باون اخری

(صفحو: 11)

ਙਿਆਨ ਧਿਆਨ ਤੀਰਥ ਇਸਨਾਨੀ ॥

ngiaan dhiaan teerath isanaanee |

هو روحاني حڪمت، مراقبت، مقدس زيارتن جي زيارتن ۽ رسم جي صفائي جي غسل تي عمل ڪري سگهي ٿو.

ਸੋਮਪਾਕ ਅਪਰਸ ਉਦਿਆਨੀ ॥

somapaak aparas udiaanee |

هو پنهنجو کاڌو پاڻ کائي سگهي ٿو، ۽ ڪڏهن به ڪنهن ٻئي کي هٿ نه وجهي؛ هو ريگستان ۾ رهاڪو وانگر رهي سگهي ٿو.

ਰਾਮ ਨਾਮ ਸੰਗਿ ਮਨਿ ਨਹੀ ਹੇਤਾ ॥

raam naam sang man nahee hetaa |

پر جيڪڏهن هو پنهنجي دل ۾ رب جي نالي لاءِ محبت نه رکي،

ਜੋ ਕਛੁ ਕੀਨੋ ਸੋਊ ਅਨੇਤਾ ॥

jo kachh keeno soaoo anetaa |

پوءِ هو جيڪو ڪجهه ڪري ٿو اهو عارضي آهي.

ਉਆ ਤੇ ਊਤਮੁ ਗਨਉ ਚੰਡਾਲਾ ॥

auaa te aootam gnau chanddaalaa |

ايستائين جو هڪ اڇوت پريا هن کان اعلي آهي،

ਨਾਨਕ ਜਿਹ ਮਨਿ ਬਸਹਿ ਗੁਪਾਲਾ ॥੧੬॥

naanak jih man baseh gupaalaa |16|

اي نانڪ، جيڪڏهن دنيا جو رب سندس ذهن ۾ رهي ٿو. ||16||

ਸਲੋਕੁ ॥

salok |

سلوڪ:

ਕੁੰਟ ਚਾਰਿ ਦਹ ਦਿਸਿ ਭ੍ਰਮੇ ਕਰਮ ਕਿਰਤਿ ਕੀ ਰੇਖ ॥

kuntt chaar dah dis bhrame karam kirat kee rekh |

هو پنهنجي ڪرم جي حڪمن جي مطابق، چئن چوٿين ۽ ڏهن طرفن ۾ گھمندي ٿو.

ਸੂਖ ਦੂਖ ਮੁਕਤਿ ਜੋਨਿ ਨਾਨਕ ਲਿਖਿਓ ਲੇਖ ॥੧॥

sookh dookh mukat jon naanak likhio lekh |1|

خوشي ۽ درد، آزادي ۽ جنم، اي نانڪ، ڪنهن جي مقرر ڪيل تقدير جي مطابق. ||1||

ਪਵੜੀ ॥

pavarree |

پورو:

ਕਕਾ ਕਾਰਨ ਕਰਤਾ ਸੋਊ ॥

kakaa kaaran karataa soaoo |

ڪاڪا: هو خالق، سببن جو ڪارڻ آهي.

ਲਿਖਿਓ ਲੇਖੁ ਨ ਮੇਟਤ ਕੋਊ ॥

likhio lekh na mettat koaoo |

ڪو به سندس اڳواٽ ڪيل رٿ کي ختم نٿو ڪري سگهي.

ਨਹੀ ਹੋਤ ਕਛੁ ਦੋਊ ਬਾਰਾ ॥

nahee hot kachh doaoo baaraa |

ٻيو ڪجهه به نه ٿو ڪري سگهجي.

ਕਰਨੈਹਾਰੁ ਨ ਭੂਲਨਹਾਰਾ ॥

karanaihaar na bhoolanahaaraa |

خالق رب غلطي نٿو ڪري.

ਕਾਹੂ ਪੰਥੁ ਦਿਖਾਰੈ ਆਪੈ ॥

kaahoo panth dikhaarai aapai |

ڪن کي، هو پاڻ ئي رستو ڏيکاريندو آهي.

ਕਾਹੂ ਉਦਿਆਨ ਭ੍ਰਮਤ ਪਛੁਤਾਪੈ ॥

kaahoo udiaan bhramat pachhutaapai |

جڏهن ته هو ٻين کي بيابان ۾ بدحالي سان ڀڄڻ جو سبب بڻائيندو آهي.

ਆਪਨ ਖੇਲੁ ਆਪ ਹੀ ਕੀਨੋ ॥

aapan khel aap hee keeno |

پاڻ پنهنجي راند کي حرڪت ۾ آڻي ڇڏيو آهي.

ਜੋ ਜੋ ਦੀਨੋ ਸੁ ਨਾਨਕ ਲੀਨੋ ॥੧੭॥

jo jo deeno su naanak leeno |17|

جيڪو ڪجھ ڏئي ٿو، اي نانڪ، اھو آھي جيڪو اسان کي ملي ٿو. ||17||

ਸਲੋਕੁ ॥

salok |

سلوڪ:

ਖਾਤ ਖਰਚਤ ਬਿਲਛਤ ਰਹੇ ਟੂਟਿ ਨ ਜਾਹਿ ਭੰਡਾਰ ॥

khaat kharachat bilachhat rahe ttoott na jaeh bhanddaar |

ماڻهو کائيندا ۽ واپرائيندا ۽ لطف اندوز ٿيندا رهندا آهن، پر رب جي گودام ڪڏهن به ختم نه ٿيندي آهي.