Soekend, soekend drink ek die Ambrosiale nektar in.
Ek het die weg van verdraagsaamheid aangeneem en my gedagtes aan die Ware Guru gegee.
Almal noem homself waar en eg.
Hy alleen is waar, wat die juweel deur die vier eeue verkry.
Eet en drink, mens sterf, maar weet steeds nie.
Hy sterf in 'n oomblik wanneer hy die Woord van die Shabad besef.
Sy bewussyn word permanent stabiel, en sy verstand aanvaar die dood.
Deur Guru se Genade besef hy die Naam, die Naam van die Here. ||19||
Die diepgaande Here woon in die lug van die verstand, die Tiende Poort;
sing Sy Glorious Praises, mens woon in intuïtiewe kalmte en vrede.
Hy gaan nie om te kom, of kom om te gaan nie.
Deur Guru se genade bly hy liefdevol op die Here gefokus.
Die Here van die gees-hemel is ontoeganklik, onafhanklik en buite geboorte.
Die mees waardige Samaadhi is om die bewussyn stabiel te hou, gefokus op Hom.
Deur die Here se Naam te onthou, is 'n mens nie onderworpe aan reïnkarnasie nie.
Die Guru se leringe is die mees uitstekende; alle ander weë ontbreek die Naam, die Naam van die Here. ||20||
As ek na ontelbare drumpels en huise dwaal, het ek moeg geword.
My inkarnasies is ontelbaar, sonder beperking.
Ek het soveel ma's en pa's, seuns en dogters gehad.
Ek het soveel ghoeroes en dissipels gehad.