اي خدا، اهڙي رحم ڪر، جو نانڪ تنهنجي ٻانهن جو ٻانهو ٿئي. ||1||
پورو:
چاچا: مان تنهنجو ٻانهو غلام آهيان.
مان تنهنجي ٻانهن جي ٻانهن جو پاڻي کڻندڙ آهيان.
چچا: مون کي تنهنجي پيرن جي مٽي ٿيڻ جي آرزو آهي.
مهرباني ڪري مون کي پنهنجي رحمت سان نواز، اي رب خدا!
مون پنهنجي حد کان وڌيڪ هوشياري ۽ تدبير ڇڏي ڏني آهي،
۽ مون سنتن جي مدد کي پنهنجي دماغ جو سهارو ورتو آهي.
راھ جو ڪٺ پتلي به اعليٰ مقام حاصل ڪري ٿو،
اي نانڪ، جيڪڏهن ان کي سنتن جي مدد ۽ مدد حاصل آهي. ||23||
سلوڪ:
ظلم ۽ ڏاڍ تي عمل ڪندي، پاڻ کي ڦاسائي ٿو. هو پنهنجي ڪمزور، فنا ٿيڻ واري جسم سان فساد ۾ ڪم ڪري ٿو.
هو پنهنجي انا پرست عقل جو پابند آهي؛ اي نانڪ، ڇوٽڪارو فقط نالو، رب جي نالي سان ملي ٿو. ||1||
پورو:
جاجا: جڏهن ڪو ماڻهو، پنهنجي انا ۾، يقين ڪري ٿو ته هو ڪجهه بڻجي ويو آهي،
هو پنهنجي غلطي ۾ پڪڙيو ويو آهي، هڪ طوطي وانگر.
جڏهن هو پنهنجي انا ۾ يقين رکي ٿو ته هو هڪ ديانتدار ۽ روحاني استاد آهي،
پوءِ آخرت ۾ رب العالمين کي ان جي ڪابه پرواهه نه هوندي.
جڏهن هو پاڻ کي مبلغ سمجهي ٿو،
هو رڳو زمين تي ڀاڪر پائڻ وارو آهي.