सिध गोसटि

(पान: 18)

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਰੰਗੇ ਰਾਤਾ ॥

गुरपरसादी रंगे राता ॥

गुरूंच्या कृपेने, माणूस परमेश्वराच्या प्रेमात एकरूप होतो.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਸਾਚੇ ਮਾਤਾ ॥

अंम्रितु पीआ साचे माता ॥

अमृत पिऊन तो सत्याच्या नशेत असतो.

ਗੁਰ ਵੀਚਾਰੀ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥

गुर वीचारी अगनि निवारी ॥

गुरुचे चिंतन केल्याने आतली आग विझते.

ਅਪਿਉ ਪੀਓ ਆਤਮ ਸੁਖੁ ਧਾਰੀ ॥

अपिउ पीओ आतम सुखु धारी ॥

अमृत प्यायल्याने आत्मा शांत होतो.

ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰੁ ਤਾਰੀ ॥

सचु अराधिआ गुरमुखि तरु तारी ॥

खऱ्या प्रभूची आराधना करून गुरुमुख जीवनाची नदी पार करतो.

ਨਾਨਕ ਬੂਝੈ ਕੋ ਵੀਚਾਰੀ ॥੬੩॥

नानक बूझै को वीचारी ॥६३॥

हे नानक, खोल चिंतन केल्यावर हे समजते. ||63||

ਇਹੁ ਮਨੁ ਮੈਗਲੁ ਕਹਾ ਬਸੀਅਲੇ ਕਹਾ ਬਸੈ ਇਹੁ ਪਵਨਾ ॥

इहु मनु मैगलु कहा बसीअले कहा बसै इहु पवना ॥

"हा मन-हत्ती कुठे राहतो? श्वास कोठे राहतो?"

ਕਹਾ ਬਸੈ ਸੁ ਸਬਦੁ ਅਉਧੂ ਤਾ ਕਉ ਚੂਕੈ ਮਨ ਕਾ ਭਵਨਾ ॥

कहा बसै सु सबदु अउधू ता कउ चूकै मन का भवना ॥

मनाची भटकंती थांबावी म्हणून शब्द कुठे वास करावा?"

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਪਾਏ ॥

नदरि करे ता सतिगुरु मेले ता निज घरि वासा इहु मनु पाए ॥

जेव्हा परमेश्वर एखाद्याला त्याच्या कृपेने आशीर्वाद देतो तेव्हा तो त्याला खऱ्या गुरूकडे घेऊन जातो. तेव्हा हे मन स्वतःच्या घरातच वास करते.

ਆਪੈ ਆਪੁ ਖਾਇ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਧਾਵਤੁ ਵਰਜਿ ਰਹਾਏ ॥

आपै आपु खाइ ता निरमलु होवै धावतु वरजि रहाए ॥

जेव्हा व्यक्ती आपल्या अहंकाराचा उपभोग घेतो तेव्हा तो निष्कलंक होतो आणि त्याचे भटकणारे मन संयमित होते.

ਕਿਉ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੈ ਆਤਮੁ ਜਾਣੈ ਕਿਉ ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਸਮਾਵੈ ॥

किउ मूलु पछाणै आतमु जाणै किउ ससि घरि सूरु समावै ॥

"मूळ, सर्वांचा उगम कसा होईल? आत्म्याला स्वतःला कसे कळेल? चंद्राच्या घरात सूर्याचा प्रवेश कसा होईल?"

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ਤਉ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥੬੪॥

गुरमुखि हउमै विचहु खोवै तउ नानक सहजि समावै ॥६४॥

गुरुमुख आतून अहंकार नाहीसे करतो; तेव्हा हे नानक, सूर्य स्वाभाविकपणे चंद्राच्या घरी प्रवेश करतो. ||64||

ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਿਹਚਲੁ ਹਿਰਦੈ ਵਸੀਅਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣਿ ਰਹੈ ॥

इहु मनु निहचलु हिरदै वसीअले गुरमुखि मूलु पछाणि रहै ॥

जेव्हा मन स्थिर आणि स्थिर होते, ते हृदयात वास करते आणि मग गुरुमुखाला सर्वांचे मूळ, मूळ जाणते.

ਨਾਭਿ ਪਵਨੁ ਘਰਿ ਆਸਣਿ ਬੈਸੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਤ ਤਤੁ ਲਹੈ ॥

नाभि पवनु घरि आसणि बैसै गुरमुखि खोजत ततु लहै ॥

श्वास नाभीच्या घरी बसला आहे; गुरुमुख शोधतो, आणि वास्तवाचे सार शोधतो.

ਸੁ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਤਰਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਛੈ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਸੁ ਸਬਦਿ ਲਹੈ ॥

सु सबदु निरंतरि निज घरि आछै त्रिभवण जोति सु सबदि लहै ॥

हे शब्द स्वतःच्या मध्यवर्ती भागामध्ये, स्वतःच्या घरात, खोलवर पसरते; या शब्दाचा प्रकाश तिन्ही लोकांमध्ये व्याप्त आहे.

ਖਾਵੈ ਦੂਖ ਭੂਖ ਸਾਚੇ ਕੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸਿ ਰਹੈ ॥

खावै दूख भूख साचे की साचे ही त्रिपतासि रहै ॥

खऱ्या परमेश्वराची भूक तुमचे दुःख नष्ट करेल आणि सत्य परमेश्वराच्या द्वारे तुम्ही तृप्त व्हाल.

ਅਨਹਦ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀ ਬਿਰਲੋ ਕੋ ਅਰਥਾਵੈ ॥

अनहद बाणी गुरमुखि जाणी बिरलो को अरथावै ॥

गुरुमुखाला बानीचा अप्रचलित ध्वनी प्रवाह माहीत असतो; समजणारे किती दुर्मिळ आहेत.

ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਸਚੁ ਸੁਭਾਖੈ ਸਚਿ ਰਪੈ ਰੰਗੁ ਕਬਹੂ ਨ ਜਾਵੈ ॥੬੫॥

नानकु आखै सचु सुभाखै सचि रपै रंगु कबहू न जावै ॥६५॥

नानक म्हणतात, जो सत्य बोलतो तो सत्याच्या रंगात रंगलेला असतो, जो कधीही मावळत नाही. ||65||

ਜਾ ਇਹੁ ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਮਨੁ ਕੈਠੈ ਰਹਤਾ ॥

जा इहु हिरदा देह न होती तउ मनु कैठै रहता ॥

"जेव्हा हे हृदय आणि शरीर अस्तित्वात नव्हते, तेव्हा मन कुठे राहिले?

ਨਾਭਿ ਕਮਲ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਪਵਨੁ ਕਵਨ ਘਰਿ ਸਹਤਾ ॥

नाभि कमल असथंभु न होतो ता पवनु कवन घरि सहता ॥

जेव्हा नाभी कमळाचा आधार नव्हता, तेव्हा श्वास कोणत्या घरात राहत होता?