سورت، نائين مهل:
اي پيارا دوست، پنهنجي ذهن ۾ اهو ڄاڻو.
دنيا پنهنجي لذتن ۾ جڪڙيل آهي. ڪو به ڪنهن ٻئي لاء ناهي. ||1||روڪ||
سٺن وقتن ۾، گھڻا اچن ٿا ۽ گڏ ويٺا آھن، توھان جي چوڌاري چارئي پاسن کان.
پر جڏهن ڏکيو وقت اچي ٿو، اهي سڀ ڇڏي وڃن ٿا، ۽ ڪو به توهان جي ويجهو نه اچي. ||1||
توهان جي زال، جنهن سان توهان تمام گهڻو پيار ڪيو، ۽ جيڪو هميشه توهان سان ڳنڍيل آهي،
رڙ ڪري رڙ ڪري ٿو، ”ڀوت! ڀوت!“، جيئن ئي سوان روح هن جسم کي ڇڏي ٿو. ||2||
اھو طريقو آھي اھي عمل ڪن ٿا - اھي جن کي اسان تمام گھڻو پيار ڪندا آھيون.
آخري وقت ۾، اي نانڪ، پيارا رب کان سواء، ڪنهن کي به ڪم نه آهي. ||3||12||139||
سورٿ ڪنهن شيءِ تي اهڙو پختو يقين رکڻ جو احساس ڏياري ٿو جيڪو توهان تجربو ورجائڻ چاهيو ٿا. حقيقت ۾ يقين جو اهو احساس ايترو مضبوط آهي ته توهان مومن بڻجي وڃو ۽ ان عقيدي جي زندگي گذاريو. سورٺ جو ماحول ايترو ته طاقتور آهي جو آخر ۾ سڀ کان وڌيڪ جواب نه ڏيندڙ ٻڌندڙ به متوجه ٿيندو آهي.