Sorat'h, Nawfed Mehl:
O gyfaill annwyl, gwybydd hyn yn dy feddwl.
Y mae y byd wedi ymgolli yn ei bleserau ei hun ; nid oes neb i neb arall. ||1||Saib||
Mewn amseroedd da, mae llawer yn dod i eistedd gyda'i gilydd, o'ch cwmpas ar y pedair ochr.
Ond pan ddaw amseroedd caled, maen nhw i gyd yn gadael, a does neb yn dod yn agos atoch chi. ||1||
Dy wraig, yr wyt yn ei charu gymaint, ac sydd wedi bod yn gysylltiedig byth â thi,
yn rhedeg i ffwrdd yn llefain, "Ysbryd! Ysbryd!", cyn gynted ag yr alarch-enaid yn gadael y corff hwn. ||2||
Dyma'r ffordd maen nhw'n ymddwyn - y rhai rydyn ni'n eu caru gymaint.
Ar y foment olaf un, O Nanak, nid oes unrhyw ddefnydd o gwbl i neb, ac eithrio'r Annwyl Arglwydd. ||3||12||139||
Mae Sorath yn cyfleu’r teimlad o fod â chredo mor gryf mewn rhywbeth rydych chi am barhau i ailadrodd y profiad. Mewn gwirionedd mae'r teimlad hwn o sicrwydd mor gryf fel eich bod chi'n dod yn gred ac yn byw'r gred honno. Mae awyrgylch Sorath mor bwerus, fel y bydd hyd yn oed y gwrandäwr mwyaf anymatebol yn cael ei ddenu yn y pen draw.