തിരയുന്നു, തിരയുന്നു, അംബ്രോസിയൽ അമൃതിൽ ഞാൻ കുടിക്കുന്നു.
ഞാൻ സഹിഷ്ണുതയുടെ മാർഗം സ്വീകരിച്ചു, എൻ്റെ മനസ്സ് യഥാർത്ഥ ഗുരുവിന് സമർപ്പിച്ചു.
എല്ലാവരും സ്വയം വിളിക്കുന്നത് സത്യവും യഥാർത്ഥവുമാണ്.
അവൻ മാത്രമാണ് സത്യം, ആർക്കാണ് നാല് യുഗങ്ങളിലും ആഭരണം ലഭിക്കുന്നത്.
തിന്നുകയും കുടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, ഒരാൾ മരിക്കുന്നു, പക്ഷേ ഇപ്പോഴും അറിയില്ല.
ശബാദിൻ്റെ വചനം തിരിച്ചറിയുമ്പോൾ അവൻ ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് മരിക്കുന്നു.
അവൻ്റെ ബോധം സ്ഥിരമായി സ്ഥിരത കൈവരിക്കുന്നു, അവൻ്റെ മനസ്സ് മരണത്തെ അംഗീകരിക്കുന്നു.
ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ അവൻ ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം സാക്ഷാത്കരിക്കുന്നു. ||19||
അഗാധനായ ഭഗവാൻ മനസ്സിൻ്റെ ആകാശത്ത്, പത്താം കവാടത്തിൽ വസിക്കുന്നു;
അവൻ്റെ മഹത്വമുള്ള സ്തുതികൾ ആലപിച്ചുകൊണ്ട് ഒരാൾ അവബോധജന്യമായ സമനിലയിലും സമാധാനത്തിലും വസിക്കുന്നു.
അവൻ വരാനോ പോകാനോ പോകുന്നില്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ കൃപയാൽ അവൻ സ്നേഹപൂർവ്വം ഭഗവാനിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നു.
മനസ്സ്-ആകാശത്തിൻ്റെ നാഥൻ അപ്രാപ്യവും സ്വതന്ത്രനും ജനനത്തിനപ്പുറവുമാണ്.
അവനിൽ കേന്ദ്രീകരിച്ച് ബോധത്തെ സുസ്ഥിരമായി നിലനിർത്തുക എന്നതാണ് ഏറ്റവും യോഗ്യമായ സമാധി.
ഭഗവാൻ്റെ നാമം സ്മരിക്കുന്നത് പുനർജന്മത്തിന് വിധേയമല്ല.
ഗുരുവിൻ്റെ ഉപദേശങ്ങൾ ഏറ്റവും മികച്ചതാണ്; മറ്റെല്ലാ വഴികൾക്കും ഭഗവാൻ്റെ നാമമായ നാമം ഇല്ല. ||20||
എണ്ണിയാലൊടുങ്ങാത്ത വാതിലുകളിലേക്കും വീടുകളിലേക്കും അലഞ്ഞുനടന്ന് ഞാൻ തളർന്നുപോയി.
എൻ്റെ അവതാരങ്ങൾ എണ്ണമറ്റതാണ്, പരിധിയില്ലാതെ.
എനിക്ക് ഒരുപാട് അമ്മമാരും അച്ഛനും മക്കളും പെൺമക്കളും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.
എനിക്ക് എത്രയോ ഗുരുക്കന്മാരും ശിഷ്യന്മാരും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്.