منٺار شڪ ۾ ڦاٿل، بيابان ۾ ڀڄن ٿا.
واٽ وڃائي ويهڻ، ڦريا ويا آهن. اهي قبرستان ۾ پنهنجا منتر ڳائيندا آهن.
اهي شبد جو خيال نٿا رکن. ان جي بدران، اهي فحش بيان ڪن ٿا.
اي نانڪ، جيڪي سچ سان مشابهت رکن ٿا، سي امن کي ڄاڻن ٿا. ||26||
گرومخ خدا جي خوف ۾ رهندو آهي، سچي رب.
گرو جي باني جي ڪلام ذريعي، گرومخ اڻ سڌريل کي سڌاري ٿو.
گرو مُخ رب جي پاڪيزه، پاڪيزه ساراهه ڳائي ٿو.
گرو مُخ اعليٰ، مقدس حيثيت حاصل ڪري ٿو.
گرومخ پنهنجي جسم جي هر وار سان رب جو ذڪر ڪري ٿو.
اي نانڪ، گرومخ سچ ۾ ملائي ٿو. ||27||
گرو مُخ سچو گرو کي راضي آهي؛ هي ويداس تي غور ڪرڻ آهي.
سچي گروءَ کي راضي ڪري، گرو مُخ کي پار ڪيو ويندو آهي.
سچي گرو کي خوش ڪرڻ سان، گرومخ کي لفظ جي روحاني حڪمت ملي ٿي.
سچي گرو کي راضي ڪرڻ سان، گرو مُخ کي پنهنجي اندر جو رستو معلوم ٿئي ٿو.
گرومخ غيب ۽ لامحدود رب کي حاصل ڪري ٿو.
اي نانڪ، گرومخ آزاديءَ جو دروازو ڳولي ٿو. ||28||
گرو مُخ اڻ ڄاتل حڪمت جي ڳالهه ڪندو آهي.
هن جي خاندان جي وچ ۾، گرومخ هڪ روحاني زندگي گذاري ٿو.
گرو مُخ محبت سان اندر اندر غور ڪري ٿو.
گرو مُخ شَبَدَ، ۽ نيڪ اخلاق حاصل ڪري ٿو.