சித்த் கோஷ்ட்

(பக்கம்: 19)

ਰੂਪੁ ਨ ਹੋਤੋ ਰੇਖ ਨ ਕਾਈ ਤਾ ਸਬਦਿ ਕਹਾ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥

roop na hoto rekh na kaaee taa sabad kahaa liv laaee |

வடிவமோ வடிவமோ இல்லாத போது, ஷபாத்தின் மீது எப்படி அன்புடன் கவனம் செலுத்த முடியும்?

ਰਕਤੁ ਬਿੰਦੁ ਕੀ ਮੜੀ ਨ ਹੋਤੀ ਮਿਤਿ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥

rakat bind kee marree na hotee mit keemat nahee paaee |

கருமுட்டை மற்றும் விந்தணுவில் இருந்து நிலவறை உருவாகாத போது, இறைவனின் மதிப்பையும் அளவையும் யாரால் அளக்க முடியும்?

ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਨ ਜਾਪੀ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਪਸਿ ਸਾਚਾ ॥

varan bhekh asaroop na jaapee kiau kar jaapas saachaa |

நிறம், உடை, வடிவம் ஆகியவற்றைக் காண முடியாத நிலையில், உண்மையான இறைவனை எப்படி அறிய முடியும்?"

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਇਬ ਤਬ ਸਾਚੋ ਸਾਚਾ ॥੬੬॥

naanak naam rate bairaagee ib tab saacho saachaa |66|

ஓ நானக், இறைவனின் திருநாமமாகிய நாமத்துடன் இயைந்தவர்கள் பிரிந்தவர்கள். அன்றும் இன்றும் அவர்கள் உண்மையின் உண்மையைப் பார்க்கிறார்கள். ||66||

ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਅਉਧੂ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ॥

hiradaa deh na hotee aaudhoo tau man sun rahai bairaagee |

துறவி, இதயமும் உடலும் இல்லாதபோது, மனம் முழுவதுமான, பிரிந்த இறைவனிடம் தங்கியிருந்தது.

ਨਾਭਿ ਕਮਲੁ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਬਸਤਉ ਪਵਨੁ ਅਨਰਾਗੀ ॥

naabh kamal asathanbh na hoto taa nij ghar bastau pavan anaraagee |

தொப்புளின் தாமரையின் ஆதரவு இல்லாதபோது, ஆண்டவரின் அன்பிற்கு இணங்க, சுவாசம் அதன் சொந்த வீட்டில் தங்கியது.

ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਜਾਤਿ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਅਕੁਲੀਣਿ ਰਹਤਉ ਸਬਦੁ ਸੁ ਸਾਰੁ ॥

roop na rekhiaa jaat na hotee tau akuleen rahtau sabad su saar |

வடிவம் அல்லது வடிவம் அல்லது சமூக வர்க்கம் இல்லாதபோது, ஷபாத், அதன் சாராம்சத்தில், வெளிப்படுத்தப்படாத இறைவனில் தங்கியிருந்தது.

ਗਉਨੁ ਗਗਨੁ ਜਬ ਤਬਹਿ ਨ ਹੋਤਉ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਆਪੇ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥

gaun gagan jab tabeh na hotau tribhavan jot aape nirankaar |

உலகமும் வானமும் கூட இல்லாத போது உருவமற்ற இறைவனின் ஒளி மூன்று உலகங்களையும் நிரப்பியது.

ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਸੁ ਏਕੋ ਏਕੋ ਸਬਦੁ ਵਿਡਾਣੀ ॥

varan bhekh asaroop su eko eko sabad viddaanee |

நிறமும் உடையும் வடிவமும் ஏக இறைவனில் அடங்கியிருந்தன; ஷபாத் ஒன்று, அற்புதமான இறைவனில் அடங்கியிருந்தது.

ਸਾਚ ਬਿਨਾ ਸੂਚਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ਨਾਨਕ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥੬੭॥

saach binaa soochaa ko naahee naanak akath kahaanee |67|

உண்மையான பெயர் இல்லாமல், யாரும் தூய்மையாக இருக்க முடியாது; ஓ நானக், இது பேசப்படாத பேச்சு. ||67||

ਕਿਤੁ ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਪੁਰਖਾ ਕਿਤੁ ਕਿਤੁ ਦੁਖਿ ਬਿਨਸਿ ਜਾਈ ॥

kit kit bidh jag upajai purakhaa kit kit dukh binas jaaee |

"உலகம் எப்படி, எந்த வகையில் உருவானது, ஓ மனிதனே? மற்றும் என்ன பேரழிவு முடிவடையும்?"

ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਪੁਰਖਾ ਨਾਮਿ ਵਿਸਰਿਐ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥

haumai vich jag upajai purakhaa naam visariaai dukh paaee |

அகங்காரத்தில், உலகம் உருவானது, ஓ மனிதனே; நாமத்தை மறந்து, அது துன்பப்பட்டு இறந்துவிடுகிறது.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਗਿਆਨੁ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰੈ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥

guramukh hovai su giaan tat beechaarai haumai sabad jalaae |

குர்முக் ஆனவர் ஆன்மீக ஞானத்தின் சாரத்தை சிந்திக்கிறார்; ஷபாத் மூலம், அவர் தனது அகங்காரத்தை எரித்துவிடுகிறார்.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਸਾਚੈ ਰਹੈ ਸਮਾਏ ॥

tan man niramal niramal baanee saachai rahai samaae |

வார்த்தையின் மாசற்ற பானி மூலம் அவரது உடலும் மனமும் மாசற்றதாகிறது. அவர் சத்தியத்தில் ஆழ்ந்து நிற்கிறார்.

ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ਸਾਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰੇ ॥

naame naam rahai bairaagee saach rakhiaa ur dhaare |

இறைவனின் திருநாமமான நாமத்தின் மூலம் அவர் பிரிந்து நிற்கிறார்; அவர் தனது இதயத்தில் உண்மையான பெயரைப் பதிக்கிறார்.

ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜੋਗੁ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵੈ ਦੇਖਹੁ ਰਿਦੈ ਬੀਚਾਰੇ ॥੬੮॥

naanak bin naavai jog kade na hovai dekhahu ridai beechaare |68|

ஓ நானக், பெயர் இல்லாமல், யோகம் ஒருபோதும் அடைய முடியாது; இதை உங்கள் இதயத்தில் சிந்தித்து பாருங்கள். ||68||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੁ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੈ ਕੋਇ ॥

guramukh saach sabad beechaarai koe |

குர்முக் ஷபாத்தின் உண்மையான வார்த்தையைப் பிரதிபலிப்பவர்.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥

guramukh sach baanee paragatt hoe |

உண்மையான பானி குர்முகுக்கு வெளிப்பட்டது.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਭੀਜੈ ਵਿਰਲਾ ਬੂਝੈ ਕੋਇ ॥

guramukh man bheejai viralaa boojhai koe |

குர்முகியின் மனம் இறைவனின் அன்பில் நனைந்தாலும் இதைப் புரிந்துகொள்பவர்கள் எவ்வளவு அரிதானவர்கள்.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਹੋਇ ॥

guramukh nij ghar vaasaa hoe |

குர்முக் சுயத்தின் வீட்டில், ஆழமாக வசிக்கிறார்.