باون اخری

(صفحو: 3)

ਨਾਨਕ ਸਚੁ ਸੁਚਿ ਪਾਈਐ ਤਿਹ ਸੰਤਨ ਕੈ ਪਾਸਿ ॥੧॥

naanak sach such paaeeai tih santan kai paas |1|

اي نانڪ، سچائي ۽ پاڪيزگي اهڙن سنتن مان حاصل ٿيندي آهي. ||1||

ਪਵੜੀ ॥

pavarree |

پورو:

ਸਸਾ ਸਤਿ ਸਤਿ ਸਤਿ ਸੋਊ ॥

sasaa sat sat sat soaoo |

ساسا: سچو، سچو، سچو اهو رب آهي.

ਸਤਿ ਪੁਰਖ ਤੇ ਭਿੰਨ ਨ ਕੋਊ ॥

sat purakh te bhin na koaoo |

ڪو به سچو رب کان جدا ناهي.

ਸੋਊ ਸਰਨਿ ਪਰੈ ਜਿਹ ਪਾਯੰ ॥

soaoo saran parai jih paayan |

اهي اڪيلو رب جي حرم ۾ داخل ٿين ٿا، جن کي رب داخل ٿيڻ جي هدايت ڪري ٿو.

ਸਿਮਰਿ ਸਿਮਰਿ ਗੁਨ ਗਾਇ ਸੁਨਾਯੰ ॥

simar simar gun gaae sunaayan |

مراقبو ڪرڻ، ياد ڪرڻ ۾، اهي رب جي پاڪائي ساراهه ڳائيندا ۽ تبليغ ڪندا آهن.

ਸੰਸੈ ਭਰਮੁ ਨਹੀ ਕਛੁ ਬਿਆਪਤ ॥

sansai bharam nahee kachh biaapat |

شڪ ۽ شڪ جو انهن تي ڪو به اثر نه ٿو پوي.

ਪ੍ਰਗਟ ਪ੍ਰਤਾਪੁ ਤਾਹੂ ਕੋ ਜਾਪਤ ॥

pragatt prataap taahoo ko jaapat |

اهي رب جي ظاهري شان کي ڏسندا آهن.

ਸੋ ਸਾਧੂ ਇਹ ਪਹੁਚਨਹਾਰਾ ॥

so saadhoo ih pahuchanahaaraa |

اُهي ئي پاڪ اولياءَ آهن- اُهي هن منزل تي پهچن ٿا.

ਨਾਨਕ ਤਾ ਕੈ ਸਦ ਬਲਿਹਾਰਾ ॥੩॥

naanak taa kai sad balihaaraa |3|

نانڪ انهن تي هميشه لاءِ قربان آهي. ||3||

ਸਲੋਕੁ ॥

salok |

سلوڪ:

ਧਨੁ ਧਨੁ ਕਹਾ ਪੁਕਾਰਤੇ ਮਾਇਆ ਮੋਹ ਸਭ ਕੂਰ ॥

dhan dhan kahaa pukaarate maaeaa moh sabh koor |

دولت ۽ دولت لاءِ ڇو روئي رهيا آهيو؟ مايا سان هي سڀ جذباتي لاڳاپو ڪوڙو آهي.

ਨਾਮ ਬਿਹੂਨੇ ਨਾਨਕਾ ਹੋਤ ਜਾਤ ਸਭੁ ਧੂਰ ॥੧॥

naam bihoone naanakaa hot jaat sabh dhoor |1|

اي نانڪ، رب جي نالي کان سواءِ، سڀ مٽي ٿي ويندا آهن. ||1||

ਪਵੜੀ ॥

pavarree |

پورو:

ਧਧਾ ਧੂਰਿ ਪੁਨੀਤ ਤੇਰੇ ਜਨੂਆ ॥

dhadhaa dhoor puneet tere janooaa |

دودو: اوليائن جي پيرن جي مٽي مقدس آهي.

ਧਨਿ ਤੇਊ ਜਿਹ ਰੁਚ ਇਆ ਮਨੂਆ ॥

dhan teaoo jih ruch eaa manooaa |

برڪت وارا آهن اهي جن جا ذهن هن آرزو سان ڀريل آهن.

ਧਨੁ ਨਹੀ ਬਾਛਹਿ ਸੁਰਗ ਨ ਆਛਹਿ ॥

dhan nahee baachheh surag na aachheh |

اهي نه دولت جي طلب ڪن ٿا ۽ نه جنت جي طلب ڪن ٿا.

ਅਤਿ ਪ੍ਰਿਅ ਪ੍ਰੀਤਿ ਸਾਧ ਰਜ ਰਾਚਹਿ ॥

at pria preet saadh raj raacheh |

اهي پنهنجي محبوب جي عميق محبت ۾ ۽ حضور جي پيرن جي مٽيءَ ۾ غرق آهن.

ਧੰਧੇ ਕਹਾ ਬਿਆਪਹਿ ਤਾਹੂ ॥

dhandhe kahaa biaapeh taahoo |

دنيا جا معاملا انهن تي ڪيئن اثرانداز ٿين ٿا،

ਜੋ ਏਕ ਛਾਡਿ ਅਨ ਕਤਹਿ ਨ ਜਾਹੂ ॥

jo ek chhaadd an kateh na jaahoo |

ڪير نه ٿو ڇڏي هڪ رب کي، ۽ ڪير نه ٿو وڃي ٻيو ڪٿي؟