سدھ گوشٹ

(صفحه: 19)

ਰੂਪੁ ਨ ਹੋਤੋ ਰੇਖ ਨ ਕਾਈ ਤਾ ਸਬਦਿ ਕਹਾ ਲਿਵ ਲਾਈ ॥

roop na hoto rekh na kaaee taa sabad kahaa liv laaee |

وقتی هیچ شکل و شکلی وجود نداشت، پس چگونه کسی می توانست عاشقانه روی شاباد تمرکز کند؟

ਰਕਤੁ ਬਿੰਦੁ ਕੀ ਮੜੀ ਨ ਹੋਤੀ ਮਿਤਿ ਕੀਮਤਿ ਨਹੀ ਪਾਈ ॥

rakat bind kee marree na hotee mit keemat nahee paaee |

هنگامی که سیاهچال از تخمک و اسپرم تشکیل نشده بود، چه کسی می توانست ارزش و وسعت خداوند را بسنجد؟

ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਨ ਜਾਪੀ ਕਿਉ ਕਰਿ ਜਾਪਸਿ ਸਾਚਾ ॥

varan bhekh asaroop na jaapee kiau kar jaapas saachaa |

وقتی رنگ، لباس و فرم دیده نمی شد، چگونه می توان پروردگار واقعی را شناخت؟»

ਨਾਨਕ ਨਾਮਿ ਰਤੇ ਬੈਰਾਗੀ ਇਬ ਤਬ ਸਾਚੋ ਸਾਚਾ ॥੬੬॥

naanak naam rate bairaagee ib tab saacho saachaa |66|

ای نانک، کسانی که با نعم، نام خداوند هماهنگ شده اند، جدا شده اند. در آن زمان و اکنون، آنها واقعی ترین حق را می بینند. ||66||

ਹਿਰਦਾ ਦੇਹ ਨ ਹੋਤੀ ਅਉਧੂ ਤਉ ਮਨੁ ਸੁੰਨਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ॥

hiradaa deh na hotee aaudhoo tau man sun rahai bairaagee |

آنگاه که دل و جسم نبود، ای زاهد، آنگاه عقل در پروردگار مطلق و منفصل ساکن بود.

ਨਾਭਿ ਕਮਲੁ ਅਸਥੰਭੁ ਨ ਹੋਤੋ ਤਾ ਨਿਜ ਘਰਿ ਬਸਤਉ ਪਵਨੁ ਅਨਰਾਗੀ ॥

naabh kamal asathanbh na hoto taa nij ghar bastau pavan anaraagee |

وقتی از نیلوفر ناف حمایت نمی شد، نفس در خانه خودش می ماند و با عشق پروردگار هماهنگ می شد.

ਰੂਪੁ ਨ ਰੇਖਿਆ ਜਾਤਿ ਨ ਹੋਤੀ ਤਉ ਅਕੁਲੀਣਿ ਰਹਤਉ ਸਬਦੁ ਸੁ ਸਾਰੁ ॥

roop na rekhiaa jaat na hotee tau akuleen rahtau sabad su saar |

هنگامی که هیچ شکل، شکل یا طبقه اجتماعی وجود نداشت، آنگاه شاباد، در ذات خود، در خداوند آشکار ساکن بود.

ਗਉਨੁ ਗਗਨੁ ਜਬ ਤਬਹਿ ਨ ਹੋਤਉ ਤ੍ਰਿਭਵਣ ਜੋਤਿ ਆਪੇ ਨਿਰੰਕਾਰੁ ॥

gaun gagan jab tabeh na hotau tribhavan jot aape nirankaar |

هنگامی که جهان و آسمان حتی وجود نداشت، نور پروردگار بی شکل سه جهان را پر کرد.

ਵਰਨੁ ਭੇਖੁ ਅਸਰੂਪੁ ਸੁ ਏਕੋ ਏਕੋ ਸਬਦੁ ਵਿਡਾਣੀ ॥

varan bhekh asaroop su eko eko sabad viddaanee |

رنگ، لباس و فرم در پروردگار یگانه موجود بود. شاباد در خداوند یگانه و شگفت انگیز قرار داشت.

ਸਾਚ ਬਿਨਾ ਸੂਚਾ ਕੋ ਨਾਹੀ ਨਾਨਕ ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ॥੬੭॥

saach binaa soochaa ko naahee naanak akath kahaanee |67|

بدون نام واقعی، هیچ کس نمی تواند پاک شود. ای نانک این ناگفته است. ||67||

ਕਿਤੁ ਕਿਤੁ ਬਿਧਿ ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਪੁਰਖਾ ਕਿਤੁ ਕਿਤੁ ਦੁਖਿ ਬਿਨਸਿ ਜਾਈ ॥

kit kit bidh jag upajai purakhaa kit kit dukh binas jaaee |

"ای انسان، جهان چگونه شکل گرفت و چه بلایی به پایان خواهد رسید؟"

ਹਉਮੈ ਵਿਚਿ ਜਗੁ ਉਪਜੈ ਪੁਰਖਾ ਨਾਮਿ ਵਿਸਰਿਐ ਦੁਖੁ ਪਾਈ ॥

haumai vich jag upajai purakhaa naam visariaai dukh paaee |

در خودپرستی جهان شکل گرفت ای انسان. با فراموش کردن نعم، رنج می برد و می میرد.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਹੋਵੈ ਸੁ ਗਿਆਨੁ ਤਤੁ ਬੀਚਾਰੈ ਹਉਮੈ ਸਬਦਿ ਜਲਾਏ ॥

guramukh hovai su giaan tat beechaarai haumai sabad jalaae |

کسی که گورمخ می شود در ذات حکمت معنوی می اندیشد. از طریق شباد، خودخواهی خود را می سوزاند.

ਤਨੁ ਮਨੁ ਨਿਰਮਲੁ ਨਿਰਮਲ ਬਾਣੀ ਸਾਚੈ ਰਹੈ ਸਮਾਏ ॥

tan man niramal niramal baanee saachai rahai samaae |

بدن و ذهن او از طریق بنی مطهر کلام پاک می شود. او در حقیقت جذب می شود.

ਨਾਮੇ ਨਾਮਿ ਰਹੈ ਬੈਰਾਗੀ ਸਾਚੁ ਰਖਿਆ ਉਰਿ ਧਾਰੇ ॥

naame naam rahai bairaagee saach rakhiaa ur dhaare |

از طریق نعم، نام خداوند، او جدا می ماند. او نام واقعی را در قلب خود ثبت می کند.

ਨਾਨਕ ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਜੋਗੁ ਕਦੇ ਨ ਹੋਵੈ ਦੇਖਹੁ ਰਿਦੈ ਬੀਚਾਰੇ ॥੬੮॥

naanak bin naavai jog kade na hovai dekhahu ridai beechaare |68|

ای ناناک، بدون نام، یوگا هرگز به دست نمی آید. این را در قلب خود تأمل کنید و ببینید. ||68||

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਾਚੁ ਸਬਦੁ ਬੀਚਾਰੈ ਕੋਇ ॥

guramukh saach sabad beechaarai koe |

گورمخ کسی است که به کلام واقعی شاباد می اندیشد.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਸਚੁ ਬਾਣੀ ਪਰਗਟੁ ਹੋਇ ॥

guramukh sach baanee paragatt hoe |

بنی حقیقی بر گورمخ نازل می شود.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਮਨੁ ਭੀਜੈ ਵਿਰਲਾ ਬੂਝੈ ਕੋਇ ॥

guramukh man bheejai viralaa boojhai koe |

ذهن گورموک غرق در عشق پروردگار است، اما چقدر نادر هستند کسانی که این را می فهمند.

ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਿਜ ਘਰਿ ਵਾਸਾ ਹੋਇ ॥

guramukh nij ghar vaasaa hoe |

گورموک در خانه خود، در اعماق درون ساکن است.