सिध गोसटि

(पान: 6)

ਆਦਿ ਕਉ ਬਿਸਮਾਦੁ ਬੀਚਾਰੁ ਕਥੀਅਲੇ ਸੁੰਨ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਲੀਆ ॥

आदि कउ बिसमादु बीचारु कथीअले सुंन निरंतरि वासु लीआ ॥

आपण केवळ सुरुवातीबद्दल आश्चर्याची भावना व्यक्त करू शकतो. निरपेक्ष तो अविरतपणे स्वतःमध्ये खोलवर राहतो.

ਅਕਲਪਤ ਮੁਦ੍ਰਾ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਬੀਚਾਰੀਅਲੇ ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚਾ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥

अकलपत मुद्रा गुर गिआनु बीचारीअले घटि घटि साचा सरब जीआ ॥

गुरूंच्या अध्यात्मिक बुद्धीची कर्णकले बनण्याच्या इच्छेपासून मुक्ततेचा विचार करा. खरा परमेश्वर, सर्वांचा आत्मा, प्रत्येक हृदयात वास करतो.

ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਅਵਿਗਤਿ ਸਮਾਈਐ ਤਤੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸਹਜਿ ਲਹੈ ॥

गुर बचनी अविगति समाईऐ ततु निरंजनु सहजि लहै ॥

गुरूंच्या वचनाद्वारे, व्यक्ती निरपेक्षतेमध्ये विलीन होतो, आणि अंतर्ज्ञानाने निष्कलंक सार प्राप्त करतो.

ਨਾਨਕ ਦੂਜੀ ਕਾਰ ਨ ਕਰਣੀ ਸੇਵੈ ਸਿਖੁ ਸੁ ਖੋਜਿ ਲਹੈ ॥

नानक दूजी कार न करणी सेवै सिखु सु खोजि लहै ॥

हे नानक, जो शीख मार्ग शोधतो आणि शोधतो तो इतर कोणाचीही सेवा करत नाही.

ਹੁਕਮੁ ਬਿਸਮਾਦੁ ਹੁਕਮਿ ਪਛਾਣੈ ਜੀਅ ਜੁਗਤਿ ਸਚੁ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥

हुकमु बिसमादु हुकमि पछाणै जीअ जुगति सचु जाणै सोई ॥

त्याची आज्ञा अद्भुत आणि आश्चर्यकारक आहे; तो एकटाच त्याची आज्ञा ओळखतो आणि त्याच्या जीवांची खरी जीवनपद्धती जाणतो.

ਆਪੁ ਮੇਟਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਹੋਵੈ ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਜੋਗੀ ਕਹੀਐ ਸੋਈ ॥੨੩॥

आपु मेटि निरालमु होवै अंतरि साचु जोगी कहीऐ सोई ॥२३॥

जो आपला स्वाभिमान नाहीसा करतो तो वासनामुक्त होतो; तो एकटाच योगी आहे, जो खऱ्या परमेश्वराला खोलवर धारण करतो. ||२३||

ਅਵਿਗਤੋ ਨਿਰਮਾਇਲੁ ਉਪਜੇ ਨਿਰਗੁਣ ਤੇ ਸਰਗੁਣੁ ਥੀਆ ॥

अविगतो निरमाइलु उपजे निरगुण ते सरगुणु थीआ ॥

त्याच्या निरपेक्ष अस्तित्वाच्या अवस्थेतून, त्याने पवित्र रूप धारण केले; निराकारातून, त्याने सर्वोच्च रूप धारण केले.

ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਚੈ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਈਐ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ਲੀਆ ॥

सतिगुर परचै परम पदु पाईऐ साचै सबदि समाइ लीआ ॥

खऱ्या गुरूंना प्रसन्न केल्याने परम दर्जा प्राप्त होतो आणि माणूस खऱ्या शब्दात लीन होतो.

ਏਕੇ ਕਉ ਸਚੁ ਏਕਾ ਜਾਣੈ ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਦੂਰਿ ਕੀਆ ॥

एके कउ सचु एका जाणै हउमै दूजा दूरि कीआ ॥

तो खऱ्या प्रभूला एकच म्हणून ओळखतो; तो आपला अहंकार आणि द्वैत दूर पाठवतो.

ਸੋ ਜੋਗੀ ਗੁਰਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ਅੰਤਰਿ ਕਮਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਥੀਆ ॥

सो जोगी गुरसबदु पछाणै अंतरि कमलु प्रगासु थीआ ॥

तो एकटाच योगी आहे, जो गुरूंच्या वचनाची जाणीव करतो; हृदयाचे कमळ आत उमलते.

ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਅੰਤਰਿ ਜਾਣੈ ਸਰਬ ਦਇਆ ॥

जीवतु मरै ता सभु किछु सूझै अंतरि जाणै सरब दइआ ॥

जिवंतपणी मेला तर त्याला सर्व काही समजते; तो प्रभूला स्वतःमध्ये खोलवर ओळखतो, जो सर्वांवर दयाळू आणि दयाळू आहे.

ਨਾਨਕ ਤਾ ਕਉ ਮਿਲੈ ਵਡਾਈ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥੨੪॥

नानक ता कउ मिलै वडाई आपु पछाणै सरब जीआ ॥२४॥

हे नानक, त्याला तेजस्वी महानतेचा आशीर्वाद आहे; तो सर्व प्राण्यांमध्ये स्वतःला ओळखतो. ||24||

ਸਾਚੌ ਉਪਜੈ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵੈ ਸਾਚੇ ਸੂਚੇ ਏਕ ਮਇਆ ॥

साचौ उपजै साचि समावै साचे सूचे एक मइआ ॥

आपण सत्यातून बाहेर पडतो, आणि पुन्हा सत्यात विलीन होतो. शुद्ध अस्तित्व एकच सत्य परमेश्वरात विलीन होते.

ਝੂਠੇ ਆਵਹਿ ਠਵਰ ਨ ਪਾਵਹਿ ਦੂਜੈ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਭਇਆ ॥

झूठे आवहि ठवर न पावहि दूजै आवा गउणु भइआ ॥

खोटे येतात, त्यांना विश्रांतीची जागा मिळत नाही. द्वैत मध्ये, ते येतात आणि जातात.

ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਮਿਟੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਆਪੇ ਪਰਖੈ ਬਖਸਿ ਲਇਆ ॥

आवा गउणु मिटै गुरसबदी आपे परखै बखसि लइआ ॥

हे येणे आणि पुनर्जन्मात जाणे हे गुरूच्या वचनाने संपते; प्रभु स्वतः विश्लेषण करतो आणि त्याला क्षमा देतो.

ਏਕਾ ਬੇਦਨ ਦੂਜੈ ਬਿਆਪੀ ਨਾਮੁ ਰਸਾਇਣੁ ਵੀਸਰਿਆ ॥

एका बेदन दूजै बिआपी नामु रसाइणु वीसरिआ ॥

जो द्वैताच्या रोगाने ग्रस्त असतो, तो अमृताचे उगमस्थान असलेल्या नामाला विसरतो.

ਸੋ ਬੂਝੈ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁ ਮੁਕਤੁ ਭਇਆ ॥

सो बूझै जिसु आपि बुझाए गुर कै सबदि सु मुकतु भइआ ॥

परमेश्वर ज्याला समजून घेण्याची प्रेरणा देतो तोच समजतो. गुरूंच्या वचनाने मुक्ती मिळते.

ਨਾਨਕ ਤਾਰੇ ਤਾਰਣਹਾਰਾ ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਪਰਹਰਿਆ ॥੨੫॥

नानक तारे तारणहारा हउमै दूजा परहरिआ ॥२५॥

हे नानक, जो अहंकार आणि द्वैत दूर करतो त्याला मुक्ती देणारा मुक्ती देतो. ||२५||

ਮਨਮੁਖਿ ਭੂਲੈ ਜਮ ਕੀ ਕਾਣਿ ॥

मनमुखि भूलै जम की काणि ॥

स्वेच्छेने युक्त मनमुख मृत्यूच्या छायेखाली भ्रमित होतात.

ਪਰ ਘਰੁ ਜੋਹੈ ਹਾਣੇ ਹਾਣਿ ॥

पर घरु जोहै हाणे हाणि ॥

ते इतरांच्या घरात डोकावतात आणि हरतात.