು ಹೇಗೆ ಅರಿತುಕೊಳ್ಳಬಹುದು? ಆತ್ಮವು ಹೇಗೆ ತಾನೇ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ? ಸೂರ್ಯನು ಚಂದ್ರನ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಹೇಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಬಹುದು?"

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ਤਉ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥੬੪॥

guramukh haumai vichahu khovai tau naanak sahaj samaavai |64|

ಗುರುಮುಖ್ ಒಳಗಿನಿಂದ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಿವಾರಿಸುತ್ತಾನೆ; ನಂತರ, ಓ ನಾನಕ್, ಸೂರ್ಯನು ನೈಸರ್ಗಿಕವಾಗಿ ಚಂದ್ರನ ಮನೆಗೆ ಪ್ರವೇಶಿಸುತ್ತಾನೆ. ||64||

ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਿਹਚਲੁ ਹਿਰਦੈ ਵਸੀਅਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣਿ ਰਹੈ ॥

eihu man nihachal hiradai vaseeale guramukh mool pachhaan rahai |

ಮನಸ್ಸು ಸ್ಥಿರ ಮತ್ತು ಸ್ಥಿರವಾದಾಗ, ಅದು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ನಂತರ ಗುರುಮುಖನು ಎಲ್ಲದರ ಮೂಲವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਨਾਭਿ ਪਵਨੁ ਘਰਿ ਆਸਣਿ ਬੈਸੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਤ ਤਤੁ ਲਹੈ ॥

naabh pavan ghar aasan baisai guramukh khojat tat lahai |

ಉಸಿರು ನಾಭಿಯ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕುಳಿತಿದೆ; ಗುರುಮುಖ್ ಹುಡುಕುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ವಾಸ್ತವದ ಸಾರವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਸੁ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਤਰਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਛੈ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਸੁ ਸਬਦਿ ਲਹੈ ॥

su sabad nirantar nij ghar aachhai tribhavan jot su sabad lahai |

ಈ ಶಬ್ದವು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮನೆಯೊಳಗೆ ಆಳವಾದ ಆತ್ಮದ ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯಸ್ ಅನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತದೆ; ಈ ಶಬ್ದದ ಬೆಳಕು ಮೂರು ಲೋಕಗಳನ್ನು ವ್ಯಾಪಿಸುತ್ತದೆ.

ਖਾਵੈ ਦੂਖ ਭੂਖ ਸਾਚੇ ਕੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸਿ ਰਹੈ ॥

khaavai dookh bhookh saache kee saache hee tripataas rahai |

ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಹಸಿವು ನಿಮ್ಮ ನೋವನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನ ಮೂಲಕ ನೀವು ತೃಪ್ತರಾಗುತ್ತೀರಿ.

ਅਨਹਦ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀ ਬਿਰਲੋ ਕੋ ਅਰਥਾਵੈ ॥

anahad baanee guramukh jaanee biralo ko arathaavai |

ಗುರುಮುಖ್ ಬಾನಿಯ ಅನಿಯಂತ್ರಿತ ಧ್ವನಿ ಪ್ರವಾಹವನ್ನು ತಿಳಿದಿದ್ದಾನೆ; ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವವರು ಎಷ್ಟು ವಿರಳ.

ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਸਚੁ ਸੁਭਾਖੈ ਸਚਿ ਰਪੈ ਰੰਗੁ ਕਬਹੂ ਨ ਜਾਵੈ ॥੬੫॥

naanak aakhai sach subhaakhai sach rapai rang kabahoo na jaavai |65|

ನಾನಕ್ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ಸತ್ಯವನ್ನು ಮಾತನಾಡುವವನು ಸತ್ಯದ ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿ ಬಣ್ಣ ಹಚ್ಚುತ್ತಾನೆ, ಅದು ಎಂದಿಗೂ ಮರೆಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ||65||

ਜਾ ਇਹੁ ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਮਨੁ ਕੈਠੈ ਰਹਤਾ ॥

jaa ihu hiradaa deh na hotee tau man kaitthai rahataa |

"ಈ ಹೃದಯ ಮತ್ತು ದೇಹ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿಲ್ಲದಿದ್ದಾಗ, ಮನಸ್ಸು ಎಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿತ್ತು?

ਨਾਭਿ ਕਮਲ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਪਵਨੁ ਕਵਨ ਘਰਿ ਸਹਤਾ ॥

naabh kamal asathanbh na hoto taa pavan kavan ghar sahataa |

ನಾಭಿ ಕಮಲದ ಆಸರೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದಾಗ ಉಸಿರು ಯಾವ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿತ್ತು?