Manmukhët janë të hutuar nga dyshimi, duke u endur në shkretëtirë.
Duke humbur rrugën, ata janë plaçkitur; ata këndojnë mantrat e tyre në vendet e djegies.
Ata nuk mendojnë për Shabadin; në vend të kësaj, ata shqiptojnë turpësi.
O Nanak, ata që janë të përshtatur me të Vërtetën e njohin paqen. ||26||
Gurmukh jeton në frikën e Zotit, Zotit të Vërtetë.
Nëpërmjet Fjalës së Bani-t të Guru-së, Gurmukh-u rafinon të papërpunuarin.
Gurmukh këndon lavdërimet e papërlyera, të lavdishme të Zotit.
Gurmukhu arrin statusin suprem, të shenjtëruar.
Gurmukhu mediton mbi Zotin me çdo qime të trupit të tij.
O Nanak, Gurmukhu shkrihet në të Vërtetën. ||27||
Gurmukhu është i këndshëm për Guru-në e Vërtetë; ky është soditje mbi Vedat.
Duke e kënaqur Guru-në e Vërtetë, Gurmukh-u bartet.
Duke e kënaqur Guru-në e Vërtetë, Gurmukhu merr mençurinë shpirtërore të Shabadit.
Duke e kënaqur Guru-në e Vërtetë, Gurmukhu e njeh shtegun brenda.
Gurmukhu arrin Zotin e padukshëm dhe të pafund.
O Nanak, Gurmukhu gjen derën e çlirimit. ||28||
Gurmukhu flet urtësinë e pashprehur.
Në mes të familjes së tij, Gurmukh jeton një jetë shpirtërore.
Gurmukh mediton me dashuri thellë brenda.
Gurmukhu fiton shabadin dhe sjelljen e drejtë.