சித்த் கோஷ்ட்

(பக்கம்: 18)

ਗੁਰਪਰਸਾਦੀ ਰੰਗੇ ਰਾਤਾ ॥

guraparasaadee range raataa |

குருவின் அருளால் இறைவனின் அன்பில் ஒருவன் அமைவான்.

ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਪੀਆ ਸਾਚੇ ਮਾਤਾ ॥

amrit peea saache maataa |

அமுத அமிர்தத்தில் குடித்து, அவர் சத்தியத்தின் போதையில் இருக்கிறார்.

ਗੁਰ ਵੀਚਾਰੀ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ ॥

gur veechaaree agan nivaaree |

குருவை தியானிப்பதால் உள்ள நெருப்பு அணைக்கப்படுகிறது.

ਅਪਿਉ ਪੀਓ ਆਤਮ ਸੁਖੁ ਧਾਰੀ ॥

apiau peeo aatam sukh dhaaree |

அமுத அமிர்தத்தை அருந்தினால் ஆன்மா சாந்தி அடையும்.

ਸਚੁ ਅਰਾਧਿਆ ਗੁਰਮੁਖਿ ਤਰੁ ਤਾਰੀ ॥

sach araadhiaa guramukh tar taaree |

உண்மையான இறைவனை வணங்கி, குர்முக் வாழ்க்கை நதியைக் கடக்கிறார்.

ਨਾਨਕ ਬੂਝੈ ਕੋ ਵੀਚਾਰੀ ॥੬੩॥

naanak boojhai ko veechaaree |63|

ஓ நானக், ஆழ்ந்த சிந்தனைக்குப் பிறகு, இது புரிகிறது. ||63||

ਇਹੁ ਮਨੁ ਮੈਗਲੁ ਕਹਾ ਬਸੀਅਲੇ ਕਹਾ ਬਸੈ ਇਹੁ ਪਵਨਾ ॥

eihu man maigal kahaa baseeale kahaa basai ihu pavanaa |

"இந்த மன யானை எங்கே வாழ்கிறது? சுவாசம் எங்கே வசிக்கிறது?

ਕਹਾ ਬਸੈ ਸੁ ਸਬਦੁ ਅਉਧੂ ਤਾ ਕਉ ਚੂਕੈ ਮਨ ਕਾ ਭਵਨਾ ॥

kahaa basai su sabad aaudhoo taa kau chookai man kaa bhavanaa |

மனதின் அலைச்சல்கள் நிற்கும் வகையில் ஷபாத் எங்கு வசிக்க வேண்டும்?"

ਨਦਰਿ ਕਰੇ ਤਾ ਸਤਿਗੁਰੁ ਮੇਲੇ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਇਹੁ ਮਨੁ ਪਾਏ ॥

nadar kare taa satigur mele taa nij ghar vaasaa ihu man paae |

இறைவன் தனது அருள் பார்வையால் ஒருவரை ஆசீர்வதித்தால், அவர் உண்மையான குருவிடம் அழைத்துச் செல்கிறார். பிறகு, இந்த மனம் அதன் சொந்த வீட்டில் வசிக்கிறது.

ਆਪੈ ਆਪੁ ਖਾਇ ਤਾ ਨਿਰਮਲੁ ਹੋਵੈ ਧਾਵਤੁ ਵਰਜਿ ਰਹਾਏ ॥

aapai aap khaae taa niramal hovai dhaavat varaj rahaae |

தனிமனிதன் தன் அகங்காரத்தை நுகரும் போது, அவன் மாசற்றவனாகிறான், அவனது அலையும் மனம் கட்டுப்படுத்தப்படுகிறது.

ਕਿਉ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣੈ ਆਤਮੁ ਜਾਣੈ ਕਿਉ ਸਸਿ ਘਰਿ ਸੂਰੁ ਸਮਾਵੈ ॥

kiau mool pachhaanai aatam jaanai kiau sas ghar soor samaavai |

"அனைத்திற்கும் ஆதாரமான மூலத்தை எப்படி உணர முடியும்? ஆன்மா தன்னை எப்படி அறியும்? சந்திரனின் வீட்டிற்குள் சூரியன் எப்படி நுழையும்?"

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਵਿਚਹੁ ਖੋਵੈ ਤਉ ਨਾਨਕ ਸਹਜਿ ਸਮਾਵੈ ॥੬੪॥

guramukh haumai vichahu khovai tau naanak sahaj samaavai |64|

குர்முக் அகங்காரத்தை உள்ளிருந்து நீக்குகிறார்; பிறகு, ஓ நானக், சூரியன் இயற்கையாகவே சந்திரனின் வீட்டிற்குள் நுழைகிறது. ||64||

ਇਹੁ ਮਨੁ ਨਿਹਚਲੁ ਹਿਰਦੈ ਵਸੀਅਲੇ ਗੁਰਮੁਖਿ ਮੂਲੁ ਪਛਾਣਿ ਰਹੈ ॥

eihu man nihachal hiradai vaseeale guramukh mool pachhaan rahai |

மனம் நிலையானதாகவும், நிலையானதாகவும் மாறும்போது, அது இதயத்தில் நிலைத்திருக்கும், பின்னர் குர்முகன் எல்லாவற்றின் மூலத்தையும் உணர்ந்துகொள்கிறார்.

ਨਾਭਿ ਪਵਨੁ ਘਰਿ ਆਸਣਿ ਬੈਸੈ ਗੁਰਮੁਖਿ ਖੋਜਤ ਤਤੁ ਲਹੈ ॥

naabh pavan ghar aasan baisai guramukh khojat tat lahai |

சுவாசம் தொப்புளின் வீட்டில் அமர்ந்திருக்கிறது; குர்முக் உண்மையின் சாராம்சத்தைத் தேடுகிறார்.

ਸੁ ਸਬਦੁ ਨਿਰੰਤਰਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਆਛੈ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਸੁ ਸਬਦਿ ਲਹੈ ॥

su sabad nirantar nij ghar aachhai tribhavan jot su sabad lahai |

இந்த ஷபாத் சுயத்தின் கருவை, அதன் சொந்த வீட்டில் ஆழமாக ஊடுருவிச் செல்கிறது; இந்த ஷபாத்தின் ஒளி மூன்று உலகங்களிலும் பரவுகிறது.

ਖਾਵੈ ਦੂਖ ਭੂਖ ਸਾਚੇ ਕੀ ਸਾਚੇ ਹੀ ਤ੍ਰਿਪਤਾਸਿ ਰਹੈ ॥

khaavai dookh bhookh saache kee saache hee tripataas rahai |

உண்மையான இறைவனுக்கான பசி உங்கள் வலியை அழிக்கும், உண்மையான இறைவனின் மூலம் நீங்கள் திருப்தி அடைவீர்கள்.

ਅਨਹਦ ਬਾਣੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਜਾਣੀ ਬਿਰਲੋ ਕੋ ਅਰਥਾਵੈ ॥

anahad baanee guramukh jaanee biralo ko arathaavai |

பானியின் தாக்கப்படாத ஒலி மின்னோட்டத்தை குர்முக் அறிவார்; புரிந்துகொள்பவர்கள் எவ்வளவு அரிதானவர்கள்.

ਨਾਨਕੁ ਆਖੈ ਸਚੁ ਸੁਭਾਖੈ ਸਚਿ ਰਪੈ ਰੰਗੁ ਕਬਹੂ ਨ ਜਾਵੈ ॥੬੫॥

naanak aakhai sach subhaakhai sach rapai rang kabahoo na jaavai |65|

நானக் கூறுகிறார், உண்மையைப் பேசுபவர் சத்தியத்தின் நிறத்தில் சாயம் பூசப்படுகிறார், அது ஒருபோதும் மங்காது. ||65||

ਜਾ ਇਹੁ ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਮਨੁ ਕੈਠੈ ਰਹਤਾ ॥

jaa ihu hiradaa deh na hotee tau man kaitthai rahataa |

"இந்த இதயமும் உடலும் இல்லாத போது, மனம் எங்கே இருந்தது?

ਨਾਭਿ ਕਮਲ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਪਵਨੁ ਕਵਨ ਘਰਿ ਸਹਤਾ ॥

naabh kamal asathanbh na hoto taa pavan kavan ghar sahataa |

தொப்புள் தாமரையின் துணை இல்லாத போது, மூச்சு எந்த வீட்டில் இருந்தது?