சித்த் கோஷ்ட்

(பக்கம்: 6)

ਆਦਿ ਕਉ ਬਿਸਮਾਦੁ ਬੀਚਾਰੁ ਕਥੀਅਲੇ ਸੁੰਨ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਲੀਆ ॥

aad kau bisamaad beechaar katheeale sun nirantar vaas leea |

ஆரம்பத்தைப் பற்றிய வியப்பை மட்டுமே நாம் வெளிப்படுத்த முடியும். முழுமையானது அப்போது தனக்குள் முடிவில்லாமல் ஆழமாக நிலைத்திருந்தது.

ਅਕਲਪਤ ਮੁਦ੍ਰਾ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਬੀਚਾਰੀਅਲੇ ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚਾ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥

akalapat mudraa gur giaan beechaareeale ghatt ghatt saachaa sarab jeea |

குருவின் ஆன்மீக ஞானத்தின் காதணிகளாக இருக்க ஆசையிலிருந்து விடுபடுவதைக் கருதுங்கள். உண்மையான இறைவன், அனைவரின் ஆன்மாவும், ஒவ்வொரு இதயத்திலும் வசிக்கிறார்.

ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਅਵਿਗਤਿ ਸਮਾਈਐ ਤਤੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸਹਜਿ ਲਹੈ ॥

gur bachanee avigat samaaeeai tat niranjan sahaj lahai |

குருவின் வார்த்தையின் மூலம், ஒருவர் முழுமையில் ஒன்றிணைந்து, மாசற்ற சாரத்தை உள்ளுணர்வுடன் பெறுகிறார்.

ਨਾਨਕ ਦੂਜੀ ਕਾਰ ਨ ਕਰਣੀ ਸੇਵੈ ਸਿਖੁ ਸੁ ਖੋਜਿ ਲਹੈ ॥

naanak doojee kaar na karanee sevai sikh su khoj lahai |

ஓ நானக், அந்த சீக்கியர் வழியைத் தேடிக் கண்டுபிடித்து வேறு யாருக்கும் சேவை செய்வதில்லை.

ਹੁਕਮੁ ਬਿਸਮਾਦੁ ਹੁਕਮਿ ਪਛਾਣੈ ਜੀਅ ਜੁਗਤਿ ਸਚੁ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥

hukam bisamaad hukam pachhaanai jeea jugat sach jaanai soee |

அற்புதமானதும் ஆச்சரியமுமானது அவருடைய கட்டளை; அவனே தன் கட்டளையை உணர்ந்து அவனுடைய உயிரினங்களின் உண்மையான வாழ்க்கை முறையை அறிவான்.

ਆਪੁ ਮੇਟਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਹੋਵੈ ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਜੋਗੀ ਕਹੀਐ ਸੋਈ ॥੨੩॥

aap mett niraalam hovai antar saach jogee kaheeai soee |23|

தன் அகங்காரத்தை ஒழிப்பவன் ஆசையிலிருந்து விடுபடுகிறான்; அவர் ஒரு யோகி, உண்மையான இறைவனை ஆழமாகப் பதித்திருக்கிறார். ||23||

ਅਵਿਗਤੋ ਨਿਰਮਾਇਲੁ ਉਪਜੇ ਨਿਰਗੁਣ ਤੇ ਸਰਗੁਣੁ ਥੀਆ ॥

avigato niramaaeil upaje niragun te saragun theea |

அவரது முழுமையான இருப்பு நிலையிலிருந்து, அவர் மாசற்ற வடிவத்தை ஏற்றுக்கொண்டார்; உருவமற்ற நிலையில் இருந்து, அவர் உயர்ந்த வடிவத்தை ஏற்றுக்கொண்டார்.

ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਚੈ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਈਐ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ਲੀਆ ॥

satigur parachai param pad paaeeai saachai sabad samaae leea |

உண்மையான குருவை மகிழ்விப்பதன் மூலம், உயர்ந்த அந்தஸ்து பெறப்படுகிறது, மேலும் ஒருவர் ஷபாத்தின் உண்மையான வார்த்தையில் லயிக்கப்படுகிறார்.

ਏਕੇ ਕਉ ਸਚੁ ਏਕਾ ਜਾਣੈ ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਦੂਰਿ ਕੀਆ ॥

eke kau sach ekaa jaanai haumai doojaa door keea |

உண்மையான இறைவனை ஒருவனே அறிகிறான்; அவர் தனது அகங்காரத்தையும் இருமையையும் வெகுதூரம் அனுப்புகிறார்.

ਸੋ ਜੋਗੀ ਗੁਰਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ਅੰਤਰਿ ਕਮਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਥੀਆ ॥

so jogee gurasabad pachhaanai antar kamal pragaas theea |

அவர் ஒருவரே யோகி, குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தையை உணர்ந்தவர்; இதயத் தாமரை உள்ளே மலரும்.

ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਅੰਤਰਿ ਜਾਣੈ ਸਰਬ ਦਇਆ ॥

jeevat marai taa sabh kichh soojhai antar jaanai sarab deaa |

ஒருவன் உயிருடன் இருக்கும்போதே இறந்து போனால், அவன் எல்லாவற்றையும் புரிந்துகொள்வான்; எல்லோரிடமும் கருணையும் கருணையும் கொண்ட இறைவனை அவர் தனக்குள் ஆழமாக அறிவார்.

ਨਾਨਕ ਤਾ ਕਉ ਮਿਲੈ ਵਡਾਈ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥੨੪॥

naanak taa kau milai vaddaaee aap pachhaanai sarab jeea |24|

ஓ நானக், அவர் புகழ்பெற்ற பேருண்மையால் ஆசீர்வதிக்கப்பட்டவர்; எல்லா உயிர்களிலும் தன்னை உணர்கிறான். ||24||

ਸਾਚੌ ਉਪਜੈ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵੈ ਸਾਚੇ ਸੂਚੇ ਏਕ ਮਇਆ ॥

saachau upajai saach samaavai saache sooche ek meaa |

நாம் சத்தியத்திலிருந்து வெளிப்பட்டு, மீண்டும் சத்தியத்தில் இணைகிறோம். தூய்மையான உயிரினம் ஒரே உண்மையான இறைவனுடன் இணைகிறது.

ਝੂਠੇ ਆਵਹਿ ਠਵਰ ਨ ਪਾਵਹਿ ਦੂਜੈ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਭਇਆ ॥

jhootthe aaveh tthavar na paaveh doojai aavaa gaun bheaa |

பொய்யானது வந்து, இளைப்பாறுவதற்கு இடமில்லை; இருமையில், அவை வந்து செல்கின்றன.

ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਮਿਟੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਆਪੇ ਪਰਖੈ ਬਖਸਿ ਲਇਆ ॥

aavaa gaun mittai gurasabadee aape parakhai bakhas leaa |

இந்த மறுபிறவியில் வருவதும் போவதும் குருவின் ஷபாத்தின் வார்த்தையின் மூலம் முடிவடைகிறது; கர்த்தர் தாமே ஆராய்ந்து அவருடைய மன்னிப்பை வழங்குகிறார்.

ਏਕਾ ਬੇਦਨ ਦੂਜੈ ਬਿਆਪੀ ਨਾਮੁ ਰਸਾਇਣੁ ਵੀਸਰਿਆ ॥

ekaa bedan doojai biaapee naam rasaaein veesariaa |

இருமை நோயால் அவதிப்படுபவன், அமிர்தத்தின் ஆதாரமான நாமத்தை மறந்து விடுகிறான்.

ਸੋ ਬੂਝੈ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁ ਮੁਕਤੁ ਭਇਆ ॥

so boojhai jis aap bujhaae gur kai sabad su mukat bheaa |

இறைவன் யாரைப் புரிந்து கொள்ளத் தூண்டுகிறான் என்பதை அவன் மட்டுமே புரிந்துகொள்கிறான். குருவின் சபாத்தின் மூலம் ஒருவன் விடுதலை பெறுகிறான்.

ਨਾਨਕ ਤਾਰੇ ਤਾਰਣਹਾਰਾ ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਪਰਹਰਿਆ ॥੨੫॥

naanak taare taaranahaaraa haumai doojaa parahariaa |25|

ஓ நானக், அகங்காரத்தையும் இருமையையும் விரட்டியடிப்பவரை விடுதலை செய்பவர் விடுவிக்கிறார். ||25||

ਮਨਮੁਖਿ ਭੂਲੈ ਜਮ ਕੀ ਕਾਣਿ ॥

manamukh bhoolai jam kee kaan |

சுய-விருப்பமுள்ள மன்முகர்கள் மரணத்தின் நிழலின் கீழ் ஏமாற்றப்படுகிறார்கள்.

ਪਰ ਘਰੁ ਜੋਹੈ ਹਾਣੇ ਹਾਣਿ ॥

par ghar johai haane haan |

அவர்கள் மற்றவர்களின் வீடுகளைப் பார்க்கிறார்கள், இழக்கிறார்கள்.