درد، بيماريون ۽ تڪليفون دور ٿي ويون، سچي باني ٻڌي.
اولياءَ ۽ سندن دوست خوشيءَ ۾ آهن، ڪامل گرو کي سڃاڻي.
ٻڌندڙ خالص آهن ۽ ڳالهائيندڙ خالص آهن. سچو گرو تمام پکڙيل ۽ ڦهليل آهي.
نانڪ کي دعا آهي، گرو جي پيرن کي ڇهڻ سان، آسماني بگل جو اڻڄاتل آواز وائبرٽ ۽ گونج ٿو. ||40||1||
منڊاواڻي، پنجين مهل:
هن پليٽ تي، ٽي شيون رکيل آهن: سچائي، قناعت ۽ غور.
اسان جي پالڻھار ۽ مالڪ جو نالو، نالو جو امرت وارو امرت، پڻ ان تي رکيل آھي. اهو سڀني جو سهارو آهي.
جيڪو ان کي کائي ٿو ۽ ان مان لطف اندوز ٿئي ٿو، بچايو ويندو.
اھا شيءِ ڪڏھن به وساري نٿي سگھجي؛ اهو هميشه ۽ هميشه پنهنجي ذهن ۾ رکو.
رب جي پيرن کي پڪڙڻ سان، اونداهي سمنڊ پار ٿي ويو آهي. اي نانڪ، اهو سڀ خدا جي وسعت آهي. ||1||
سالڪ، پنجون مهل:
مون ان جي قدر نه ڪئي آهي جيڪو تو مون لاءِ ڪيو آهي، رب. صرف تون ئي مون کي لائق بڻائي سگهين ٿو.
مان نااهل آهيان - مون وٽ ڪا به قيمت يا فضيلت نه آهي. توهان مون تي رحم ڪيو آهي.
تو مون تي رحم ڪيو، ۽ مون کي پنهنجي رحمت سان نوازيو، ۽ مون کي سچو گرو، منهنجو دوست مليو آهي.
اي نانڪ، جيڪڏهن مون کي نالي سان برڪت ملي، مان جيئرو آهيان، ۽ منهنجو جسم ۽ دماغ ڦٽي ٿو. ||1||
پورو:
جتي تون آهين، رب العالمين، اتي ٻيو ڪو به ناهي.
اتي، ماء جي پيٽ جي باهه ۾، توهان اسان جي حفاظت ڪئي.
تنهنجو نالو ٻڌي موت جو رسول ڀڄندو آهي.
گروءَ جي ڪلام سان، خوفناڪ، دغاباز، ناممڪن دنيا جو سمنڊ پار ٿي ويو آهي.