Manmukhowie, wędrując po pustyni, są zdezorientowani wątpliwościami.
Zbłądziwszy, zostają splądrowani; intonują swoje mantry na terenach kremacji.
Nie myślą o Szabadzie; zamiast tego wypowiadają wulgaryzmy.
O Nanak, ci, którzy są dostrojeni do Prawdy, znają pokój. ||26||
Gurmukh żyje w bojaźni Bożej, Prawdziwego Pana.
Poprzez Słowo Bani Guru, Gurmukh oczyszcza nierafinowane.
Gurmukh śpiewa nieskazitelną Chwałę Pana.
Gurmukh osiąga najwyższy, uświęcony status.
Gurmukh medytuje o Panu każdym włosem na swoim ciele.
O Nanak, Gurmukh łączy się z Prawdą. ||27||
Gurmukh podoba się Prawdziwemu Guru; to jest kontemplacja Wed.
Zadowalając Prawdziwego Guru, Gurmukh zostaje przeniesiony.
Zadowalając Prawdziwego Guru, Gurmukh otrzymuje duchową mądrość Shabad.
Zadowalając Prawdziwego Guru, Gurmukh poznaje ścieżkę wewnątrz.
Gurmukh osiąga niewidzialnego i nieskończonego Pana.
O Nanak, Gurmukh znajduje bramę wyzwolenia. ||28||
Gurmukh głosi niewypowiedzianą mądrość.
Pośród swojej rodziny Gurmukh prowadzi życie duchowe.
Gurmukh z miłością medytuje głęboko w sobie.
Gurmukh osiąga Shabad i prawe postępowanie.