آسا کی وار

(صفحو: 33)

ਦਰਿ ਵਾਟ ਉਪਰਿ ਖਰਚੁ ਮੰਗਾ ਜਬੈ ਦੇਇ ਤ ਖਾਹਿ ॥

dar vaatt upar kharach mangaa jabai dee ta khaeh |

ويٺي، رب جي دروازي تي انتظار ڪري، اهي ماني جي طلب ڪن ٿا، ۽ جڏهن هو انهن کي ڏئي ٿو، اهي کائيندا آهن.

ਦੀਬਾਨੁ ਏਕੋ ਕਲਮ ਏਕਾ ਹਮਾ ਤੁਮੑਾ ਮੇਲੁ ॥

deebaan eko kalam ekaa hamaa tumaa mel |

رب جي صرف هڪ عدالت آهي، ۽ هن وٽ صرف هڪ قلم آهي؛ اتي، تون ۽ مان ملنداسين.

ਦਰਿ ਲਏ ਲੇਖਾ ਪੀੜਿ ਛੁਟੈ ਨਾਨਕਾ ਜਿਉ ਤੇਲੁ ॥੨॥

dar le lekhaa peerr chhuttai naanakaa jiau tel |2|

رب جي درٻار ۾، حسابن جي جاچ ٿيندي آهي. اي نانڪ، گنھگار ڪڪڙ، دٻن ۾ تيل جي ٻج وانگر. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

پورو:

ਆਪੇ ਹੀ ਕਰਣਾ ਕੀਓ ਕਲ ਆਪੇ ਹੀ ਤੈ ਧਾਰੀਐ ॥

aape hee karanaa keeo kal aape hee tai dhaareeai |

تو پاڻ ئي مخلوق پيدا ڪئي. توهان پاڻ ان ۾ پنهنجي طاقت وجهي ڇڏيو.

ਦੇਖਹਿ ਕੀਤਾ ਆਪਣਾ ਧਰਿ ਕਚੀ ਪਕੀ ਸਾਰੀਐ ॥

dekheh keetaa aapanaa dhar kachee pakee saareeai |

تون پنهنجي تخليق کي ڏسندينءَ، جيئن ڌرتيءَ جي هاري ۽ کٽيندڙ پيس.

ਜੋ ਆਇਆ ਸੋ ਚਲਸੀ ਸਭੁ ਕੋਈ ਆਈ ਵਾਰੀਐ ॥

jo aaeaa so chalasee sabh koee aaee vaareeai |

جيڪو آيو آهي سو هليو ويندو. سڀني کي پنهنجو موڙ هوندو.

ਜਿਸ ਕੇ ਜੀਅ ਪਰਾਣ ਹਹਿ ਕਿਉ ਸਾਹਿਬੁ ਮਨਹੁ ਵਿਸਾਰੀਐ ॥

jis ke jeea paraan heh kiau saahib manahu visaareeai |

جيڪو اسان جي روح جو مالڪ آهي، ۽ اسان جي زندگيءَ جي ساهه جو مالڪ آهي- ان رب ۽ مالڪ کي اسان پنهنجي ذهنن مان ڇو وساريون؟

ਆਪਣ ਹਥੀ ਆਪਣਾ ਆਪੇ ਹੀ ਕਾਜੁ ਸਵਾਰੀਐ ॥੨੦॥

aapan hathee aapanaa aape hee kaaj savaareeai |20|

اچو ته پنهنجي هٿن سان پنهنجا معاملا پاڻ حل ڪريون. ||20||

ਆਸਾ ਮਹਲਾ ੪ ॥

aasaa mahalaa 4 |

آسا، چوٿين مهل:

ਜਿਨੑਾ ਭੇਟਿਆ ਮੇਰਾ ਪੂਰਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਤਿਨ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਦ੍ਰਿੜਾਵੈ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

jinaa bhettiaa meraa pooraa satiguroo tin har naam drirraavai raam raaje |

جيڪي منهنجي مڪمل سچي گرو سان ملن ٿا - هو انهن جي اندر رب، رب بادشاهه جو نالو وجهي ٿو.

ਤਿਸ ਕੀ ਤ੍ਰਿਸਨਾ ਭੁਖ ਸਭ ਉਤਰੈ ਜੋ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਵੈ ॥

tis kee trisanaa bhukh sabh utarai jo har naam dhiaavai |

جيڪي رب جي نالي جو غور ڪن ٿا، تن جون سڀ خواھشون ۽ بُک ختم ٿي وڃن ٿيون.

ਜੋ ਹਰਿ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਦੇ ਤਿਨੑ ਜਮੁ ਨੇੜਿ ਨ ਆਵੈ ॥

jo har har naam dhiaaeide tina jam nerr na aavai |

جيڪي ماڻهو رب، هار، هار جي نالي تي غور ڪن ٿا، انهن کي موت جو رسول به پهچي نٿو سگهي.

ਜਨ ਨਾਨਕ ਕਉ ਹਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਨਿਤ ਜਪੈ ਹਰਿ ਨਾਮੁ ਹਰਿ ਨਾਮਿ ਤਰਾਵੈ ॥੧॥

jan naanak kau har kripaa kar nit japai har naam har naam taraavai |1|

اي پالڻھار، ٻانھي نانڪ تي پنھنجي رحمت نازل ڪر، ته ھو ھميشه رب جي نالي کي ياد ڪري. رب جي نالي جي ذريعي، هو بچايو ويو آهي. ||1||

ਸਲੋਕੁ ਮਹਲਾ ੨ ॥

salok mahalaa 2 |

سالڪ، ٻيو محل:

ਏਹ ਕਿਨੇਹੀ ਆਸਕੀ ਦੂਜੈ ਲਗੈ ਜਾਇ ॥

eh kinehee aasakee doojai lagai jaae |

هي ڪهڙي قسم جي محبت آهي، جيڪا ٻهراڙيءَ سان جڙيل آهي؟

ਨਾਨਕ ਆਸਕੁ ਕਾਂਢੀਐ ਸਦ ਹੀ ਰਹੈ ਸਮਾਇ ॥

naanak aasak kaandteeai sad hee rahai samaae |

اي نانڪ، اهو اڪيلو عاشق سڏيو ويندو آهي، جيڪو هميشه جذبن ۾ غرق رهي ٿو.

ਚੰਗੈ ਚੰਗਾ ਕਰਿ ਮੰਨੇ ਮੰਦੈ ਮੰਦਾ ਹੋਇ ॥

changai changaa kar mane mandai mandaa hoe |

پر جيڪو صرف ان وقت سٺو محسوس ڪندو آهي جڏهن هن لاءِ چڱائي ڪئي ويندي آهي ۽ خراب محسوس ٿيندي آهي جڏهن شيون خراب ٿينديون آهن

ਆਸਕੁ ਏਹੁ ਨ ਆਖੀਐ ਜਿ ਲੇਖੈ ਵਰਤੈ ਸੋਇ ॥੧॥

aasak ehu na aakheeai ji lekhai varatai soe |1|

- هن کي عاشق نه سڏيو. هو صرف پنهنجي حساب سان واپار ڪندو آهي. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

mahalaa 2 |

ٻيو مهل: