ಸಿಧ್ ಗೋಷ್ಟ್

(ಪುಟ: 6)

ਆਦਿ ਕਉ ਬਿਸਮਾਦੁ ਬੀਚਾਰੁ ਕਥੀਅਲੇ ਸੁੰਨ ਨਿਰੰਤਰਿ ਵਾਸੁ ਲੀਆ ॥

aad kau bisamaad beechaar katheeale sun nirantar vaas leea |

ನಾವು ಆರಂಭದ ಬಗ್ಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯದ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಮಾತ್ರ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಬಹುದು. ಆಗ ಸಂಪೂರ್ಣವು ಅನಂತವಾಗಿ ತನ್ನೊಳಗೆ ಆಳವಾಗಿ ನೆಲೆಸಿತ್ತು.

ਅਕਲਪਤ ਮੁਦ੍ਰਾ ਗੁਰ ਗਿਆਨੁ ਬੀਚਾਰੀਅਲੇ ਘਟਿ ਘਟਿ ਸਾਚਾ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥

akalapat mudraa gur giaan beechaareeale ghatt ghatt saachaa sarab jeea |

ಗುರುವಿನ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಜ್ಞಾನದ ಕಿವಿಯೋಲೆಗಳಾಗುವ ಬಯಕೆಯಿಂದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಿ. ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತ, ಎಲ್ಲರ ಆತ್ಮ, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಹೃದಯದಲ್ಲಿಯೂ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾನೆ.

ਗੁਰ ਬਚਨੀ ਅਵਿਗਤਿ ਸਮਾਈਐ ਤਤੁ ਨਿਰੰਜਨੁ ਸਹਜਿ ਲਹੈ ॥

gur bachanee avigat samaaeeai tat niranjan sahaj lahai |

ಗುರುವಿನ ವಾಕ್ಯದ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬನು ಸಂಪೂರ್ಣದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ನಿರ್ಮಲವಾದ ಸಾರವನ್ನು ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯಿಂದ ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਨਾਨਕ ਦੂਜੀ ਕਾਰ ਨ ਕਰਣੀ ਸੇਵੈ ਸਿਖੁ ਸੁ ਖੋਜਿ ਲਹੈ ॥

naanak doojee kaar na karanee sevai sikh su khoj lahai |

ಓ ನಾನಕ್, ಮಾರ್ಗವನ್ನು ಹುಡುಕುವ ಮತ್ತು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ಸಿಖ್ ಬೇರೆಯವರಿಗೆ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ਹੁਕਮੁ ਬਿਸਮਾਦੁ ਹੁਕਮਿ ਪਛਾਣੈ ਜੀਅ ਜੁਗਤਿ ਸਚੁ ਜਾਣੈ ਸੋਈ ॥

hukam bisamaad hukam pachhaanai jeea jugat sach jaanai soee |

ಅವನ ಆಜ್ಞೆಯು ಅದ್ಭುತ ಮತ್ತು ಅದ್ಭುತವಾಗಿದೆ; ಅವನು ಮಾತ್ರ ತನ್ನ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಜೀವಿಗಳ ನಿಜವಾದ ಜೀವನ ವಿಧಾನವನ್ನು ತಿಳಿದಿರುತ್ತಾನೆ.

ਆਪੁ ਮੇਟਿ ਨਿਰਾਲਮੁ ਹੋਵੈ ਅੰਤਰਿ ਸਾਚੁ ਜੋਗੀ ਕਹੀਐ ਸੋਈ ॥੨੩॥

aap mett niraalam hovai antar saach jogee kaheeai soee |23|

ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರವನ್ನು ನಿರ್ಮೂಲನೆ ಮಾಡುವವನು ಆಸೆಯಿಂದ ಮುಕ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ಮಾತ್ರ ಯೋಗಿ, ಯಾರು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪಿಸುತ್ತಾರೆ. ||23||

ਅਵਿਗਤੋ ਨਿਰਮਾਇਲੁ ਉਪਜੇ ਨਿਰਗੁਣ ਤੇ ਸਰਗੁਣੁ ਥੀਆ ॥

avigato niramaaeil upaje niragun te saragun theea |

ಅವರ ಸಂಪೂರ್ಣ ಅಸ್ತಿತ್ವದ ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ, ಅವರು ನಿರ್ಮಲ ರೂಪವನ್ನು ಪಡೆದರು; ನಿರಾಕಾರದಿಂದ, ಅವರು ಸರ್ವೋಚ್ಚ ರೂಪವನ್ನು ಪಡೆದರು.

ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਚੈ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਈਐ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ਲੀਆ ॥

satigur parachai param pad paaeeai saachai sabad samaae leea |

ನಿಜವಾದ ಗುರುವನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಸುವ ಮೂಲಕ, ಸರ್ವೋಚ್ಚ ಸ್ಥಾನಮಾನವನ್ನು ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಶಬ್ದದ ನಿಜವಾದ ಪದದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗುತ್ತದೆ.

ਏਕੇ ਕਉ ਸਚੁ ਏਕਾ ਜਾਣੈ ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਦੂਰਿ ਕੀਆ ॥

eke kau sach ekaa jaanai haumai doojaa door keea |

ಅವನು ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಒಬ್ಬನೇ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದ್ದಾನೆ; ಅವನು ತನ್ನ ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ದ್ವಂದ್ವವನ್ನು ದೂರಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਸੋ ਜੋਗੀ ਗੁਰਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ਅੰਤਰਿ ਕਮਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਥੀਆ ॥

so jogee gurasabad pachhaanai antar kamal pragaas theea |

ಅವನೊಬ್ಬನೇ ಯೋಗಿ, ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದವನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವವನು; ಹೃದಯ ಕಮಲವು ಒಳಗೆ ಅರಳುತ್ತದೆ.

ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਝੈ ਅੰਤਰਿ ਜਾਣੈ ਸਰਬ ਦਇਆ ॥

jeevat marai taa sabh kichh soojhai antar jaanai sarab deaa |

ಒಬ್ಬನು ಇನ್ನೂ ಜೀವಂತವಾಗಿರುವಾಗ ಸತ್ತರೆ, ಅವನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ; ಅವನು ತನ್ನೊಳಗೆ ಆಳವಾಗಿ ಭಗವಂತನನ್ನು ತಿಳಿದಿದ್ದಾನೆ, ಅವನು ಎಲ್ಲರಿಗೂ ದಯೆ ಮತ್ತು ಸಹಾನುಭೂತಿ ಹೊಂದಿದ್ದಾನೆ.

ਨਾਨਕ ਤਾ ਕਉ ਮਿਲੈ ਵਡਾਈ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਸਰਬ ਜੀਆ ॥੨੪॥

naanak taa kau milai vaddaaee aap pachhaanai sarab jeea |24|

ಓ ನಾನಕ್, ಅವರು ಅದ್ಭುತವಾದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ; ಅವನು ಎಲ್ಲಾ ಜೀವಿಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ. ||24||

ਸਾਚੌ ਉਪਜੈ ਸਾਚਿ ਸਮਾਵੈ ਸਾਚੇ ਸੂਚੇ ਏਕ ਮਇਆ ॥

saachau upajai saach samaavai saache sooche ek meaa |

ನಾವು ಸತ್ಯದಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತೇವೆ ಮತ್ತು ಮತ್ತೆ ಸತ್ಯದಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆ. ಶುದ್ಧ ಜೀವಿ ಒಬ್ಬನೇ ನಿಜವಾದ ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ವಿಲೀನಗೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.

ਝੂਠੇ ਆਵਹਿ ਠਵਰ ਨ ਪਾਵਹਿ ਦੂਜੈ ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਭਇਆ ॥

jhootthe aaveh tthavar na paaveh doojai aavaa gaun bheaa |

ಸುಳ್ಳು ಬರುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ; ದ್ವಂದ್ವದಲ್ಲಿ, ಅವರು ಬಂದು ಹೋಗುತ್ತಾರೆ.

ਆਵਾ ਗਉਣੁ ਮਿਟੈ ਗੁਰਸਬਦੀ ਆਪੇ ਪਰਖੈ ਬਖਸਿ ਲਇਆ ॥

aavaa gaun mittai gurasabadee aape parakhai bakhas leaa |

ಇದು ಪುನರ್ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಬರುವುದು ಮತ್ತು ಹೋಗುವುದು ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ; ಭಗವಂತ ಸ್ವತಃ ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ಕ್ಷಮೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾನೆ.

ਏਕਾ ਬੇਦਨ ਦੂਜੈ ਬਿਆਪੀ ਨਾਮੁ ਰਸਾਇਣੁ ਵੀਸਰਿਆ ॥

ekaa bedan doojai biaapee naam rasaaein veesariaa |

ದ್ವಂದ್ವ ರೋಗದಿಂದ ಬಳಲುವವನು ಅಮೃತದ ಮೂಲವಾದ ನಾಮವನ್ನು ಮರೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਸੋ ਬੂਝੈ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਬੁਝਾਏ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਸੁ ਮੁਕਤੁ ਭਇਆ ॥

so boojhai jis aap bujhaae gur kai sabad su mukat bheaa |

ಅವನು ಮಾತ್ರ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ, ಯಾರನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಭಗವಂತ ಪ್ರೇರೇಪಿಸುತ್ತಾನೆ. ಗುರುಗಳ ಶಬ್ದದ ಮೂಲಕ, ಒಬ್ಬನು ಮುಕ್ತಿ ಹೊಂದುತ್ತಾನೆ.

ਨਾਨਕ ਤਾਰੇ ਤਾਰਣਹਾਰਾ ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਪਰਹਰਿਆ ॥੨੫॥

naanak taare taaranahaaraa haumai doojaa parahariaa |25|

ಓ ನಾನಕ್, ಅಹಂಕಾರ ಮತ್ತು ದ್ವಂದ್ವವನ್ನು ಹೊರಹಾಕುವವನನ್ನು ವಿಮೋಚಕನು ವಿಮೋಚನೆಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ. ||25||

ਮਨਮੁਖਿ ਭੂਲੈ ਜਮ ਕੀ ਕਾਣਿ ॥

manamukh bhoolai jam kee kaan |

ಸ್ವಯಂ ಇಚ್ಛಾಶಕ್ತಿಯುಳ್ಳ ಮನ್ಮುಖರು ಸಾವಿನ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ಭ್ರಮೆಗೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.

ਪਰ ਘਰੁ ਜੋਹੈ ਹਾਣੇ ਹਾਣਿ ॥

par ghar johai haane haan |

ಅವರು ಇತರರ ಮನೆಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.