ആസാ കീ വർ

(പേജ്: 34)

ਸਲਾਮੁ ਜਬਾਬੁ ਦੋਵੈ ਕਰੇ ਮੁੰਢਹੁ ਘੁਥਾ ਜਾਇ ॥

salaam jabaab dovai kare mundtahu ghuthaa jaae |

യജമാനനോട് മാന്യമായ അഭിവാദനങ്ങളും പരുഷമായ വിസമ്മതവും നൽകുന്ന ഒരാൾക്ക് തുടക്കം മുതലേ തെറ്റിപ്പോയി.

ਨਾਨਕ ਦੋਵੈ ਕੂੜੀਆ ਥਾਇ ਨ ਕਾਈ ਪਾਇ ॥੨॥

naanak dovai koorreea thaae na kaaee paae |2|

ഓ നാനാക്ക്, അവൻ്റെ രണ്ടു പ്രവൃത്തികളും തെറ്റാണ്; അവൻ കർത്താവിൻ്റെ കോടതിയിൽ ഇടം നേടുന്നില്ല. ||2||

ਪਉੜੀ ॥

paurree |

പൗറി:

ਜਿਤੁ ਸੇਵਿਐ ਸੁਖੁ ਪਾਈਐ ਸੋ ਸਾਹਿਬੁ ਸਦਾ ਸਮੑਾਲੀਐ ॥

jit seviaai sukh paaeeai so saahib sadaa samaaleeai |

അവനെ സേവിച്ചാൽ സമാധാനം ലഭിക്കും; ആ കർത്താവിനെയും ഗുരുവിനെയും എന്നേക്കും ധ്യാനിക്കുകയും വസിക്കുകയും ചെയ്യുക.

ਜਿਤੁ ਕੀਤਾ ਪਾਈਐ ਆਪਣਾ ਸਾ ਘਾਲ ਬੁਰੀ ਕਿਉ ਘਾਲੀਐ ॥

jit keetaa paaeeai aapanaa saa ghaal buree kiau ghaaleeai |

നിങ്ങൾ എന്തിനാണ് ഇത്തരം ദുഷ്പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്യുന്നത്?

ਮੰਦਾ ਮੂਲਿ ਨ ਕੀਚਈ ਦੇ ਲੰਮੀ ਨਦਰਿ ਨਿਹਾਲੀਐ ॥

mandaa mool na keechee de lamee nadar nihaaleeai |

ഒരു ദോഷവും ചെയ്യരുത്; ദീർഘവീക്ഷണത്തോടെ ഭാവിയിലേക്ക് നോക്കുക.

ਜਿਉ ਸਾਹਿਬ ਨਾਲਿ ਨ ਹਾਰੀਐ ਤੇਵੇਹਾ ਪਾਸਾ ਢਾਲੀਐ ॥

jiau saahib naal na haareeai tevehaa paasaa dtaaleeai |

അതിനാൽ നിങ്ങളുടെ രക്ഷിതാവും യജമാനനുമായ ഒരു വിധത്തിൽ പകിടകൾ എറിയുക.

ਕਿਛੁ ਲਾਹੇ ਉਪਰਿ ਘਾਲੀਐ ॥੨੧॥

kichh laahe upar ghaaleeai |21|

നിങ്ങൾക്ക് ലാഭം നൽകുന്ന പ്രവൃത്തികൾ ചെയ്യുക. ||21||

ਜਿਨੀ ਗੁਰਮੁਖਿ ਨਾਮੁ ਧਿਆਇਆ ਤਿਨਾ ਫਿਰਿ ਬਿਘਨੁ ਨ ਹੋਈ ਰਾਮ ਰਾਜੇ ॥

jinee guramukh naam dhiaaeaa tinaa fir bighan na hoee raam raaje |

ഗുരുമുഖൻ എന്ന നിലയിൽ നാമത്തിൽ ധ്യാനിക്കുന്നവർ, രാജാവേ, അവരുടെ പാതയിൽ തടസ്സങ്ങളൊന്നും നേരിടുന്നില്ല.

ਜਿਨੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪੁਰਖੁ ਮਨਾਇਆ ਤਿਨ ਪੂਜੇ ਸਭੁ ਕੋਈ ॥

jinee satigur purakh manaaeaa tin pooje sabh koee |

സർവ്വശക്തനായ യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ പ്രീതിപ്പെടുത്തുന്നവരെ എല്ലാവരാലും ആരാധിക്കുന്നു.

ਜਿਨੑੀ ਸਤਿਗੁਰੁ ਪਿਆਰਾ ਸੇਵਿਆ ਤਿਨੑਾ ਸੁਖੁ ਸਦ ਹੋਈ ॥

jinaee satigur piaaraa seviaa tinaa sukh sad hoee |

തങ്ങളുടെ പ്രിയപ്പെട്ട ഗുരുവിനെ സേവിക്കുന്നവർക്ക് നിത്യശാന്തി ലഭിക്കും.

ਜਿਨੑਾ ਨਾਨਕੁ ਸਤਿਗੁਰੁ ਭੇਟਿਆ ਤਿਨੑਾ ਮਿਲਿਆ ਹਰਿ ਸੋਈ ॥੨॥

jinaa naanak satigur bhettiaa tinaa miliaa har soee |2|

ഹേ നാനാക്ക്, യഥാർത്ഥ ഗുരുവിനെ കണ്ടുമുട്ടുന്നവരെ - ഭഗവാൻ തന്നെ കണ്ടുമുട്ടുന്നു. ||2||

ਸਲੋਕੁ ਮਹਲਾ ੨ ॥

salok mahalaa 2 |

സലോക്, രണ്ടാമത്തെ മെഹൽ:

ਚਾਕਰੁ ਲਗੈ ਚਾਕਰੀ ਨਾਲੇ ਗਾਰਬੁ ਵਾਦੁ ॥

chaakar lagai chaakaree naale gaarab vaad |

ഒരു ഭൃത്യൻ വ്യർത്ഥനും വാദപ്രതിവാദക്കാരനുമായി സേവനം ചെയ്യുന്നുവെങ്കിൽ,

ਗਲਾ ਕਰੇ ਘਣੇਰੀਆ ਖਸਮ ਨ ਪਾਏ ਸਾਦੁ ॥

galaa kare ghanereea khasam na paae saad |

അവൻ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്രയും സംസാരിക്കാം, എന്നാൽ അവൻ തൻ്റെ യജമാനനെ പ്രീതിപ്പെടുത്തുകയില്ല.

ਆਪੁ ਗਵਾਇ ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਤਾ ਕਿਛੁ ਪਾਏ ਮਾਨੁ ॥

aap gavaae sevaa kare taa kichh paae maan |

എന്നാൽ അവൻ തൻ്റെ ആത്മാഭിമാനം ഇല്ലാതാക്കി സേവനം അനുഷ്ഠിച്ചാൽ, അവൻ ബഹുമാനിക്കപ്പെടും.

ਨਾਨਕ ਜਿਸ ਨੋ ਲਗਾ ਤਿਸੁ ਮਿਲੈ ਲਗਾ ਸੋ ਪਰਵਾਨੁ ॥੧॥

naanak jis no lagaa tis milai lagaa so paravaan |1|

ഓ നാനാക്ക്, അവൻ ആരുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നുവോ അവനുമായി ലയിച്ചാൽ, അവൻ്റെ ആസക്തി സ്വീകാര്യമാകും. ||1||

ਮਹਲਾ ੨ ॥

mahalaa 2 |

രണ്ടാമത്തെ മെഹൽ:

ਜੋ ਜੀਇ ਹੋਇ ਸੁ ਉਗਵੈ ਮੁਹ ਕਾ ਕਹਿਆ ਵਾਉ ॥

jo jee hoe su ugavai muh kaa kahiaa vaau |

മനസ്സിലുള്ളത് പുറത്തുവരും; സ്വയം സംസാരിക്കുന്ന വാക്കുകൾ വെറും കാറ്റാണ്.

ਬੀਜੇ ਬਿਖੁ ਮੰਗੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤੁ ਵੇਖਹੁ ਏਹੁ ਨਿਆਉ ॥੨॥

beeje bikh mangai amrit vekhahu ehu niaau |2|

അവൻ വിഷത്തിൻ്റെ വിത്തുകൾ വിതയ്ക്കുന്നു, അംബ്രോസിയൽ അമൃത് ആവശ്യപ്പെടുന്നു. ഇതാ - എന്ത് ന്യായമാണിത്? ||2||