Sorat'h, Ikasiyam na Mehl:
O mahal na kaibigan, alamin mo ito sa iyong isipan.
Ang mundo ay gusot sa sarili nitong mga kasiyahan; walang sinuman ang para sa iba. ||1||I-pause||
Sa magandang panahon, maraming pumupunta at umupo nang sama-sama, pinalilibutan ka sa lahat ng apat na panig.
Ngunit kapag dumating ang mahirap na oras, lahat sila ay umaalis, at walang lumalapit sa iyo. ||1||
Ang iyong asawa, na mahal na mahal mo, at nanatiling nakadikit sa iyo,
tumakbo palayo habang umiiyak, "Ghost! Ghost!", sa sandaling umalis ang swan-soul sa katawan na ito. ||2||
Ito ang paraan ng kanilang pagkilos - ang mga taong mahal na mahal natin.
Sa pinakahuling sandali, O Nanak, walang sinuman ang pakinabang, maliban sa Mahal na Panginoon. ||3||12||139||
Pamagat: | Raag Sorath |
---|---|
Manunulat: | Guru Tegh Bahadur Ji |
Pahina: | 634 |
Bilang ng Linya: | 1 - 5 |
Inihahatid ni Sorath ang pakiramdam ng pagkakaroon ng napakalakas na paniniwala sa isang bagay na gusto mong patuloy na ulitin ang karanasan. Sa katunayan ang pakiramdam na ito ng katiyakan ay napakalakas na ikaw ay naging paniniwala at isabuhay ang paniniwalang iyon. Ang kapaligiran ng Sorath ay napakalakas, na sa huli kahit na ang pinaka hindi tumutugon na tagapakinig ay maaakit.