سدھ گوشٹ

(صفحو: 6)

ਆਦਿ ਕਉ ਬਿਸਮਾਦੁ ਬੀਚਾਰੁ ਕਥੀਅਲੇ ਸੁੰਨ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਲੀਆ ॥

aad kau bisamaad beechaar katheeale sun nirantar vaas leea |

اسان صرف شروعات جي باري ۾ حيرت جي احساس جو اظهار ڪري سگهون ٿا. پوءِ مطلق پنهنجي اندر بي انتها گهيرو رهي ٿو.

ਅਕਲਪਤ ਮੁਦ੍ਰਾ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਬੀਚਾਰੀਅਲੇ ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚਾ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥

akalapat mudraa gur giaan beechaareeale ghatt ghatt saachaa sarab jeea |

گرو جي روحاني حڪمت جي ڪنن جي ڪنن جي خواهش کان آزادي تي غور ڪريو. سچو رب، سڀني جو روح، هر دل ۾ رهجي ٿو.

ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਅਵਿਗਤਿ ਸਮਾਈਐ ਤਤੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸਹਜਿ ਲਹੈ ॥

gur bachanee avigat samaaeeai tat niranjan sahaj lahai |

گرو جي ڪلام ذريعي، هڪ مطلق ۾ ضم ٿي وڃي ٿو، ۽ غير معمولي طور تي غير معمولي جوهر حاصل ڪري ٿو.

ਨਾਨਕ ਦੂਜੀ ਕਾਰ ਨ ਕਰਣੀ ਸੇਵੈ ਸਿਖੁ ਸੁ ਖੋਜਿ ਲਹੈ ॥

naanak doojee kaar na karanee sevai sikh su khoj lahai |

اي نانڪ، اهو سک جيڪو ڳولي ٿو ۽ رستو ڳولي ٿو، اهو ڪنهن ٻئي جي خدمت نٿو ڪري.

ਹੁਕਮੁ ਬਿਸਮਾਦੁ ਹੁਕਮਿ ਪਛਾਣੈ ਜੀਅ ਜੁਗਤਿ ਸਚੁ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥

hukam bisamaad hukam pachhaanai jeea jugat sach jaanai soee |

عجيب ۽ حيرت انگيز آهي سندس حڪم؛ اھو ئي پنھنجي حڪم کي سمجھي ٿو ۽ پنھنجي مخلوق جي زندگيءَ جي صحيح طريقي کي ڄاڻي ٿو.

ਆਪੁ ਮੇਟਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਹੋਵੈ ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਜੋਗੀ ਕਹੀਐ ਸੋਈ ॥੨੩॥

aap mett niraalam hovai antar saach jogee kaheeai soee |23|

جيڪو پنهنجي خودغرضي کي ختم ڪري ٿو سو خواهشن کان آزاد ٿي وڃي ٿو. اھو اڪيلو ھڪڙو يوگي آھي، جيڪو سچي پالڻھار کي اندر اندر گھيرو ڪري ٿو. ||23||

ਅਵਿਗਤੋ ਨਿਰਮਾਇਲੁ ਉਪਜੇ ਨਿਰਗੁਣ ਤੇ ਸਰਗੁਣੁ ਥੀਆ ॥

avigato niramaaeil upaje niragun te saragun theea |

هن جي مطلق وجود جي حالت مان، هن کي بي مثال روپ فرض ڪيو؛ بي ترتيب مان، هن اعليٰ شڪل اختيار ڪئي.

ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਚੈ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਈਐ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ਲੀਆ ॥

satigur parachai param pad paaeeai saachai sabad samaae leea |

سچي گرو کي راضي ڪرڻ سان، اعليٰ مرتبو حاصل ٿئي ٿو ۽ انسان سچي ڪلام ۾ جذب ٿئي ٿو.

ਏਕੇ ਕਉ ਸਚੁ ਏਕਾ ਜਾਣੈ ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਦੂਰਿ ਕੀਆ ॥

eke kau sach ekaa jaanai haumai doojaa door keea |

هو سچي رب کي اڪيلو ۽ اڪيلو ڄاڻي ٿو. هو پنهنجي انا ۽ دوکي کي پري موڪلي ٿو.

ਸੋ ਜੋਗੀ ਗੁਰਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ਅੰਤਰਿ ਕਮਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਥੀਆ ॥

so jogee gurasabad pachhaanai antar kamal pragaas theea |

اھو اڪيلو يوگي آھي، جيڪو گرو جي ڪلام کي سمجھي ٿو. دل جو ڪنول اندر ۾ ڦٽي ٿو.

ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਅੰਤਰਿ ਜਾਣੈ ਸਰਬ ਦਇਆ ॥

jeevat marai taa sabh kichh soojhai antar jaanai sarab deaa |

جيڪڏهن ڪو جيئرو ئي مري وڃي ته پوءِ هو سڀ ڪجهه سمجهي ٿو. هو رب کي پنهنجي اندر اندر ڄاڻي ٿو، جيڪو سڀني تي مهربان ۽ رحم ڪندڙ آهي.

ਨਾਨਕ ਤਾ ਕਉ ਮਿਲੈ ਵਡਾਈ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥੨੪॥

naanak taa kau milai vaddaaee aap pachhaanai sarab jeea |24|

اي نانڪ، هن کي شاندار عظمت سان نوازيو ويو آهي. هو پاڻ کي سڀني مخلوقات ۾ محسوس ڪري ٿو. ||24||

ਸਾਚੌ ਉਪਜੈ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵੈ ਸਾਚੇ ਸੂਚੇ ਏਕ ਮਇਆ ॥

saachau upajai saach samaavai saache sooche ek meaa |

اسان سچ مان نڪرندا آهيون، ۽ ٻيهر سچ ۾ ملن ٿا. خالص ذات هڪ سچي رب ۾ ضم ٿي وڃي ٿي.

ਝੂਠੇ ਆਵਹਿ ਠਵਰ ਨ ਪਾਵਹਿ ਦੂਜੈ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਭਇਆ ॥

jhootthe aaveh tthavar na paaveh doojai aavaa gaun bheaa |

ڪوڙا اچن ٿا، ۽ آرام جي جاءِ نه ٿا ملن. ٻهراڙيءَ ۾، اهي اچن ٿا ۽ وڃن ٿا.

ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਮਿਟੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਆਪੇ ਪਰਖੈ ਬਖਸਿ ਲਇਆ ॥

aavaa gaun mittai gurasabadee aape parakhai bakhas leaa |

هي اچڻ ۽ ٻيهر جنم ۾ وڃڻ گرو جي ڪلام جي ذريعي ختم ٿي ويو آهي؛ رب پاڻ تجزيو ڪري ٿو ۽ سندس بخشش عطا ڪري ٿو.

ਏਕਾ ਬੇਦਨ ਦੂਜੈ ਬਿਆਪੀ ਨਾਮੁ ਰਸਾਇਣੁ ਵੀਸਰਿਆ ॥

ekaa bedan doojai biaapee naam rasaaein veesariaa |

جيڪو ٻچن جي مرض ۾ مبتلا ٿئي ٿو، ان کي وسري وڃي ٿو نام، جيڪو امرت جو سرچشمو آهي.

ਸੋ ਬੂਝੈ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁ ਮੁਕਤੁ ਭਇਆ ॥

so boojhai jis aap bujhaae gur kai sabad su mukat bheaa |

اُهو ئي سمجهي ٿو، جنهن کي رب سمجهائي ٿو. گرو جي ڪلام جي ذريعي، هڪ آزاد آهي.

ਨਾਨਕ ਤਾਰੇ ਤਾਰਣਹਾਰਾ ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਪਰਹਰਿਆ ॥੨੫॥

naanak taare taaranahaaraa haumai doojaa parahariaa |25|

اي نانڪ، آزاد ڪرڻ وارو ان کي آزاد ڪري ٿو جيڪو انا ۽ دوکي کي ڪڍي ٿو. ||25||

ਮਨਮੁਖਿ ਭੂਲੈ ਜਮ ਕੀ ਕਾਣਿ ॥

manamukh bhoolai jam kee kaan |

خود غرض انسان موت جي ڇانوَ هيٺ، گمراهه ٿي ويندا آهن.

ਪਰ ਘਰੁ ਜੋਹੈ ਹਾਣੇ ਹਾਣਿ ॥

par ghar johai haane haan |

اهي ٻين جي گهرن ۾ نظر اچن ٿا، ۽ گم ٿي ويا.